Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Ενημερώθηκε: 7 Ιουνίου 2025


— Α! είπεν ο γεωργός· αυτό δεν μου έρχεται· δεν ημπορώ να ίδω καλόγηρον· αλλά ας είναι! αφού ηξεύρω ότι είναι ο διάβολος, θα τον ίδω, αλλά μόνον να μη με πλησιάση. — Α! Να ερωτήσω την μάγισσαν, είπεν ο μικρός Κλώσος· και επάτησε τον σάκκον, και έσκυψε τάχα ν' ακούση τι λέγει. — Τι λέγει;

Και λοιπόν και τώρα εγώ τουλάχιστον δεν θα εντραπώ να ερωτήσω, αφ' ού και συ λέγεις να το κάμω, και δεν θα κατηγορήσω τον εαυτόν μου εις υστερώτερον καιρόν, ότι δεν είπα τώρα εκείνα τα οποία μου ήλθον εις τον νουν. Και ο Σωκράτης είπε· Ίσως βέβαια, φίλε μου, να έχης δίκαιον, αλλά λέγε μου λοιπόν υπό ποίαν έποψιν δεν είναι αρκετά όσα είπομεν. Είπεν ο Σιμμίας.

Το μυστηριώδες τούτο κλαύμα ματαίως εδοκίμαζε να κατασιγάση με το άσμα το παραπονετικόν και ρεμβώδες, το οποίον υπεψιθύριζε. Μανούλα μου, ήθελα να πάω, πάω να φύγω να μισέψω του ροιζικού μου από μακρυά την πόρτα ν' αγναντέψω. στο σκοτεινό βασίλειο της Μοίρας να πατήσω, κ' εκεί να βρω τη Μοίρα μου, και να την ερωτήσω . . .

Επίστρεψόν μου λοιπόν, αυθέντα, να υπάγω να τον εύρω, να τον ερωτήσω δι' όλα τα καθέκαστα και να μάθω τας λέξεις ταύτας. — Καλά, ευγενή φιλόσοφε, απήντηοεν ο Βινίκιος· ομιλείς ως συνετός άνθρωπος. Πήγαινε λοιπόν εις τον Ευρίκιον, αλλά χάριν μεγαλειτέρας ασφαλείας άφησε εδώ το βαλάντιον, το οποίον σου έδωσα. Ο Χίλων εμόρφασεν ολίγον, αφήκε το βαλάντιον και εξήλθεν. Επέστρεψε πολύ προ της εσπέρας.

Κατά την εποχήν του ανωτέρω διαλόγου, συνέβαινε να θεωρήται η κατάστασις των ανατολικών πραγμάτων ικανώς κρίσιμος ως εκ των απειλών της Ρωσσίας και της εντάσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Τούτο με έκαμε να ερωτήσω τον ανακτορικόν ηθοποιόν αν εξακολουθή ο Σουλτάνος να έχη όρεξιν διασκεδάσεως, ενώ εσείετο το κράτος του.

Παρήγγειλε λοιπόν εις τους φύλακας του να εκτελέσωσιν όσα τω είχεν υπαγορεύσει εκείνος και ακολούθως τω είπε· «Κροίσε, επειδή εξακολουθείς να ομιλής και να φέρεσαι ως βασιλεύς, ζήτησον παρ' εμού ό,τι θέλεις και θα το λάβης αμέσως. — Ω δέσποτα, απεκρίθη ο Κροίσος, η μεγαλειτέρα ευεργεσία την οποίαν δύνασαι να πράξης προς εμέ είναι να μοι επιτρέψης να στείλω τας πέδας ταύτας εις τον θεόν των Ελλήνων, εις εκείνον εκ των θεών τον οποίον ετίμησα υπερβαλόντως, και να τον ερωτήσω εάν νομίζη δίκαιον να απατά εκείνους οίτινες πράττουσι προς αυτόν καλόν.» Ο Κύρος εζήτησε να μάθη διά ποίαν αιτίαν παρεπονείτο και ο Κροίσος τω διηγήθη τα σχέδια του και τας αποκρίσεις του μαντείου· τω περιέγραψε τα αφιερώματά του και τω είπε πώς, παρακινούμενος υπό των προρρήσεων της Πυθίας, απεφάσισε να επιχειρήση πόλεμον κατά των Περσών· ετελείωσε δε την διήγησίν του επιμείνας εις την επιθυμίαν του να πέμψη εις τον θεόν διά να τον ονειδίση.

Πρέπει λοιπόν, καθώς μου φαίνεται, να σ' ερωτήσω εκ νέου, αγαπητέ Μένων, τι είναι αρετή και εάν είναι αληθές ότι πάσα πράξις μετά μορίου αρετής ήθελεν είσθαι αρετή, διότι είναι το ίδιον ως να λέγης, όπως ένας λέγη, ότι πάσα πράξις μετά δικαιοσύνης είναι αρετή· ή δεν σου φαίνεται πάλιν, ότι έχεις ανάγκην της αυτής ερωτήσεως; μα νομίζεις ότι είναι κανείς που ηξεύρει μόριον της αρετής τι είναι, χωρίς να γνωρίζη καθόλου αυτήν την αρετήν;

Σου λέγω, Καίσαρ, ότι τον είδα με τα μάτια μου. — Πού άρα γε ευρίσκεται ο εξαίρετος ούτος άνθρωπος; — Δεν ηξεύρω, Καίσαρ· τον έχασα. — Αγνοείς και ποίας εθνικότητος είναι; — Είχα τον βραχίονα σπασμένον και δεν εσκέφθην να τον ερωτήσω. — Ζήτησέ μου τον. — Θα φροντίσω εγώ περί αυτού, είπεν ο Τιγγελίνος.

Γυφτοπούλα, είπεν άλλη των γυναικών, ένα πράγμα ήθελα να σ' ερωτήσω. Αληθεύει, ότι εσείς, η φυλή σας, τρώγετε ανθρώπινον κρέας; — Μπα, αυτό δεν το κάμνουν, μη κολάζεσαι άδικα. — Και ότι ξεχώνετε την νύκτα τους πεθαμένους και τους γδύνετε; — Τέτοιο φριχτό πράγμα! — Πιστεύεις να το κάμνουν αυτό; — Μήπως είνε αυτοί άνθρωποι σαν ημάς; — Αυτοί είνε άπιστοι. — Άθρησκοι. — Αφύσικοι.

Να τολμήσω λοιπόν ακόμη να σ' ερωτήσω κάτι; του είπα ή είναι μεγάλη μου αγένεια το να σου κάμνω τόσας ερωτήσεις; — Ερώτησε με οτιδήποτε θέλεις, μου απήντησε. — Δεν ζητώ τίποτε άλλο τη αληθεία, του είπα τότε εγώ, παρά να παραδεχθώμεν πάλιν εκείνα τα οποία έχομεν ειπή ως τώρα.

Λέξη Της Ημέρας

ολύμπου·

Άλλοι Ψάχνουν