United States or Gibraltar ? Vote for the TOP Country of the Week !


Τότε λοιπόν ας δεχθώμεν ότι οι κακοί δεν ημπορούν ποτέ να έχουν μόνιμον σχέσιν και δεσμόν ούτε μεταξύ των ούτε με τους αγαθούς, ούτε ότι ημπορεί αυτός με σοβαρότητα να εφαρμόση, εις αυτούς καμμίαν επιστήμην. Νέος Σωκράτης. Βεβαίως, πώς είναι δυνατόν; Ξένος.

Τα μεν λοιπόν ναυτικά των Ελλήνων τοιαύτα ήσαν κατά τους αρχαιοτέρους χρόνους και τους επομένους. Έδωκαν όμως εις εαυτούς όχι ολίγην ισχύν οι επιδοθέντες εις αυτά διά των χρηματικών προσόδων και της επί των άλλων κυριαρχίας· διότι αποβιβαζόμενοι εις τας νήσους κατελάμβανον αυτάς, εκείνοι μάλιστα όσοι δεν είχον μόνιμον χώραν.

Αλλ' ο μπάρμπα-Γιάννης ο Λαλούμενος συνήθειαν είχε, την ημέραν του απόπλου, να συμπίνη με τους φίλους, και ουχί σπανίως το ταξείδι ανεβάλλετο εξ αιτίας του, ή ο ναύλος εναυάγει εξ ολοκλήρου. Ο μπάρμπ’-Αλέξης ηναγκάσθη να τον αποπέμψη. Τελευταίον και μόνιμον σύντροφον προσέλαβε τον Γιάννην τον Πανταρώταν. Τι περίφημος άνθρωπος αυτός ο Γιάννης ο Πανταρώτας!

Εξερχόμενος δε εξόριστος από τας Αθήνας, ύψωσε τας χείρας εις τον ουρανόν, ουχί διά να επικαλεσθή την οργήν των θεών κατά των αχαρίστων συμπολιτών του, αλλά διά να ευχηθή διαρκή και μόνιμον ευτυχίαν εις την εξορίζουσαν αυτόν πατρίδα. « Είθε, είπεν, οι συμπολίται μου, ευτυχούντες πάντοτε, να μη αναγκασθώσι ποτέ να ενθυμηθώσι τον Αριστείδην! »

Πονηρός δε είνε ο εραστής εκείνος ο πάνδημος, ο του σώματος μάλλον ή της ψυχής ερών, όστις επομένως ουδέ μόνιμος είνε, ως ερών πράγματος μη μονίμου· διότι ούτος, άμα η νεανική ανθηρότης του σώματος, το οποίον μόνον ηγάπα, λήξη, γίνεται άφαντος παραβαίνων αισχρότατα όλους τους λόγους και τας υποσχέσεις του· ενώ ο το ηθικόν αγαπών και εις το χρηστόν τούτου αποβλέπων μένει εραστής διά βίου, ως συνδεθείς με πράγμα μόνιμον.

Τότε λοιπόν ειπέ μας, καλέ Ερμογένη, μήπως άρα γε σου φαίνεται ότι και τα πράγματα έχουν το αυτό φυσικόν, ότι δηλαδή δι' ένα έκαστον έχουν ιδιαιτέραν ουσίαν, καθώς το έλεγε ο Πρωταγόρας, διισχυριζόμενος ότι όλων των πραγμάτων ο πήχυς που τα μετρά είναι ο άνθρωπος, και ότι τάχα, οποίου είδους φαίνονται εις εμέ τα πράγματα, τοιαύτα είναι δι' εμέ, οποίου είδους δε εις εσέ, τοιαύτα είναι διά σε, ή σου φαίνεται ότι ανεξαρτήτως από ημάς αυτά έχουν μίαν φύσιν μόνιμον;

Και βέβαια ημείς δεν οφείλομεν να αποδειλιάσωμεν πριν τελειώσωμεν. Σωκράτης. Προφασίζονται λοιπόν ότι δεν είναι αιτία αυτής της δοξασίας το εσωτερικόν των πάθος, αλλά ότι τα ίδια τα πράγματα επλάσθησαν κατ' αυτόν τον τρόπον, να μην είναι δηλαδή κανέν από αυτά μόνιμον ουδέ σταθερόν, αλλά να ρέουν και να μεταφέρωνται και να είναι πάντοτε πλήρη μεταφοράς και ανασχηματισμού.

Αφού όμως δεν παραδεχόμεθα ούτε αυτό ως μόνιμον, ότι δηλαδή μεταφέρεται ως λευκόν αυτό που ρέει, αλλά ότι μεταβάλλεται, ώστε να υπάρχη ροή και αυτού του ιδίου, δηλαδή της λευκότητος, και μεταβολή αυτού εις άλλο χρώμα, άραγε διά να μη αποδειχθή ότι μένει με αυτό το χρώμα, είναι ποτέ δυνατόν να του αποδώσωμεν ένα οιονδήποτε χρώμα, ώστε να είναι ορθός ο χαρακτηρισμός του; Θεόδωρος.

Λοιπόν, αφού δεν είναι εις όλους όλα όμοια συγχρόνως και πάντοτε, ούτε ιδιαιτέρως έκαστον πράγμα δι' ένα έκαστον, έπεται σαφώς ότι αυτά καθ' εαυτά τα πράγματα έχουν μίαν μόνιμον φύσιν, και όχι ως προς ημάς ουδέ εκ μέρους μας, συρόμενα άνω και κάτω από τον ιδικόν μας τρόπον του σκέπτεσθαι, αλλά καθ' εαυτά συμφώνως προς την φύσιν των καθώς επλάσθησαν. Ερμογένης.

Αυτή δε είνε η αιτία διά την οποίαν πρώτον μεν αισχρόν νομίζεται το να παραδίδεται τις ταχέως, διά να μεσολαβή ούτω χρόνος αρκετός ώστε να θεωρήται ότι το πράγμα εβασανίσθη καλώς· έπειτα αισχρόν επίσης το να παραδίδεται τις διά χρήματα ή εις ισχυρόν τινα, είτε διότι κατατρεχόμενος εφοβήθη και δεν εγκαρτέρησεν, είτε διότι ευεργετούμενος με χρήματα ή πολιτικά υπουργήματα δεν κατεφρόνησεν αυτά· διότι ευλόγως κανέν εξ όλων αυτών δεν θεωρείται ούτε ασφαλές ούτε μόνιμον, όταν δεν αποτελούν την βάσιν γενναίας φιλίας.