Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 9 Μαΐου 2025
Ο Μάλχος έγραψε στις μέρες του Αναστασίου. Αυτός είναι που μας δηγάται τα καμώματα τω δυο Θεοδορίχων. Κι' αυτός ρητορικά μαθημένος, μα της μπιστοσύνης και με ύφος καθάριο κι απλό. Μερικά τώρα και για τη φιλολογία του έχτου αιώνα, μαζεμένα από την ίδια πηγή που μας χρησίμεψε παραπάνω.
Μόλις εχωρίσθη από την Ζερβούδαιναν, ανεφάνη η Πηγή και την εξετόπισεν. Αντί της ψυχράς και ξιππασμένης Μαργής, η κόρη του Θωμά ενεφανίσθη εις τους διαλογισμούς του ταπεινή, λυπημένη και ικετευτική.
Ουδείς εξ αυτών είχε κατανοήσει την μεγάλην αρχήν, ότι η εκουσία αθέτησις μιας εντολής είνε παράβασις όλων, επειδή σκοπός όλου του νόμου είνε το πνεύμα της υπακοής εις τον Θεόν. Ουχ ήττον οι μάλλον πεφοτισμένοι των Ραββίνων είχον ήδη νοήση ότι η μεγίστη πασών των εντολών, επειδή ήτον η πηγή πασών των άλλων, ήτο εκείνη ήτις επέβαλλε την αγάπην προς τον ένα αληθή Θεόν.
Αλλ' όταν μετ' ολίγον συνήντησε την Πηγήν, επιστρέφουσαν από τον ποταμόν, παραδόξως το πείσμα του εξηγέρθη εκ νέου και, αποστρέψας το πρόσωπον, επροχώρησε χωρίς να την χαιρετήση. — Τόσο μεγάλο κακό σούκαμα; είπεν η Πηγή σταματήσασα. — Δε θέλω να μου μιλής! απήντησε με τραχύτητα ο Μανώλης χωρίς να στραφή, και έφυγεν επισπεύσας το βήμα του, ως να τον κατεδίωκαν.
Η περίπτυξις του Μανώλη εχαλαρώθη διά μιας, η δε Πηγή δυνηθείσα ούτω να διαφύγη ετράπη εις φυγήν. Αλλ' ο Μανώλης, αφού παρετήρησεν εις τα πέριξ και δεν είδε τον Στρατήν, έδραμε κατόπιν αυτής και εις το άκρον του αγροκηπίου την συνέλαβεν, — Άφησέ με, Μανώλη, γιατί θα σκοτωθώ, είπεν η κόρη ασθμαίνουσα και με τα μάτια γεμάτα δάκρυα. Αλλ' ο Μανώλης ούτε ήκουεν, ούτε έβλεπε πλέον.
Ενόμιζεν όμως ότι ήτο αρκετή να την παρηγορήση η διαβεβαίωσίς του ότι ο Μανώλης δεν ηδύνατο να πάρη παρά μόνον εκείνην την οποίαν αυτός ήθελε και η Πηγή εγνώριζε καλά ποίαν ήθελεν ο μπάρμπα-Νικολής· ότι και ο Μανώλης αυτήν ηγάπα, αι δε παρεκτροπαί του ήσαν μόνον πείσματα διά τα εμπόδια που εύρισκεν η αγάπη του. Αλλ' όταν θα εξέλειπαν τα εμπόδια, θα έπαυαν διά μιας και τα πείσματα.
— Πιο βαρύς. . . .Ψηλότερος απ' τα ψηλά δένδρα. — Ψηλότερος. — Το μαύρο σημάδι σαλεύει. — Αυτό είναι. Είναι η μαύρη πηγή του θρήνου. — Τόσο μικρό ; Σαν μια φούχτα χώμα. Κι' ο θρήνος είναι απέραντος. — Δεν είναι μια φούχτα χώμα. Μια καρδιά είναι κρυμμένη στο μαύρο σημάδι. Για κύττα! Κάτι σέρνεται στο χώμα σαν φίδι. — Δεν είναι φίδι. Είναι μαλλιά. Τα μαλλιά σέρνονται στο χώμα. — Κάτι κτυπάει τη γη.
Η Πηγή ήτο εκεί, αλλά δυστυχώς δεν ήτο μόνη. Ο Στρατής, ιστάμενος παρά τον σταμνοστάτην, έπλυνε το τουφέκι του, η δε αδελφή του σκυμμένη εις την εστίαν κατεγίνετο ν' ανάψη φωτιάν. Όταν είδε τον Στρατήν, ο Μανώλης εστάθη προς στιγμήν αμφιρρέπων και σχεδόν έκαμε κίνημα οπισθοχωρήσεως.
— Κιαπόι, εξηκολούθησεν η Σαϊτονικολίνα, δεν τήνε λυπάσαι την κακομοίρα την Πηγή; σαυτήν εξεθύμανεν εκείνη την ημέρα ο βάρβαρος ο Στρατής· κιαπό τότε κλαίει απαρηγόρητα η δύστυχη για την προσβολή που σούκαμ' αδερφός τση.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν