Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
"Hela!" riep men verward van alle kanten Pallieter toe, "gij gaat er e kasteel mee winne! Gij wordt nij zoo rijk as de zie diep is! Geft er mor 'n tonneken ouwen bruin oep, 't kan er nij af!" Pallieter verschoot, zag verbaasd rond: "Wa' betiekend dat allemaal!?"
De gouverneur, die de slaapkamer toch steeds aan de eunuchen en de vrouwen moest overlaten, trok zich terug, en Iras gevoelde zich zeer beleedigd dat zij van dit bezoek uitgesloten werd. Zij verschoot van kleur, en hare dunne lippen klemden zich vaster op elkander. Zij tuurde daarbij zoo strak naar den mozaïeken vruchtkorf aan hare voeten, alsof zij de kersen daarin tellen moest.
Ondertusschen had Pallieter het blauwe hondenkarretje al vol geladen met de helft van den vruchtenhoop, en hij deed er nu nog appelen bij, dat zij over de berden rolden. Hoe verschoot de pastoor van al dien vruchtenovervloed daar op dit blauwe karken! Hij sloeg zijn handen bijeen en hij riep: "Mor zie nij toch, zie nij toch! Salomon zij er ne schoene psalm oep vinne!" En 't was waar!
Bruid des hemels! wilt ge luistren naar een droom? 't Was, als doolde ik in 't verleden, en aan d' oever van een stroom: 't Was de Maas, wier blonde golven vloeiden langs een eilandzoom, En een oude grenssteen rustte er aan een grijzen wilgeboom." Bevend zag de Jonkvrouw opwaart, en heur fijne blos verschoot.
Droom en kluchten gaven stof Aen de lichtgelovende ouden, Die gedroomde steden bouden, Dat versieren ging te grof. Grieken, dartel in zijn vonden, Zoekt uit duisternisse licht, Diende zich van ydel dicht, Aan geen schijn van reên gebonden, Toen het geestigh logens goot, En zijn verf niet eens verschoot.
En zoo hard ze kon liep ze naar de Nethe, en achter de twee drijvende mannen. Maar hoe verschoot ze, als de pastoor haar toeriep: "Hewel Charlot, vinde ni da 'k nen goeië Sinte Peterus ben?" Ze rilde op haar dikke beenen en van alteratie zei ze: "neeë ..."
"Lees verder, Frits! lees verder!" zeide Maurits, hem een derden brief voorleggende. Frederik Hendrik opende dien; doch nauwelijks had hij eenige regelen gelezen, of zijn kleur verschoot en een hevige verontwaardiging kleurde zijn voorhoofd. "Aha! de brief van Grobbendonck!" zeide Maurits! over zijns broeders schouder heen ziende: "welnu! wat zegt gij?"
Hij zag omhoog, doch bespeurde niets als een grijs en onrustig zwerk, met een zwartblaauwen achtergrond, waarin nu en dan eene enkele ster kwam vonkelen en dan weder verschoot. Verder dan honderd passen voor zich uit kon hij het water niet van de lucht onderscheiden, en alleen in zijne onmiddelijke nabijheid zagen de kuiven der baren wit.
Esther stond op en wilde haar toespreken, doch aarzelde, verschoot van kleur en week achteruit, zeggende: Ik heb u vroeger meer gezien. Gij zijt.... Ik ben Iras, de dochter van Balthasar. Esther overwon haar tegenzin en bood de bezoekster een zetel aan. Neen, zeide Iras koel. Ik blijf maar kort. De twee vrouwen zagen elkander onderzoekend aan. De arme Iras was zeer vervallen.
Daar "verschoot" zij van. Maar het was Kreel, die het deed, zooals zij tegelijkertijd zag. Mijn kameraad Kreel was haar over de afgevallen bladeren doodsstil nageloopen. Mijn zuster werd heel driftig. Zij trok aan de hand, die Kreel vasthield. Maar Kreel wou de hand niet loslaten. En hij zeide: "Trijn, het brandewijntje was van "mijn"."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek