Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
"Hosse! hosse! hosse!" klonk het zonder ophouden, en Gijs, die niet wist woar de weind heer kwam, zag zich eensklaps, met zien voader, in den levenden kring gesloten, die wild om hen heentierde. "Hosse! hosse! hosse!" klonk het steeds, en nolens volens, zagen zich de beide boeren in de handenketen geschakeld, die hen meesleurde.
Vader en moeder sinds jaren reeds dood, Zieneken getrouwd, moeder van vier kinderen en bijna van een vijfde, dat tegen de lente moet komen... Haar man is op den akker; als ik maar eventjes wil wachten zal zij hem dadelijk laten halen. "Toe, Zulma," roept ze tot haar oudste meisje, "goa ne kier ziere bij voader op 't kloaverstik en zegt hem dat hij seffens noar huis moe komen.
't zou misschien nog wel gevleid hebben, moar, zoo allinnig, in zoo'n hoog huus; en voader op 'en andere koamer!
Frerik was zijn lieveling, en Frerik was die liefde wel waardig, want, niet alleen was hij een knappe jongen en handig in het werk, maar evenzeer voor den ouden man een trouw verzorger, en dikwijls betuigde hij: dat zien liefde, bij 't leven van voader en moeder in driejen gedeild, nou allinnig veur grootvoader was.
En Jochem, nu geheel op de hoogte, roept, terwijl hij een triumfanten blik werpt op het herkauwende kalf in de wei: "De voader van Kam, domenei a'k 'et boantje zal hebben; wel domenei: de meulenoar van 't darp, de meulenoar van 't darp!" Nice, 7 Maart 1879. Amice!
Ik was hem totaal vergeten, ik had hem trouwens nooit anders dan even op het ijs gekend en nu boezemde mij zijn levenslot eensklaps een zoo diepe belangstelling in. Wa was ou voader? vroeg ik zacht. Wa blieft er ou, meniere? zei het knaapje, die mijn vraag niet scheen te vatten. Wa dat hij was? Wa dat hij dee veur zijn bestoan? lichtte ik toe. Boereknecht, meniere.
"Van huus," antwoordde het kind. "Van huus? Woar is oe huus, menneke?" "Bij voader." "Hoe heit oe voader, kerlje?" "Teunis heit ie; moar hie kiekt altied zoo vuul, krek as Tax." "Wie is Tax?" "Tax? Wel Tax van noast ons, die ielkeen in de been' biet." "Moar oe voader zal toch niet bieten, jungske?" "Neen, bieten dat duut ie ook niet, moar sloan kan ie, dát kan ie!
Toen Gijs zien voader 't piepke zag opstêken en dampen, toen stak ie óók zien piepke op, en dampte. Wóar de rook bleef dat begreep ie niet recht. Straks zonder ongelukken aan de overzij der rivier, en nog later aan het kleine spoorwegstation op den hoogen berg gekomen, was 't Meeuwsen weer roar, en had ie wel weerum willen keeren.... Moar, allo! kerrazie!
'k Het niet zooveul um van te lêven...." Teunis toonde zijn vlakke hand: "A'j gevuul in 't lief hebt, dan zu'j Pauls voader, die de jong in 'en soes oan oe afsting, niet op dreug loaten.
Voader, bid dan.... as te blief, voader! misschien dat 't merrege of overmerrege te loat is;" toen..... toen lachten Gods engelen in den hoogen hemel. Een half uur nadat Paul zijn laatste woorden sprak waren er reeds twee geneesheeren in het kerkerhok van Teunis Dissel; één voor de ziel, en één voor het lichaam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek