United States or Guam ? Vote for the TOP Country of the Week !
De vroolijke blos op het frissche, volle gelaat van Overberg verschoot tot een vaal bleek; maar hij zeide niets; de kapitein daarentegen viel in: "Het is maar al te waar dat zij alles risqueerde als zij zich iets in 't hoofd had gezet."
Zij schreef mij toen en gaf mij rendez-vous bij zich aan huis op een uur in den nacht toen allen in huis sliepen.... Ik ben al te discreet om u de rest mede te deelen." Op het hooren van deze lakonieke toelichting verschoot signor de Valesco van kleur. Het was niet moeilijk te zien hoezeer hij belang stelde in de dame waarvan sprake was.
"Dat weet ik, Sir Thomas, maar ik zou er mijn heele traktement onder durven verwedden, dat 't Don Silvio is. Ook heb ik wel degelijk opgemerkt, dat hij van kleur verschoot, toen Jack hem verhaalde, dat wij beiden het geweest waren, die Don Rebiera te hulp waren gekomen. 't Is jou toch zeker ook niet ontgaan, Jack, dat hij later haast geen woord meer gesproken heeft."
"Met mij! en wat kunt gij mij toch te zeggen hebben?... Maar spreek toch zacht om 's Hemels wil! Bedenk, dat uwe veiligheid...." "Die hangt van u af. Gij alleen kunt mij helpen: gij zult dit doen om onzer oude vriendschaps wille: om den wille van onzen braven broeder, die in den Hemel is." Ik zag, dat de Heer Blaek opnieuw van kleur verschoot.
"Dik, eten!" riep ze, zoo hard als haar mogelijk was. Geen antwoord volgde. "Dik! Di-i-i-k! Waar zou die jongen nu toch weer zitten? Hij zal toch niet in het water liggen?" Haastig liep ze naar de stoep, en ze verschoot van kleur, toen ze zag, dat de tobbe verdwenen was, welk feit ze dadelijk met het wegblijven van Dik in verband bracht.
Ten leste merkte hij, welken indruk de tegenwoordigheid van Stratonice op den zieke te weeg bracht, hoe, als hij haar zag, zijn kleur verschoot, zijn stem heesch en zijn pols ongelijk werd, hoe een mat floers zijn oogen overdekte, zijn leden aan 't beven sloegen en het koude zweet hem uitbrak.
En door het gesmoorde lachen niet meer zachtjes kunnende praten, zei het roodgebloesde meisje op de waranda, plotseling in een giechelig-hoogen overslag heel duidelijk sprekend, tegen den jongen met den bril: 't Is de gekste die we nog gehad hebben!" Sprotje voelde dadelijk dat het haar gold en haar schaamtekleur verschoot tot een grauwig wit. "Christien!" had de moeder gewaarschuwd.
Maria Clara, half uitgestrekt op haar stoel, bleek, in gedachten, met droeven blik, speelde met een ivoren waaier, net zoo wit als haar fijne spitse vingers. Op de verschijning van Ibarra verschoot Linares van kleur, en verfden Maria Clara's wangen zich rood. Ze trachtte op te staan, doch, daar haar krachten haar begaven, sloeg ze de oogen neer, en liet haar waaier vallen.
Niettemin verschoot hij van kleur, toen het, zonder een oogenblik stil te houden, dóór de zware deur gleed en zoo in de kamer voor zijne oogen verscheen. Toen het binnenkwam, flakkerde het kwijnende vuur helder op, alsof het zeggen wilde: "die ken ik! Marley's Geest!" en toen doofde het weder.
"Toe schrijf ik op me leitje: Een moordenaar ben ik niet, maar ... uw man Charles Edouard Racier ken spreke, en niet alleen in één, maar in verschillende tale! "Nou, da' begrijp je, hoe die vrouw toe' verschoot. "Wel" zeit ze "spreek dan eris." "En meteen komt dat eerste geluid van vier jaar over mijn mond, en spreek ik de woorde: "Geef me me pakkie tabak eris an, da'k een pruimpie neem!"
Woord Van De Dag