United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Ναι, ναι! ΑΡΓΓΑΝ Σου λέω πως δε θα μεταβάλω καθόλου το σκοπό μου. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αυτά είνε λόγια. ΑΡΓΓΑΝ Δεν είνε καθόλου λόγια. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Θεέ μου! σας ξαίρω δα, είστε φυσικά πολύ καλός. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Μη συγχίζεστε, κύριε. Δε συλλογίζεστε πως είστε άρρωστος. ΑΡΓΓΑΝ Την προστάζω απολύτως να ετοιμαστή να πάρη τον άντρα που λέω. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Κ' εγώ της απαγορεύω απολύτως να τον πάρη.
Και βέβαια ημείς δεν οφείλομεν να αποδειλιάσωμεν πριν τελειώσωμεν. Σωκράτης. Προφασίζονται λοιπόν ότι δεν είναι αιτία αυτής της δοξασίας το εσωτερικόν των πάθος, αλλά ότι τα ίδια τα πράγματα επλάσθησαν κατ' αυτόν τον τρόπον, να μην είναι δηλαδή κανέν από αυτά μόνιμον ουδέ σταθερόν, αλλά να ρέουν και να μεταφέρωνται και να είναι πάντοτε πλήρη μεταφοράς και ανασχηματισμού.
Αυτά δε ακριβώς αποστολήν έχει η μαντική να επισκοπή και θεραπεύη, και επομένως η τέχνη αυτή είνε δημιουργός φιλίας μεταξύ θεών και ανθρώπων, ως δυναμένη να γνωρίση ποίαι εκ των ερωτικών κλίσεων των ανθρώπων τείνουν προς το πρέπον ή την ασέβειαν.
Όλ' αυτά τα ηπειρωτικά πλήθια συνειθίζουν μια φορά κάθε χρόνο κατά τον Τρυγητή να ξυπνάν με τον ποδοβολητό και με τες φωνές τους από τον χιλιόχρονο ύπνο τους τους παλιούς αντίλαλους των σκόρπιων και θλιβερών χαλασμάτων της ερημωμένης Καστρίτσας. Τα παιδιά τα μικρά κ' η κοπέλλες έτρεχαν εδώ κ' εκεί, σαν πεταλούδες, κ' εμάζευαν χεριές χεριές τα χινοπωριάτικα τ' αγριολούλουδα.
Κατά ποίον τρόπον; Ξένος. Όλοι οι άρχοντες, όσους φαντασθώμεν ότι κάμνουν χρήσιν της διαταγής, δεν θα εύρωμεν ότι διατάσσουν, διά να παραχθή κάτι τι; Νέος Σωκράτης. Πώς όχι. Ξένος. Και βεβαίως όλα τα παραγόμενα δεν είναι διόλου δύσκολον να τα διαχωρίσωμεν εις δύο. Νέος Σωκράτης. Πώς; Ξένος. Το έν μέρος από όλα αυτά είναι άψυχα, το δε άλλο έμψυχα. Νέος Σωκράτης. Μάλιστα. Ξένος.
Εάν όμως μερικά πράγματα δεν επιδέχωνται ούτε άκραν σφοδρότητα ούτε ηρεμίαν, αλλά μόνον μερικά επιδέχονται, όχι όμως και τα άλλα, συ δε όλα τα θεωρείς τοιαύτα, πώς νομίζεις ότι ευρίσκεσαι ως προς αυτά; Βεβαίως άσχημα.
Γύρισα με ταδειανά τα χέρια. Με περίμενε στην πόρτα. «Τι θα φάμε, γυναίκα;» της λέω. Γλυφότανε. Πάντα κάτι κρυφότρωγε προσμένοντάς με. Λιχούδα γυναίκα, βλέπεις. Μ' αγριοκύτταξε. «Τι έφερες να φάμε;» μου κάνει. Ντροπιάστηκα κ' εγώ. «Δεν πειράζει, γυναίκα. Δόξα σοι ο Θεός», της είπα. «Αυτά ξέρεις του λόγου σου, μου λέει Μα εγώ δουλεύω, δεν κάθομαι σαν κ' εσένα, θέλω να φάω.
Εγώ εξετάζω αν μπορούσαμε να τα πάρουμε αυτά τα μέρη με το στρατό μας και το στόλο μας, αφού αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την πολιτική την Ελλαδική, και λέω πως τα περισσότερα μπορούσαμε. Και εξετάζω ακόμα αν μπορούσαμε να επιμείνουμε να μας δώσουν τώρα οι Βούλγαροι ανταλλάγματα, αφού πρόφτασαν αυτοί και τα πήραν.
Αλλ' αυτά είνε αδύνατον να γείνουν μέσα εις το ανάρμοστον. Ανάρμοστον δε είνε το άσχημον εις κάθε τι που είνε θείον, εις το οποίον μόνον το ωραίον αρμόζει.
Όταν όμως το καθέν από τα δύο αυτά γίνεται ορμητικόν, το ονομάζομεν έρωτα. Πολύ ορθά. Λοιπόν η μεν φιλία των αντιθέτων είναι φοβερά και αγρία και σπανίως είναι αμοιβαία, η δε των ομοίων είναι ήμερος και αμοιβαία εις όλην την ζωήν.
Λέξη Της Ημέρας