Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 26 Μαΐου 2025
Αλλ' ήδη εισήρχοντο εις το χωριό και ο Θωμάς εστράφη κ' εφώναξε προς τον Σαϊτονικολήν: — Ακούς, σύντεκνε Νικολή, είντα διαλαλιούνε;
Έπειτα είπε: — Μούδε Ισδραέλη θωρώ 'γώ, μούδε διάολο. Θωρείς τονε συ, Πηγιό; — Μόν' ο ιμάμης τόνε θωρεί, εξήγησεν η Ρηγινιώ. Αλλ' ενώ ο Μανώλης επερίμενε να ίδη τον ψυχοβγάλτην των Τούρκων, είδε κάποιον άλλον ουχ' ήττον επίφοβον. Από το απέναντι βουνόν της Καβαλαράς κατέβαινεν ο Θωμάς φορτωμένος με κλώνους λιγαριάς, με τους οποίους πλέκουν τα καλάθια και τα κοφίνια.
Ο Θωμάς είχε σταματήσει προ του τελευταίου νερομύλου κ' επότιζε τον όνον του, ενώ ο Παπαδομάρκος επανελάμβανε τρίτην και τελευταίαν φοράν το διαλάλημα. Εκεί είχον σταματήσει και άλλοι χωρικοί και ωμίλουν περί της διαταγής, εντείνοντες την φωνήν διά να μη χάνεται εις την βοήν του μύλου.
Οι τοιούτοι παράφρονες επαίται επωνομάζοντο κοινώς poor Tom, το δε όνομα τούτο φέρει εν τω δράματι ο Έδγαρ, ενόσω κρύπτεται υπό τοιούτον σχήμα. Αλλά το όνομα τούτο «ο πτωχός Θωμάς», δεν ήθελε μεταβιβάσει εις ελληνικά ώτα την του αγγλικού έννοιαν. Παίζει ενταύθα ο γελωτοποιός με τας λέξεις dollars και dolours.
Ο Θωμάς έτρεξεν αμέσως προς εκτέλεσιν της διαταγής του πάππου του· αλλά φέρων το περικάλλυμα, αντί να δώση αυτό εις τον πάππον, το έδωκεν εις τον πατέρα του, προς τον οποίον, με τα δάκρυα εις τους οφθαλμούς, είπε να κόψη αυτό εις δύο. — Και διατί; τον ηρώτησεν ο πατήρ του.
Πράγματά τινα είναι τόσον κωμικά, ώστε πρέπει κανείς ή να καταλαμβάνεται από γέλοια ή να πεθαίνη! . . . Το να πεθαίνη κανείς από γέλοιο θ' αποτελή μεταξύ των δοξασμένων θανάτων τον ενδοξότατον θάνατον. Ο σιρ Θωμάς Μουρ — δεν ήτο ο πρώτος τυχών ο σιρ Θωμάς Μουρ — λοιπόν και αυτός απέθανε γελώντας, ως θα ενθυμείσθε.
ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Χαρά στα σχολεία που βγάζουν τόσο άξιους ανθρώπους! κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Άριστα. κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Ναι, ναι. ΘΩΜΑΣ ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Πού είναι λοιπόν η κυρία; ΑΡΓΓΑΝ Θάρθη. ΘΩΜΑΣ ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Να περιμένω ως που νάρθη, πατέρα; κ. ΔΙΑΦΟΥΑΡΟΥΣ Χαιρέτισε την δεσποινίδα.
O Μανώλης εμαρμάρωσεν η δε Πηγή, αφού έρριψε προς μεν τας όρνιθας την υπολειπομένην εις την ποδιάν της κριθήν, προς δε τον Μανώλην το μελαγχολικώτερόν της βλέμμα, εξηφανίσθη. Ο Θωμάς εχαιρέτησε τον Μανώλην με μειδίαμα λύκου και ίσως δεν θα παρέλιπε και την ευκαιρίαν εκείνην διά να του δώση έν από τα συνήθη του μαθήματα, αν ο Μανώλης δεν έσπευδε ν' απομακρυνθή.
Να κάτσης σταργαστήρι σου! Η Πηγή εκάθησεν ευπειθώς εις το τελάρον, ο δε Θωμάς εξηκολούθησεν απευθυνόμενος προς τον Μανώλην: — Άκουσε, Μανωλιό παιδί μου, η δουλειά σου δεν είν' επαέ, κιάλλη βολά να μην έρχεσαι. Δεν ταιργιάζει να μπαίνης σένα σπίτι 'που 'νε μια κοπελιά μοναχή ... Αι, μια σκόλη, που να 'μαι κ' εγώ γή ο γυιός μου επαδά.. .καλώς νάρθης· μα την καθημερνή να ξανοίγης τη δουλειά σου.
Αλλ' ενώ ο Θωμάς του έδιδε μαθήματα περί λιπασμάτων και εμβολιασμού των αγρίων δένδρων, ο Μανώλης παρετήρει μίαν μεγάλην πέτραν εις το άκρον του υπερκειμένου τοίχου και ακριβώς υπεράνω του τουρλωτού φεσιού και εσκέπτετο πόσον θεάρεστον έργον θα ήτο αν έπιπτεν έξαφνα η πέτρα εκείνη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν