United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Μίαν ημέραν περιδιαβάζοντας εις τον τόπον οπού ετρέφοντο τα ζώα του, εις τον οποίον ήσαν δεμένα εις ένα παχνί ένας γάιδαρος και ένα βόιδι, ήκουσε να ομιλούν αναμεταξύ των αυτά τα δύο ζώα, και το βόιδι εκαλοτύχιζε τον γάιδαρον διά την ανάπαυσιν που είχε, λέγοντάς του· επαινώ και ζηλεύω την καλήν σου τύχην, που στέκεις πάντοτε εις ανάπαυσιν, τρώγοντας και πίνοντας και περιδιαβάζοντας εις τα λιβάδια, εκτός από ολίγον κόπον που κάμνεις, να βαστάς τον αυθέντην μας από το σπίτι έως το χωράφι, και από το χωράφι πάλιν εις το σπίτι.
Σας προσκαλώ όλους επί του πλοίου μου. Θέλετε, φίλοι, να προπορευθήτε; ΚΑΙΣΑΡ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ και ΛΕΠΙΔΟΣ. Δείξε μας τον δρόμον, Πομπήιε. ΠΟΜΠΗΙΟΣ. Έλθετε. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Εις την θάλασσαν, νομίζω. ΜΗΝΑΣ. Μάλιστα. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Ηνδραγάθησες κατά θάλασσαν. ΜΗΝΑΣ. Και συ κατά ξηράν. ΑΙΝΟΒΑΡΒΟΣ. Επαινώ πάντα επαινούντα με, μολονότι ουδείς δύναται ν' αρνηθή τα κατά ξηράν κατορθώματά μου.
ΑΔΜΗΤΟΣ Βέβαια είμ' αξιέπαινος. Ποτέ δεν θα ονομάσης γαμπρό εμένα. ΗΡΑΚΛΗΣ Σ' επαινώ βεβαίως γιατί είσαι πιστός εις την γυναίκα σου. ΑΔΜΗΤΟΣ Αν την προδώσω κάποτε, να μη σώσω να ζήσω, αν και εκείνη τώρα πια δεν ζη για να μ' ακούση ΗΡΑΚΛΗΣ Δέξου την τώρα αυτήν εδώ στο ευγενικό σου σπίτι. ΑΔΜΗΤΟΣ Όχι. Εις τον πατέρα σου τον Δία σε ορκίζω. ΗΡΑΚΛΗΣ Αν δεν το κάμης, πρόσεξε, γιατί είν' αμαρτία.
Αυτά είνε, ω άνδρες, που επαινώ εγώ τον Σωκράτη· και επίσης που τον κατηγορώ, εκθέσας μαζί και τους εξευτελισμούς που υπέστην από αυτόν. Και δεν έχει μεταχειρισθή μόνον εμένα κατ' αυτόν τον τρόπον, αλλά και Χαρμίδην τον Γλαύκωνος και Ευθύδημον τον Διοκλέους και άλλους πάρα πολλούς, τους οποίους εξαπατών ως δήθεν εραστής, αγαπώμενος μάλλον ο ίδιος καθίσταται αντί εραστού.
Στάθηκε μα την αλήθεια ο Αθανάσιος σ' αυτήν την κρίσιμη εποχή της ιστορίας μας σαν είδος Περικλής με τους Δημαγωγούς. «Επαινώντας τον Αθανάσιο επαινώ την αρετή», έλεγε ο Γρηγόριος. Κ' είχε αυτό τον τόπο του, μια και πάρουμε την αρετή στη μεγάλη της σημασία. Η αρετή του Αθανασίου δεν είτανε μονάχα ηθική αρετή, είταν και παλικαριά, καθώς στα παλιά τα χρόνια την εννοούσαν. Παλικαριά όμως της ψυχής.
Πρωταγόρας, Εγώ, Σωκράτη, επαινώ την προθυμίαν σου και τον τρόπον, που συζητείς τα ζητήματα.
ΦΙΛΟΣ. Και όμως έπρεπε να μη παραμελής την μίαν χάριν της άλλης και να μη διαιρής τας τέχνας, διότι ενώ φαίνονται δύο είνε μία. ΛΟΥΚ. Καλλίτερα τα ξέρεις αυτά συ, Φιλοσοφία. Αλλά τέλος πάντων το έργον μου είνε αυτό, τους μεν κακούς να μισώ, να επαινώ δε και ν' αγαπώ τους καλούς. ΦΙΛΟΣ. Ελάτε λοιπόν, διότι εφθάσαμεν. Εδώ κάπου εις τον πρόναον της πολιούχου ας γίνη η δίκη.
ΚΡΕΟΥΣΑ Άκου κ' εμένα τώρα εσύ: το Φοίβο μακαρίζω που τον κατηγορούσα πριν πως είχε λησμονήση να δώση το παιδί 'ς εμέ• της θύρες της ωραίες και τα χρηστήρια του θεού, που 'πρώτα τα μισούσα, γλυκά με τα δυο χέρια μου της αγκαλιάζω τώρα και της δοξάζω. ΑΘΗΝΑ Επαινώ της γνώμης σου την αλλαγή που μακαρίζεις το θεό• ναι, οι θεοί αργούνε αλλά στο τέλος πάντοτε τη δύναμί τους δείχνουν.
Άλλως και τι γίνεται εις τον κόσμον χωρίς όρους; Σου μειδιώ δια να μου μειδιάσης, σου βγάζω το καπέλλο, διά να μ' αντιχαιρετίσης, σ' επαινώ διά να μ' επαινέσης, γράφω υπέρ σου και εκθειάζω τα φώτα σου, διά να γράφης υπέρ εμού και να εκθιάζης τα ιδικά μου φώτα, επί τέλους σε αγαπώ διά να μ' αγαπάς και συ χωρίς άλλο, και όχι εγώ να σ' αγαπώ, ενώ συ μ' εχθρεύεσαι, ως θέλει το θείον λόγιον, το οποίον, ακριβώς διότι είνε θείον, αδυνατεί — αλλοίμονον! να παραδεχθη η ασθενής του ανθρώπου φύσις.
Επαινώ την συνήθειαν ταύτην, επαινώ δε ομοίως και την εξής· δι' έν μόνον πταίσμα, ουδ' αυτός ο βασιλεύς δύναται να καταδικάση τινά εις θάνατον· δι' έν μόνον πταίσμα ουδείς των Περσών δύναται να επιβάλη αυστηράν τιμωρίαν είς τινα των δούλων του.