Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
En toch, lief meisje, dat mij leest, toch zoudt gij Hanna ik zeg niet de zwakheid jegens Bart, maar de onopregtheid tegenover Machteld hebben vergeven, als ge veertien dagen later haar door de oude de les hadt hooren lezen over hare geheimhouding.
De maand Augustus was aangebroken. De tabak, die de gebrekkige verzorging in aanmerking genomen nog voor het grootste deel redelijk wel te velde stond, wachtte reeds op de tweede breking. Goddank, Frerik zou gauw weerum kommen en grootvoader zo blied zin! Aan Bart dacht de oude ditmaal niet, en dat de vorige pacht nog onbetaald was, dat scheen hij waarlijk ook te hebben vergeten. Vergeten!
Sluw-royaal trakteerde hij, nam den Bart in vertrouwen, deelde hem mee hoe hij in 't geniep een motorbootje liet maken, vroeg of hij hem zou aanbevelen bij de heeren der Club, om hen over te brengen, wanneer zij in den zomer naar op-stroom-gemeerde zeilscheepjes wilden komen ... Vreugdevol staarde Geerten nu de toekomst in, die hem tegenlachte, gul en veelbelovend ...
Vort! vort! was het laatste, en, vort was de jongen, en vort was het geld. De middag verliep, de avond viel, en nog kwam Bart niet te huis.
Elsje sprong tegen haar op en liet zich ook door haar zoenen. Bart zei alleen, "dag moeder," en liep meteen weer naar buiten. "Bent u weer aan het vertellen en moet u me weer ophemelen!" vroeg moeder Lubbe aan de oude vrouw. "Nee, dat is nou maar gekheid. 't Is de waarheid, kind. Je bent een zegen voor iedereen en ik dank den lieven Heer iederen dag, dat ik jou in huis heb genomen."
"Komt grootmoe dan ook?" vroeg ze nog en liet zich wegdragen, door de kamer en de keuken naar het laddertje, dat naar den zolder voerde. "Ik ben zoo bang," schreide Elsje, "ik durf niet op den zolder." "Stil nou," zei Bart, "grootmoe komt ook. Wees nou zoet, ga even zitten, ik kom zoo terug." Maar Elsje was bang, ze trapte op den vloer en gilde van angst en wilde de ladder weer af met Bart mee.
Met zijn armen vol hout kwam hij binnen en vulde de kachel bij, die weer begon te snorren. Elsje zat nu naast grootmoeder op een stoel, nam de aardappels aan, die zij schilde en wierp ze in den emmer met water: "Grootmoe vertelt, Bart," zei ze. "Vertel u nu eens, waarom wij maar één grootmoeder hebben. Gisterenavond zei u, morgen zal ik 't je zeggen," zei Bart.
"Toe dan Bart, dadelijk dan. De kachel gaat uit," riep ze, zoo hard ze kon. Bart speelde op het straatje voor de deur: "Ach!" grauwde hij, "dat gezanik, ik kom immers al" nijdig pakte hij zijn tol op. "Wat heb ik aan een tol, als ik er niet eens even mee mag spelen. Wat is er nou," gromde hij door, toen hij binnentrad. "Foei," zei grootmoeder, "wat ben je norsch.
"Dag, mooije meid!" voer de pikbroek voort, want dat was hij, en hield Hanna om haar middel gevat, en gaf haar een' kus, die klonk als eene klok, eer zij het hoofdje kon alwenden. De Hollandsche jongen had zoo lang zwarte nikkertjes gezien, dat hij gaarne ieder blank meisje zou hebben gekust. "Bart! Bart!" riep Machteld.
Dit nieuwsje verwekte onder de bootjesroeiers een opschudding van belang, vooral toen ze vernamen dat de "Vijg" op aanraden van Bart van de Yacht-Club in alle Vlaamsche en Fransche kranten eene advertentie had doen plaatsen, waardoor hij beleefdelijk verzocht om de gunst van 't publiek, en zich ter beschikking van ieder stelde voor 't maken van vaartochtjes aan billijke prijzen, op den stroom.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek