Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
"Angerand!" riep de hospita uit; "ofzetten! Ja, 't is een ijselijkheid dat er geen werk is. En mijn Kobus is ook nog bij de weg, die kennen ze dan ook nog wel anranden en ofzetten, ofschoon ie juist niet meer bij'em het dan zen zuiver orlozie, en daar is een stevige kopere kast om; da's één geluk. Ja, ik heb al lang gedocht dat het niet pruisisch was hier in de stad.
Maar die menschen motten zekerlijk der tijd noodig gehad hebben, want geen een ging er met me vader mee. Maar toen waren zen beenen zoo stijf geworden, dat ie niet gaan kon, maar van hoeken tot kanten viel. Toen motten de lui, die 'm gezien hebben, zekerlijk bij der eigen hebben gedocht, die man is dronken. Maar ziet! met dat ie zóó an de deur kwam, wou ie de knop grijpen...."
A. Hedde de wiele van oew kèr al laote veraandere, Bart? B. Neeë, Arjaon! zou da toch mötte? A. Jao, jao, da möt zeker; ik hoar zegge, das ze d'n earste van d'aander mand mee smalle raoje niemar meuge rije. B. Nou, de mijn zulle dan toch nog nie veraanderd zen: d'aambachte kunne 't ok aomal nie gedaon krijge. Hedde gij de jou al veraanderd?
"Alles slaapt nog," zei Teun de Jager tot zichzelven, "en Sijtje is zeker ook weer ingesluimerd. Zouën ze allegaar droomen?" "Gekheid!" vervolgde hij; en haalde zijn veldflesch te voorschijn; en, zich houdende alsof hij den hond toedronk: Komaan, Veldin! den eerste zen dood!" Daarop spande hij de beide hanen van zijn dubbelloop, en begon het jachtveld af te treden.
"Nou, niet waar?" zei de juffrouw, "'t Is een best heer, en knap ook; maar weetje wat 'et is? hij het geen forducie op zen zelvers; en as het dan teugen een examen loopt, dan kan die zoo melankerliek zijn; net als meneer Possel, die u zeker nog wel gekend het, dat kleintje, dat was óók zoo.
Mè véle rooi kwaamp i te lange laste bi nen beistekopman in de kost: mor in platse van olle dågen ze bükstje goe vul te krigen, wos 't årmoe va god za m' zégen! En os zen dèrmen grolden, je mochte nog üt den trog va de zwins ni mêe éten! Mèd ol ze werken è vroeten ât en, os 't ol te fin effekte kwam, nog gén någel om ze gat te krauwen!
't Wåter liep va zen èrte, os 't en an 't üs pejsde, wo dat de knechten åten è droenken è tafeltje-dèk-je spéélden! Wo dat de stüten zo vèt gebutterd waren, è 't Roesselaersch bier zo lèkker!
Maar toen ie vijf dagen had zitten brommen hij was toch maar al die tijd uit zen werk, zie je daar komt die zelfde diender, in zen hok, zel ik maar zeggen, of waar dat ie dan zat, en zeit dat ie maar stilletjes vort zou gaan. Maar hij zei, neen, zeidie, dat gaat zoo niet. Want hij wou der verhaal op hebben, zie je meheer! Maar dat weten we wel; dat gaat zoo ver as 't voeten het.
Over Lyse, de stamnaam van Lyseseune, zie men nader § 59. By het grootste deel der nederlandsche nieue patronymika is het oorspronkelike achtervoegsel zoon, soon nog meer versleten en verbasterd, dan in bovengenoemde voorbeelden aangegeven is. Namelik tot zen, sen, se en zelfs tot eene enkele z of enkele s.
"Och," zei ze snikkend, "'k had zoe gère begentje geweure, mor wa zen die drij schopkes van kindere mè zoo joenk moederke lak Marieke: er mut toch iemand veur zorge, is 't ni waar?" "Ja," knikten de begijnen en kwezels, waarvan er ook al tranen in de oogen kregen. "Ge kunt nog altijd blijve," riep Pallieter, die de laatste gesp van Beyaard's gareel sloot.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek