Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Bij de schuur waren drie hooibergen geplaatst, die, met graan en hooi gevuld, den landman een heerlijk gezicht opleverden, en hem reden gaven tot de innigste dankbaarheid voor zooveel onverdienden zegen.
De geschiedenis nu van deze vier tijdperken, geheel naar waarheid, wensch ik te vertellen, zoo God mij kracht en leven schenkt. Ik geloof, dat zulk een biographie van grooter nut voor het menschdom zal zijn dan alle fraaie redeneeringen waarmee mijn twaalf deelen gevuld zijn en waaraan de menschen van onzen tijd zoo'n grooten, onverdienden lof toezwaaien. En nu ga ik beginnen.
Op zwakke beenen reed ik verder, tot in de eerste bocht waar men mij niet meer zien kon en daar ging ik uitgeput en troosteloos op den oever zitten, in de zachtstralende winterzon. Ik voelde mijn jongelingsleed als een grievend onrecht, als een onverdienden smaad, welken het onmeedoogend noodlot op mij neerwierp.
Een kerk zal er moeten zijn om te troosten met de gronden der hoop, dat het leven niet eindigt met dit aardsche bestaan, waar het wijst op levens vol onschuldig lijden en onverdienden hoon; op het sterven van zuigelingen, van mannen en vrouwen in de kracht van het leven, zoo uitstekend en nog zoo nuttig in hun kring; van ellendigen, kinderen van ontaarden, die rondtastten hun gansche leven in de onreinheid en stierven met een godslastering op de lippen.
Eene zuster van de Eau-Blanche, aan wie men om haar van de vele andere beken te onderscheiden, den overigens geheel onverdienden naam van Eau-Noire heeft gegeven, deelt het stedeke in twee helften, en weerkaatst in haar heldere wateren menig aardig, ouderwetsch, overhangend geveltje.
"O, Rozeke, ge zult toch nooit...." Zij kon haar zin niet voltooien, zóó hartstochtelijk viel Rozeke haar in de rede: "Ha moar mevreiwe toch! Wa peist-e gij toch wel van mij?" Zij was niet in staat haar ontroering te beheerschen, zij barstte plotseling in overstelpende tranen uit, zwak nog na haar laatste kinderbed, en verweet scherp haar moeder dat zij haar een onverdienden, slechten naam gaf.
De geheele stad hoest en proest en vraagt met verontwaardiging hoe zij aan den onverdienden naam van lentemaand komt. De buitenman vraagt het niet, want voor hem is zij rijk aan bemoedigende verschijnselen, aan bewijzen van nieuw leven en nieuwe kracht der natuur.
O! wie had mij ooit dien onverdienden zegen durven voorspellen, dat ik nog voor mijn dood mijn vader zou terugzien en dat hij zich mijner ontfermen zou? Helaas!" vervolgde zij, hem beschouwende: "uw haren waren niet grijs toen ik u verliet. Wee mij! ik heb dat verdriet u veroorzaakt! Maar vaderlief!
Gehoond en vervolgd word ik als een uitgestootene, alleen omdat ik den raad van mijn leermeester poogde op te volgen. Heb ik daarom mijne moeder verlaten en haar, die mij het liefste is op aarde? Thans heb ik genoeg geleden! Wanneer er een God was, zou Hij mij voor dezen onverdienden smaad bewaard hebben! Ik wil Hem niet langer dienen! God is de oorzaak van al mijn lijden!
Eene zuster van de Eau-Blanche, aan wie men om haar van de vele andere beken te onderscheiden, den overigens geheel onverdienden naam van Eau-Noire heeft gegeven, deelt het stedeke in twee helften, en weerkaatst in haar heldere wateren menig aardig, ouderwetsch, overhangend geveltje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek