United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Αφ' ού είπεν αυτά, εκείνος μεν εσηκώθη να υπάγη εις έν δωμάτιον, διά να λουσθή, και ο Κρίτων τον ηκολούθει· επεριμένομεν λοιπόν συνομιλούντες μεταξύ μας δι' όσα είχον λεχθή και εξετάζοντες αυτά πάλιν και τότε δε αναφέροντες πόσον μεγάλην συμφοράν θα πάθωμεν, νομίζοντες αληθώς ότι θα περάσωμεν την μετά ταύτα ζωήν ορφανοί, ωσάν να εχάσαμεν πατέρα.

Τώρα να φύγωμεν δεν είναι δυνατόν. Ας περάσωμεν την νύκτα και αύριον βλέπομεν. Ας πλαγιάσωμεν τώρα. — Να πλαγιάσωμεν! Πού ύπνος; Μετά κόπου και μόχθου τον έπεισα, όχι να κοιμηθή, αλλά να εκδυθή και να εξαπλωθή εις το στρώμα, διά να δώσω δε το καλόν παράδειγμα, ήρχισα να εκδύωμαι. Ανεφύη τότε νέον ζήτημα: Εις ποίαν κλίνην θα κοιμηθώ εγώ.

Ημείς, το ομολογώ, είμασθε εις μίαν στάσιν πολλά θλιβερήν, και δεν ημπορούμεν να περάσωμεν χωρίς κίνδυνον τούτους τους αβύσσους· μα ποίος ηξεύρει πού να μην ευρεθή καμμία στράτα διά να περάσωμεν εις εκείνην την πεδιάδα; άφησε το λοιπόν να πηγαίνω να ιδώ μήπως και εύρω κανένα μονοπάτι και ευθύς γυρίζω.

Είδα δε ότι το δάσος εξετείνετο εις σταδίους πεντήκοντα ή ολίγον περισσοτέρους, έπειτα δε πάλιν εξηκολούθει θάλασσα. Εσκέφθημεν λοιπόν να αναβιβάσωμεν, αν ήτο δυνατόν, το πλοίον επί των κορυφών των δένδρων, αι οποίαι ήσαν πυκναί, και να το περάσωμεν εις την άλλην θάλασσαν• και ούτω επράξαμεν.

Αυτά και άλλα λέγοντας, οι γονείς του αγροικούσαν κάποιαν ελάφρωσιν και παρηγορίαν από τα λόγια του. Ας δοθούμεν, λέγουν οι γονείς του, το λοιπόν εις τα χέρια του Ουρανού, και ας έχωμεν υπομονήν ότι τα όσα έχομεν να περάσωμεν είναι όλα γραμμένα εις τον Ουρανόν, και δεν ημπορούμεν να τα αποφύγωμεν· ας κάμωμε πάλιν καρδιά και ας υπομείνωμεν τα όσα η τύχη μας θέλει μας προξενήσει.

Εις την αρχήν όμως, ή και όταν ευρισκόμεθα εις το μέσον του δρόμου, θα ήτο δύσκολον να εκτελέσωμεν αυτήν την διαταγήν. Τόρα όμως, αφού το θέλεις, ας πάρωμεν πρώτα τον μακρότερον δρόμον. Διότι όσον είμεθα ακόμη φρεσκότεροι, τόσον ευκολώτερα θα τον περάσωμεν. Πρόσεξε λοιπόν εις την διαίρεσιν. Νέος Σωκράτης. Λέγε. Ξένος. Όσα πεζά από όλα τα ήμερα είναι αγελαία, είναι εκ φύσεως διηρημένα εις δύο.

Αλλ' όταν έχωμεν υπομονήν, εξηκολούθει μαλακύνων την φωνήν του και βλέπων ιλαρώς τώρα την Θωμαήν, όταν έχωμεν υπομονήν, Θωμαή μου, τότε μας ακούει ο Κύριος και μας κάμνει ό,τι του ζητήσωμεν, προς το συμφέρον πάντοτε της ψυχής μας. Και ημπορεί τότε κ' εδώ καλά να περάσωμεν το υπόλοιπον της ζωής μας, και να κερδήσωμεν και την βασιλείαν των ουρανών . . .

Διότι πιθανόν και μόνον αυτό το μέρος αυτής να φανερώση εκείνο που ζητούμεν. Νέος Σωκράτης. Διατί όχι; Ξένος. Τότε λοιπόν διατί τάχα, καθώς προηγουμένως εδιχοτομούσαμεν τα μέρη των μερών, δεν κάμνομεν το ίδιον και τόρα διά την υφαντικήν, και αφού περάσωμεν όσον το δυνατόν συντόμως όλα, να φθάσωμεν πάλιν εις αυτό που μας χρειάζεται τόρα; Νέος Σωκράτης. Πώς το εννοείς; Ξένος.

Η μυθολογία δε της Αρκαδίας είνε πλουσία εις τοιαύτας υποθέσεις, εκ των οποίων αναφέρω την καταδίωξιν και την φυγήν της Δάφνης, την μεταμόρφωσιν της Καλλιστούς εις θηρίον, των Κενταύρων την μανιώδη μέθην, τα γενέθλια του Πανός, τον Έρωτα του Αλφειού και το υποβρύχιον ταξείδι . Εάν περάσωμεν εις την Κρήτην, έχομεν να εύρωμεν κ' εκεί πάρα πολλά θέματα ορχήσεως, όπως η ιστορία της Ευρώπης, της Πασιφάης, των δύο Ταύρων, του Λαβυρίνθου, της Αριάδνης, έπειτα την Φαίδραν, τον Ανδρόγεων, τον Δαίδαλον, τον Ίκαρον, τον Γλαύκον, την μαντικήν του Πολυίδου και τον Τάλλω τον χάλκινον άνθρωπον όστις περιεπόλει εις την Κρήτην.

Μη θλίβεσαι αγαπημένη μου, μου λέγει τότε ο εξωτικός, ότι ο πατέρας σου δεν θέλει αποθάνει διά τον χαμόν σου· και εκείνο που απαρθενεύει εις εσένα είναι ακριβή μου, να δοθής εις την υπόθεσιν της αγάπης μου, διά να περάσωμεν μίαν γλυκυτάτην ζωήν αμοιβαίως.