Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Μαΐου 2025
Τι άχαρη και τη βασανισμένη και τι στερεμμένη ζωή!... Όμορφη αυγούλα γύρω της.
Των παμπάλαιων αιώνων Οι Λαγοί αποσταμένοι Μια ζωή βασανισμένη. 840 Να διαβαίνουν εξαιτίας Της μεγάλης τους δειλίας, Στην απελπισία φτάνουν Να προκρίνουν να πεθάνουν· Κι' ένα τέλος πλιο να φέρουν 845 Στα δεινά οπού υποφέρουν. Λεν, 'ς της γης αυτήν τη σφαίρα.
Κει μέσα πάντα μοναχή στον πάτο σφαλισμένη, Από το φόβον άκοπα σκληρά βασανισμένη, Αν επιτύχαινε καιρό τη νύχτα να ημπορέση Σε φίλου, ή γνώριμου παλιού το σπίτι να χωρέση. Την συντροφία του εχαίρονταν στιμαίς με τρόμου ζάλη· Και κλειόνταν γλήγορ' άφαντη μες την κρυψιόνα πάλι. Αλλά μονάξιας ερημιά παρόμια να υπομένη Βαρέθηκε ως το ύστερον πολύ περιορισμένη.
Όσο και να δυστυχάη, Όποτε άθρωπος μετράει Μ' αλλουνού ομιοπαθή του Την πικρή κατάστασί του, Και παρατηράει την ξένη 895 Πλιο πολύ βασανισμένη, Βρίσκει τότες κάπια αιτία Την πολλή φιλοτιμία Της καρδιάς του να ησυχάση, Τα δεινά του να ξεχάση. 900 Του δειλού και φοβιτζιάρη Λείπει ελευθεριάς η χάρι, Και στον κόσμον όσο ζη, Οχ το δυνατώτερό του Σκλάβος σέρει το ζυγό του 905 Με τους φόβους του μαζί.
Τι διάβολο, όλοι σ' αυτόν τον κόσμο δε θα είν' ευτυχισμένοι και πλούσιοι. ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Α! κύριε Φιντή, πόσο άδικος είστε για μας. Όχι, να το ξέρετε καλά, όχι δεν είμαστε γεννημένοι εμείς για τη βασανισμένη αυτή ζωή. Η ανάγκη, η μεγάλη ανάγκη μας κάνει να την υποφέρουμε. ΦΙΝΤΗΣ Βλέπω πολλή φόρα παίρνεις. ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ Συχωρέστε με, κ. εργοστασιάρχη. Με πνίγει το δίκιο.
Αμάν! καθείς φωνάζει, κι' ακούω να στενάζη βασανισμένη πλάσις, το κύμα της θαλάσσης, η ρεμματιά, η φτέρη, το μαλακό αγέρι, ο βρέμων καταρράκτης, ο φλέγων κεραυνός, και της αυγής ο κράκτης, ο γαύρος πετεινός. Και βλέπω από πέρα ποιμενική φλογέρα να καίη τον αέρα με φλόγας στεναγμών... Και παν το αναπνέον μου ψάλλει πόνον νέον με νηστικών ορνέων απαίσιον κρωγμόν.
Κει μέσα πάντα μοναχή στον πάτο σφαλισμένη, Από το φόβον άκοπα σκληρά βασανισμένη, Αν επιτύχαινε καιρό τη νύχτα να ημπορέση 35 Σε φίλου, ή γνώριμου παλιού το σπίτι να χωρέση. Την συντροφιά του εχαίρονταν στιμαίς με τρόμου ζάλη· Και κλιόνταν γλήγορ' άφαντη μες την κρυψιόνα πάλι.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν