United States or Wallis and Futuna ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ο παρείσαχτος αυτός Ανατολίτης της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης που τόλμησε με το τραχύ φύσημα μιας γκάιδας, παρουσιασμένης με κλασικήν επισημότητα αυλού του Πανός, να σκεπάση τις καντάδες που ωργάνωναν κάτου από το ρωμαντικό πια φέγγος της αττικής σελήνης μπροστά στη λάμψη του «Φανού του Κοιμητηρίου των Αθηνών» οι κιθάρες και τα μαντολίνα των λογής Παράσχων και Παπαρρηγόπουλων!
Στρατιώται και ο Ανατολίτης. ΑΝΑΤ. Έι τζάνουμ. μη σκουντάς — κόσμος γλέπει, ντρέπομαι — αγάλια αγάλια — ιστέ εγώ παγαίνω — μη φοβάστε, ντε φεύγω — μπαξίσι σου εγώ ντίνο ένα τάλλαρο τζίλικο .
ΛΟΓ. Και δη ακρίτως φυλακισθήσομαι; ώμοι! ώμοι! ΣΤΡ. Πάρα μέσα, έμπα. ΛΟΓ. και δη σκότος ενταυθοί μέγα τε ψηλαφητόν τε! τάλας εγώ! Ανατολίτης και ο Λογιώτατος. ΛΟΓ. Έγωγε. ΑΝΑΤ. Έι... και γιατί κλαις για; γιατί φωνάζει εφ πουφ;... τι έπατες; ΛΟΓ. Και δη ακρίτως, και αδίκως κεκάθειργρμαι.... τούτο δε οδυρόμενος τυγχάνω. ΛΟΓ. Αδίκως εφυλακίσθην. ΑΝΑΤ. Άι.
ΑΣΤ. Και πώς σε βάρεσε μουρέ; α κάζο πενσάτο; ΚΡΗΣ. Είπα σου το δεν κατέχω ντα μου λες Θιός... Ο Αστυνόμος, ο Ανατολίτης και οι Στρατιώται. ΑΣΤ. Π' ούναι μουρέ εκείνος ο Λιάπης; ΑΝΑΤ. Λιάπη ποιο είναι, σακίν Λιάπη Αρβανίτη είναι εκείνο υρεύεις; — χου — π' ούντο τώρα Αρβανίτη; — αν το πιάσης. ΑΝΑΤ. Ιστέ, ήρτα — τι τέλεις εμένα; ΑΣΤ. Πινομή σου. ΑΝΑΤ. Τι τα πη πινομή σου. ΑΣΤ. Τ' όνομά σου μουρέ;
ΑΝΑΤ. Εμένα φκιάσε με παστουρμά με τ' αυγά, κρομύδι μπόλικο, πιπέρι μιπέρι. εσύ ξέρεις πλια, καρδιά μου εκείνο ύρεψε ζέρεμ. ΞΕΝ. Ένοια σαι, να σας χαρώ. και σας το φτιάνω κατά πως θέτενε και καλήτερα.. καθήστεν τώρη. Πελοποννήσιος και ο Ανατολίτης. ΑΝΑΤ. Καλώς το, καλώς το — κάτζαι. ΠΕΛ. Έχετε την εφημερίς; ΑΝΑΤ. Φημερίδα τέλεις; ΠΕΛ. Νέσκαι — την εφημερίς της Ελλάς.
Με λαμπρότατον κήπον και πρώτης τάξεως σταύλους· το θέτω εις την διάθεσίν σας. Εις την διάθεσίν σας αυτό και τους υπηρέτας του, τους υπηρέτας του και τας υπηρετρίας του. Εκεί θα τα ειπούμεν, θα τα ειπούμεν εν ανέσει. Εκεί θα περάσωμεν μαζί τας ωραιοτέρας ημέρας, τας ωραιοτέρας ημέρας και τας νύκτας. — Εδώ ομιλεί ο φιλόξενος Ανατολίτης, είπον κατ' εμαυτόν, όχι ο εγωιστής Άγγλος.
ΑΣΤ. Μουδ' αφ' τον παλιότουρκα εκειόνε, μουδ' αφ' το σκολάρο τούτονε με τζη ελληνικούραις του μπόρεσα να εζαμινάρω τίποτζι — μα απ' εκειόνε το Μουραΐτη κάτι θα βγάλω, γιατ' είναι φτακαθαρισμένος, και θέλ' απείκασε. νον ζε δούπιο αν ήτανε το χτύπημα κάζο πεσάντο — μα πρέπει ν' άναι ασολουταμέντε — νον ζε κάζο . Ανατολίτης, Πελοποννήσιος, ο Γραμματεύς και οι Στρατιώται. ΠΕΛ. Πούλος Πουλόπουλος.
Ήτο η πόλις των προγόνων του, μία πόλις ιερά, πλήρης ωραίων και ηρωικών αναμνήσεων, θα ηδύνατο ευκόλως να εξοικονομή τα προς το ζην, εξασκών το επάγγελμά του. Είνε αληθές ότι ο Ανατολίτης σπανίως εγκαταλείπει την εστίαν του, αλλ' όταν αναγκασθή υπό των περιστάσεων να πράξη τούτο, εγκαθίσταται ευκόλως οπουδήποτε αλλού.
Η μητέρα μου εδέχουνταν την ερωμένην του πατέρα μου και μέσα εις το σπίτι της ακόμη. Μ α ρ ί α. Η μητέρα σου ήταν μια σκλάβα και ο πατέρας σου ένας Ανατολίτης τύραννος. Και η σκλάβες γεννούν άνανδρους και δειλούς και ψεύτες και προδότες! Μα το παιδί μου εμένα δεν θέλω, όχι, να σκορπίση γύρω του την συμφορά και την απόγνωσι. Κ ώ σ τ α ς. Μαρία μου, ησύχασε. Φεύγω. Θα σώσω τουλάχιστον το παιδί μου!
Σημείωσε δε, ότι όπως ο ανατολίτης υπό το πεπρωμένον, κύπτομεν και ημείς οι δυστυχείς την κεφαλήν υπό το παντοδύναμον κράτος της θεομηνίας, υποτασσόμεθα εις την μάστιγα του κονιορτού, και ουδ' επιχειρούμεν καν πλέον να τον πολεμήσωμεν.
Λέξη Της Ημέρας