United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
Haastig gebruikte hij dat alles en als hij eenigszins goed ter sprake was, wisselde hij met haar enkele woorden, steeds kort van toon, zonder haar aan te kijken en steeds uitsluitend zakelijk. De kinderen waren dan op en kwamen hem "goên dag" wenschen, hem "voader" noemend, zooals Rozeke het hun geleerd had.
"Op dat ding kan 'k 't niet rooijen," zei Gerrit bij 't binnentreden, en met het ding zijn bed bedoelende, dat den boer veel te zacht was: "Neen Gijs, 'k kom hier nog liever op de planken liggen." "Da duu 'k ook," zei Gijs; en van het bed stappende, goeng ie noast zien voader op den vloer liggen, ieder met 'en pijekker ineen gerold onder 't heufd. Goeden nacht; droomt genoeglijk!
"Dat duut 't!" zei Jan Peter die knecht was, en 'en pik koolslaai zat te bekijken vóór hij dien innam: "Schouw geet 't 'r heer, dat versmeer ik oe." De spreker zweeg, de mond was gestopt. "Voader is 'r bij," zei Gijs geruststellend: "Nou Mijn, Atjuus, 'k mot vort!" 't Scheen wel of Mijn, die er voor een boerin lang niet slecht uitzag, van den slungel hield.
En hoe es 't thuis mee voader?" vroeg hij verward door elkaar. En dan weer angstig tot het paard, dat ongeduldig trappelde en weg wou: "Hou hou, Bello, hou hou...!" Wilt-e moar instappen, Leontientje; mijn peird 'n es den trein nie geweune. Es da ou kofferken! Geef moar hier, 'k zal 't onder de bank steken."
Toen zij haar ouders en haar broeder zag, die sinds meer dan een jaar op de boerderij niet geweest waren, ving zij onbedaarlijk aan te schreien. Zij greep hun handen, klemde zich als 't ware aan hen vast en smeekte snikkend: "O, moeder, voader, Miel, ge 'n meug noei mier wiggoan, ge moet bij mij blijven. Smul zal weere komen en hij zoe mij deudsloan!"
Moar zei ze niet veul, Deine-Meu docht: "beter gezwêgen dan gekheid geproat." Lachte ze sinds joaren niet meer, ze had ook alles weg zien goan wat 'r lief was gewêst: voader en moeder en bruurs en zusters, en alleen 'en vierjoarig dernje dat ze noa zich nam, 'en bruurs kiend, was overgebleven.
"Dan mo'j moar is roepen," hernam de vader, "dan kuwwe wat kommendieren." Gijs pruttelde wel iets van: "Zoo vremd," en: "as voader 't moar dee," doch als een gehoorzame zoon liep hij naar de trap, en riep haast op de wijze als waarmee hij de kalveren t'huus, bij den bak riep: "Huup! huup! huup!" Er kwam niemand. Eindelijk ging er een deur open, en een oud heer trad er uit en Gijs voorbij.
En over het ijs kwam ook met trage, stramme schreden een der oud-mannetjes uit het Armenhuis naar ons toe: een klein, bleek ventje met grijze oogen, die mij oolijk aankeken, terwijl hij stil glimlachte in zijn vollen, grijzen baard. Hij spuwde van zich af een straaltje bruin tabakssap, veegde zijn mond, glimlachte inniger en zei: Da es toch precies zijn voader, e-woar, meniere?
"Mijnheer naar....?" vroeg de omnibus-conducteur in een groene jas met zwart zilver afgezet, aan den persoon, die 't dichtst bij 't portier was gezeten: "Den Dam," was 't antwoord. "Botermarkt," zei een ander. "Rokin No. 11," klonk het hier: "De Munt," weder daar. "Mijnheer....?" zei de nieuwsgierige man, Gijs aansprekende. "Ik?" zei Gijs, vreemd opziende: "noar de karmis; is 't niet voader?"
"Sem, Cham en Jafet!" "Da's den uitsproak domenei. Krek: Sem, Kam en Joafet." "Heel goed, Jochem, en nou wilde ik graag eens weten wie de vader van Cham was." Jochem ziet nog hooger, en krijgt een klein spinnewebje in 'toog, waarin een onnoozel mugje gesnapt wordt. "De voader van Kam....? De voader.... van.... Kam?"
Woord Van De Dag