United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !


Υγοί του Ουρανού και της Γης. επολέμησαν εναντίον του Δία, οπού εθριάμβεψε και σε ταύτη τη μάχη, και τους εξώρισε στα τάρταρα. Μ ο ύ σ α ι ς

Κρύψου, Τύχη, αισχρή γυναίκα! και, Θεοί, σεις όλοι αντάμα πάρτε αυτής την εξουσίαν, και τ' αδράχτια του τροχού της σπάστε ομού και το στεφάνι, και από τ' ουρανού την άκρην τ' ολοστρόγγυλο φανάρι εις τα Τάρταρα κυλήστε κει 'πού κλειούνται οι κολασμένοι. ΠΟΛΩΝΙΟΣ Τούτο είναι πολύ μακρύ.

Το σιδερόξυλοσιδερόξυλο είνε όσο και αν το κουτσουρέψης· όσο και αν του μαδήσης την κορφή, αν του ζεματίσης τα φύλλα, αν του πριονίσης τα κλαδιά. Ο λέονταςλέοντας λέγεται όσο και αν του ψαλλιδίσης τη χαίτη, αν του κόψης την ουρά, αν του βγάλης τα νύχια, αν του ξεριζώσης τα δόντια. Φτάνει το βρύχημά του να σε ρίξη στα Τάρταρα.

Βαθειά, βαθειά 'ςτόν πάτο Της γης, μέσα 'στά Τάρταρα Απλόνονται αντάρα. Κι' όλο μαυρίλα 'φαίνονταν, Τι φρίκη! . . . Τι τρομάρα! . . . Και μια βοή — 'σάν ποταμιούΑκούω εκεί κάτω. Θόρυβος μέγας γίνονταν, Και ταραχή μεγάλη. Ακούω μαύρους στεναγμούς, Ακούω μοιρολόγια. Ακούω και κλαψήματα, Και λόγια, πόνου λόγια. Κι' ανατριχίλα μ' έπιασε! Και μ' έπιασε μια ζάλη! Κυτάζω· 'σάν τα Τάρταρα Ήταν βαθειά.

«Καλά να παστρευθής δεν θα 'μπορέσης απ' όλα της ζωής σου τ' αμαρτήματα· θα κολασθής, 'στα Τάρταρα θα πέσης, εδώ δεν έχουν πέρασι τα χρήματαΚαι είπε η πλουσία 'στην πτωχή: « Αν κι' ήναι απρεπές να σ' απαντήσω, αφού δεν είσαι άρχοντος ψυχή, αλλά με αναγκάζεις να 'μιλήσω.

« — Εμένα τότε, μάνα μου, Μ' αφίνεις; — » « — Ω παιδί μου Αν θες να ιδής τα Τάρταρα, Αν να ιδής γυρεύεις, Τον Άδη, τον Παράδεισο, 'Κεί κάτω να κατέβης, Τρέξε κοντά μου, τέκνο μου, Έλα, έλα μαζή μου — »

Ε!... φςςς! τους κόπους μη χάνετε• μόνον εγώ ξέρω καλά τους τόπους, που τα ωραία τα βουρβιά και τα μεγάλα βγάνουνε. Κι' αυτοί εδώ, πούνε σκυφτοί περσσότερο, τι κάνουνε; Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Καθένας απ' αυτούς της γης τα Τάρταρα εξετάζει. ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ Καλά• κι' ο κώλος τους γιατί τον ουρανό κυττάζει; Ο ΜΑΘΗΤΗΣ Αυτός μονάχος του από 'κεί σπουδάζει αστρονομική.

Έπειτα διηγήθη το ανέκδοτον ενός βοσκού, ο οποίος δεν ήθελε και αυτός κατ' ουδένα λόγον να πλησιάση άλλους ανθρώπους. Ούτε για να μεταλάβη δεν έστεργε να καταιβή στο χωριό. Μια μέρα που τον είδε από μακρυά ο παπάς, τουφώναξε ότι έπρεπε να καταιβή να κοινωνήση, αλλοιώτικα θα πήγαινε η ψυχή του στα τάρταρα.

Ό,τι και να λεν όσοι τον ανέβασαν ως τα ουράνια ή πάλε τον κατέβασαν ως τα τάρταρα, είχε ο ήρωας αυτός του έχτου αιώνα προσόντα και καλά κι αχαμνά, που πρέπει με μεγάλη προσοχή να του τα ξεδιαλύνη όποιος επιθυμεί να τον καταλάβη, κι αυτόν και την εποχή του.