United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Οι δε Λακεδαιμόνιοι έπεμψαν προς τον Κνήμον ως συμβούλους επί των πλοίων τον Τιμοκράτην, τον Βρασίδαν και τον Λυκόφρονα με διαταγήν να προετοιμασθούν καλλίτερον προς νέαν ναυμαχίαν και να μη αφήνουν να αποκλείεται η θάλασσα υπό ολίγων πλοίων.

Και αναβάντες εις τα πλοία επεραιώθησαν εις τας παρακειμένους νήσους, οπόθεν έπεμψαν κήρυκα και έλαβον διά συμφωνίας τους νεκρούς τους οποίους εγκατέλιπον. Απέθανον δε εις ταύτην την μάχην εκ μεν των Κορινθίων διακόσιοι δώδεκα, εκ δε των Αθηναίων πεντήκοντα ως έγγιστα.

Οι δε Μιτυληναίοι, επειδή κατόπιν έστειλεν ο Μαζάρης και εζήτει να τον παραδώσωσιν, εφάνησαν πρόθυμοι να πράξωσι τούτο ήρκει μόνον να τοις εδίδετο χρηματική τις αμοιβή την οποίαν δεν δύναμαι να προσδιορίσω διότι η συμφωνία δεν έλαβε τέλος. Οι Κυμαίοι έμαθον ότι οι Μυτιληναίοι ήσαν εις διαπραγματεύσεις, και έπεμψαν εις την Λέσβον πλοίον όπερ μετέφερε τον φυγάδα εις την Χίον.

Επειδή δε πολλάκις εγένετο το στρατήγημα τούτο, τέλος ο Δαρείος περιήλθεν εις μεγάλην απορίαν. Οι βασιλείς των Σκυθών μαθόντες τούτο έπεμψαν κήρυκα φέροντα δώρα εις τον Δαρείον έν πτηνόν, ένα μυν, ένα βάτραχον και πέντε βέλη.

Ολίγον προ της μάχης, ο έτερος βασιλεύς Πλειστοάναξ, έχων μεθ' εαυτού τους πρεσβυτέρους και τους νεωτέρους, έδραμεν εις βοήθειαν αλλά φθάσας εις την Τεγέαν και μαθών την νίκην ανεχώρησεν. Οι Λακεδαιμόνιοι έπεμψαν διά να αναστείλουν τους από της Κορίνθου και έξω του ισθμού ερχομένους συμμάχους.

Ότε οι Λακεδαιμόνιοι έπεμψαν εις τας Σάρδεις διά να αγοράσωσι τον χρυσόν τον οποίον εσκόπευον να μεταχειρισθώσι διά το άγαλμα του Απόλλωνος όπερ τώρα ευρίσκεται εις τον Θόρνακα της Λακωνικής, ο Κροίσος το έδωκεν εις αυτούς δωρεάν, μολονότι ούτοι ήθελον να το αγοράσωσιν.

17. « Οι Λακεδαιμόνιοι έπεμψαν ημάς, ω Αθηναίοι, διά να διαπραγματευθώμεν μαζί σας περί των ευρισκομένων εις την νήσον ανδρών και να σας πείσωμεν να πράξετε εκείνο, το οποίον και εις σας θα είναι ωφέλιμον, και εις ημάς αξιοπρεπές εις την παρούσαν ημών συμφοράν.

Οι δε Λακεδαιμόνιοι προβλέποντες το μέλλον, έπεμψαν πρεσβείαν εις Αθήνας, όχι μόνον διότι μετ' ευχαριστήσεως θα έβλεπον και αυτήν και πάσαν άλλην πόλιν μένουσαν ατείχιστον, αλλά διότι παρωτρύνοντο υπό των συμμάχων, οίτινες εφοβούντο και το πολύ ναυτικόν των Αθηναίων, όπερ πρότερον δεν υπήρχε, και το τολμηρόν θάρρος το οποίον έδειξαν κατά τον Μηδικόν πόλεμον.

Επειδή λοιπόν το πράγμα έλαβε τροπήν εναντίαν, οι μεν Κορίνθιοι και οι από Θράκης πρέσβεις απήλθον άπρακτοι, οι δε βοιωτάρχαι, οι οποίοι ώφειλαν πρώτον, εάν επετύγχαναν εις την υπόθεσιν ταύτην, να προσπαθήσουν και κάμουν συμμαχίαν προς τους Αργείους, δεν έκαμαν πλέον εις τας βουλάς άλλην πρότασιν αφορώσαν εις τους Αργείους και δεν έπεμψαν εις το Άργος τους πρέσβεις τους οποίους υπεσχέθησαν.

Και πρώτον μεν έπεμψαν πρέσβεις οι Λακεδαιμόνιοι ζητούντες παρά των Αθηναίων να αποτινάξουν το άγος της θεάς· το δε άγος τούτο ήτο το εξής. Υπήρχεν εν Αθήναις ανήρ Ολυμπιονίκης, ονόματι Κύλων, εξ οικογενείας ευγενούς και ισχυράς. Ούτος ενυμφεύθη την θυγατέρα του Θεαγένους, ανδρός Μεγαρέως, ο οποίος εκείνον τον καιρόν ήτο τύραννος των Μεγάρων.