Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 september 2025
Ik min u, als de nachtegaal Van minneweelde zoet verhaal In klanken zet en zangen, En de avond met een wâ van dauw En droom en donker zilvergrauw De landen houdt omvangen.... O Limburg, mijn geboortegrond, Voor alles op dit wijde rond Van schoone wereldrijken, Blijft mij uw lieve schoonheid waard, Mijn onbesnoeide, groene gaard; Waar vind ik uws gelijke?
Ja, zé Jan zoo, want ik geef wâ schoon de knoppen, zé hem, van alle spooken en dûvels. Dâ God bewaert, is wel bewaerd! Ah wel, zé den huisbaes, geef me d'hand daer op, zé hem ; 't is gedaen. Wâ moet ik u geven, vroeg hem.
Half elf arriveerden wij op onze bestemmingsplaats, waarvan een Japansch spreekwoord zegt: "Nikko minai uchi wa, kikko to iuna", hetgeen beteekent: "Totdat gij Nikko gezien hebt, zeg niet kikko", d.i. magnifiek. Nikko ligt op eene hoogte van 2000 voet te midden der bergen en wouden, heeft een koel klimaat en is dan ook een druk bezocht zomerverblijf.
Joa moar, 't es nou nog bijkans zomer; wa zal 't in de winter zijn! meende 't Barontje tot versterking van 't geval te moeten aanbrengen.
Nie mienen!... Ha ge zil wa goan zien!" bravoerde hij, met een beweging naar de deur of hij al vast zelf ging inpakken. Zij snelden naar hem toe, verperden hem den weg, klampten zich smeekend, snikkend aan zijn kleeren. O, nie, man, o, nie, Pa as 't ou b'lieft 'n doet dat toch niet! Ze goan ou ginter deudschieten!" Mij deudschieten! 'k Neme mijn jachtgeweire mee!" pochte hij.
"Rozeke," sprak de jonkvrouw, angstig-gejaagd om zich heen starend, zoodra zij binnen waren, "Rozeke, g' hebt mij beloofd dat g' ook eens iets voor mij zoudt doen als het u mogelijk was, en nu kom ik het u vragen." "Zeker, mejonkvreiwe, mee plezier, 'k ben ten ouën dienste, al wa da 'k kan zal ik veur ou doen," beloofde Rozeke. "Is er hier iemand!
"O, Rozeke, ge zult toch nooit...." Zij kon haar zin niet voltooien, zóó hartstochtelijk viel Rozeke haar in de rede: "Ha moar mevreiwe toch! Wa peist-e gij toch wel van mij?" Zij was niet in staat haar ontroering te beheerschen, zij barstte plotseling in overstelpende tranen uit, zwak nog na haar laatste kinderbed, en verweet scherp haar moeder dat zij haar een onverdienden, slechten naam gaf.
"Wa és da? wa gebeurt er hier?" zei de man, verstard kijkend in 't gras op Smul en met schrik-oogen luisterend naar het onophoudend noodgegil in huis. "Och leupt toch! leupt toch! 't es te wried!" smeekte Kamiel zelf huilend. De man holde weg en plotseling richtte Smul zich in het gras half op. Kamiel sprong toe en drukte hem weer neer. Maar Smul was opeens bijna kalm geworden.
Het werd een imitatie: Fonske kocht zich een hoed en een das zooals meneer Gaëtan er droeg en eens, op een vroegen zondag-ochtend, vond zijn moeder hem in het slaapkamertje bezig met zich achter op het hoofd een "boulevard" te kammen. Ha moar jongen, wa peist-e gij! Ge kamt ou lijk menier Gaëtan! riep de vrouw verbaasd.
"Mejonkvreiw Anna!... wa scheelt er? Zij-je ziek dan?" vroeg Rozeke verschrikt. "'n Beetje Rozeke, ik ben niet heel wel geweest," antwoordde neerslachtig de jonkvrouw. Zij ging zitten, wees Rozeke op haar stoel terug en vroeg wat zij verlangde. Rozeke vertelde 't haar. "Ik zal er aanstonds met papa over spreken; d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek