Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
Ολομόναχο το κοριτσάκι, αλαλιασμένο απ’ το φόβο του θανάτου έστριβε τα χέρια του. . έπειτα πήγε και γονάτισε μπρος στο κρεββάτι και φιλούσε το χέρι της Βεργινίας που κρεμόταν απόξω ; Βεργινία μου ! αγάπη μου Βεργινία! εγώ είμαι, ο Νίκος σου! έτσι της φώναζε, θαρρώντας πως θα την ξυπνούσε η δύναμη του αγαπημένου της ονόματος, γιατί αισθανόταν πως αυτήν και πεθαμένη θα την ξύπναγε εκείνο τόνομα. . . Και ξανασηκώθηκε απάνω και της έσταξ' αιθέρα στο στόμα, καταπώς είδε να κάνη ο Νίκος. . της έρριξε νερά στο πρόσωπο τόσο που την καταμούσκεψε.
Σχεδόν δύνασαι πλέον να μαντεύσης ποίαν επιθυμίαν θέλων να παραστήσω σου είπα τα προηγούμενα, εν τούτοις θα σου εξηγηθώ σαφέστερον· η επιθυμία δηλαδή η παράλογος, η οποία υπερίσχυσε της εκτιμήσεως της τεινούσης προς το ορθόν και η οποία ετράπη προς απόλαυσιν του κάλλους, ετράπη δρόμον νικηφόρον, επειδή δε εξ άλλου αι συγγενείς προς αυτήν επιθυμίαι την εδυνάμωσαν ισχυρώς προς απόλαυσιν μόνον του σωματικού κάλλους, η επιθυμία αύτη εκ της ρώμης της αυτής το όνομα λαβούσα εκλήθη έρως .
Εν τη πορεία όμως της ενεργοποιήσεως το αισθητήριον αφομοιούται την αντικειμενικήν του πράγματος ποιότητα και μεταβάλλει αυτήν εις υποκειμενικήν. Ούτω το γευστικόν όργανον έχει την ικανότητα να υγραίνηται χωρίς να μεταβάλληται εις υγρόν. Κεφ.
Σχεδόν σε εννοώ, διότι και ο ίδιος ακούω όσα λέγεις, άλλως τε δεν είμαι ειδικός εις αυτήν την τέχνην. Και δεν έχασες τίποτε βεβαίως. Ημείς όμως θα χρησιμοποιήσωμεν τον συμπεσόντα τόρα περί αυτής λόγον εις το εξής.
Κατά το αυτό θέρος οι Αθηναίοι έδιωξαν τους Αίγινήτας εκ της Αιγίνης, άνδρας, γυναίκας και παίδας, κατηγορούντες αυτούς ότι ήσαν οι κύριοι αίτιοι του πολέμου· άλλως δε ενόμισαν φρόνιμον να κατέχουν αυτοί οι ίδιοι την Αίγιναν ως γειτονεύουσαν με την Πελοπόννησον. Έπεμψαν λοιπόν μετά τινα χρόνον εις αυτήν οικήτορας Αθηναίους.
Διόλου μάλιστα, Σωκράτη μου, δεν είναι αγένεια αυτό, αλλ' όμως παρακίνησε κανένα από τους νέους να σου απαντήση. Διότι εγώ μεν είμαι ασυνήθιστος εις αυτήν την διαλεκτικήν, και εξ άλλου δεν το επιτρέπει η ηλικία μου να συνηθίσω, ενώ εις τούτους είναι και πρέπον και είναι δυνατόν να προοδεύσουν πολύ.
Λοιπόν ας δοκιμάσωμεν πάλιν να διχάζωμεν το γένος το οποίον εθέσαμεν εις την αρχήν, και να προχωρούμεν πάντοτε από το δεξιόν μέρος της διχοτομήσεως, παρακολουθούντες την συμμετοχήν του σοφιστού, έως ότου να του αποχωρίσωμεν όλα τα κοινά γνωρίσματα, και να αφήσωμεν την ατομικήν του φύσιν, διά να το αποδείξωμεν πρώτον μεν και κύριον εις τον ίδιον εαυτόν μας, έπειτα όμως και εις όλους όσοι εκ φύσεως είναι πλησιέστατοι εις αυτήν την μέθοδον.
Αφού δε προχωρήσουν ολίγον από αυτήν την πρώτην ύπαρξιν, μας διηγούνται την θεογονίαν, δηλαδή πώς εγεννήθησαν οι θεοί και πώς εφέρθησαν μεταξύ των.
Οπόταν δε ο βεζύρης τον είδεν εις αυτήν την κατάστασιν, έκαμε και τον εμετάβαλαν εις το κιβούρι, και κλείοντάς τον καλά, εγύρισεν εις το σαράγι του, και το ταχύ επήγεν εις τον βασιλέα του διά να του διηγηθή τα όσα έκαμεν. Ο βασιλεύς που δεν ήτο ολιγώτερον σκληροκάρδιος από τον βεζύρην του, επήνεσε τα όσα έκαμε και ύστερον του λέγει.
Αλλά φαίνεται ότι έμεινα πολύν καιρόν αναίσθητη. Εις αυτό το διάστημα μου εφαίνετο ως να ήμουν νεκρά, προσέθηκε παραλογιζομένη. — Αλλ' αφού ήσουν αναίσθητη, πώς γίνεται να είχες αυτήν την ιδέαν; παρετήρησεν η Σιξτίνα· και αν ήσουν νεκρά, πώς θα το είξευρες; — Έχεις δίκαιον, είπεν η Αϊμά. Δεν είξευρα πού ευρισκόμουν, ήμουν εις ένα χαμένον κόσμον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν