Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 september 2025
Toen Henk daar zoo bij dien armen uitgeteerden man stond, voelde hij een groot medelijden in zich opkomen. En daar links en rechts, en aan de overzijde der zaal, wa
Kwam die grijs-harige suffer dan noòit aan het eind? Tusschenroepen? Natuùrlijk werd er geroepen. "Wa, wa, wa, wa " Doch zullen wij Caterham beter hooren? In ieder geval kan je naar Caterham kijken, en je kan opstaan en van uit de verte de trekken van den grooten man eens opnemen.
"Nou maar, 'ijzèlf wel," zei juffrouw Skinner, "maar 'ij wil 't niet zegge', want 'ij 'ad t'r altijd slag van 'n mensch, dat 't em 't naaste stond in last te brenge' en te late' zitte'. Maar slim was ie, da mô' k zegge'," zei juffrouw Skinner.... "En waar is dat kind nu?" vroeg Redwood plotseling. "Wâ blieft u?"
Het lokte almachtig-verleidend, als een zacht en stil lavend fonteintje, en eensklaps richtte Leontientje zich half overeind en riep uit: O wa hé 'k toch goeste om doar in te goan: Nonkel Constant, wilt e mij liere zwemmen!" Wa zegt-e doar!" riep Standje verbaasd. O! in 't woater goan, mee die woarmte! Keunt-e gij zwemmen, nonkel Constant, en wilt-e 't mij lieren?"
Haast iederen avond aten zij, samen met knecht en meid en koewachter, karnemelkpap met roggen smouterhammen en daarna gestampte aardappels met kaantjessaus. Zij vonden dat heel lekker. Maar of Leontientje het wel lusten zou? Wa eet-e gij geweunlijk 's oavens?" vroeg Standje na een aarzeling, angstig omdat Cordúla nog niet dadelijk op de kwestie inging.
Hij trad heelemaal naar voren toen hij eindelijk Rozeke ontwaardde, bleek en mager, met witte kussens achter den rug in den leunstoel waar destijds Alfons zat bij het vuur, en vroeg haar: "Wa goan we nou doen, bezinne, mee die partij achter de Vlierbeum: zoên we doar eirdappels planten of zoên we 'r suikerijen zoaien?"
Joa, 't zal wel moeten," dacht nu ook Leontientje; en zij vroeg pen en papier om aan haar vader te schrijven. Belzemien trok met Coben en Standje even buiten, terwijl het meisje haar brief aan 't opstellen was. Wa zoên we nou wel keunen doen om heur t' amezeeren?" vroeg de oudste broer knipoogend.
Zij zag bleek in den maneschijn, met groote, donkere, angstig-starende oogen; en haar ovaal gezichtje leek heel klein onder den zwart-wollen sjaal, dien zij tegen de avondkoelte over haar hoofd geslagen had en met de linker hand onder haar kin dichthield. De angststem van zijn moeder leidde weer zijn aandacht af: O, jongen, we mienden dat er ou 'n ongeluk overkomen was. Wa schilt er toch?
Eensklaps ging de voordeur open en stond Smul vóór haar. Met een schorren angstkreet sprong zij op: "Wa komt-e gij hier doen? Zij-je gij nog noar ou bedde niet?" Hij zag bleek en was gejaagd. Hij schudde 't hoofd en zij zag zijn keel even zenuwachtig hikken. Star en stijf, als in verwildering, keken zijn koude, grijze oogen haar aan. "Nien ik," antwoordde hij heesch.
Leontine!" riep Standje, geestdriftig-verbouwereerd, onwillekeurig het paard loslatend, dat begon te deinzen en te trippelen. En hij keek het jong meisje aan met stralende oogen, verrukt en verbluft haar zoo volwassen en zoo mooi te zien, geschokt door die onverwachte frissche omhelzing en ontroerd door haar gansche verschijning. Hoe goat 't mee ou? Wa zij-je greut en snel geworden!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek