United States or Saint Pierre and Miquelon ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Toe schrijf ik op me leitje: Een moordenaar ben ik niet, maar ... uw man Charles Edouard Racier ken spreke, en niet alleen in één, maar in verschillende tale! "Nou, da' begrijp je, hoe die vrouw toe' verschoot. "Wel" zeit ze "spreek dan eris." "En meteen komt dat eerste geluid van vier jaar over mijn mond, en spreek ik de woorde: "Geef me me pakkie tabak eris an, da'k een pruimpie neem!"
Eerst likte ze vleiend de stroop, tot 't lepelend tongetje glimmend geteerd en bruinige draadjes kleefden de mondhoeken om. "'k Bin 't zellef weze koope héusch oome", verhaalde ze wijs: "gistere eerst met 'n pakkie na Wolf."... "Wie is Wolf?" "Wolf? Ken u Wolf nie, oome?" ze kauwde wat sneller de bruintaaie prop "Wolf da's om 't hoekie. Weet u nie?
»Trek dat mooie pakkie nou maar uit«, zei Charley. »Ik zal 't wel aan Fagin geven om er op te passen. Wat 'n mop!« De arme Oliver gehoorzaamde met tegenzin. Bates maakte een rolletje van de nieuwe kleeren, nam het onder zijn arm, ging de kamer uit en sloot de deur achter zich. Oliver bleef in donker achter.
An de sergeant van 't piket gevraagd waar die generaal woonde van de gele rijers; waarop zij allemaal in de pesisie stinge, niet voor mijn polletieke pakkie, maar voor me borst met ridderorders. Andere dag met me staf te paard op bezoek bij me mede-generaal.
De zaak was, dat ik me voor alles interesseerde en nog interesseer. Maar wat me in een of andere loopbaan lokte dat was niet de hoofdzaak maar een van de bijzaken. Eerst wilde ik militair worden. Waarom? Om het mooie pakkie. Later zag ik mijn oom die ingenieur was bruggen bouwen en ik vond dat een mooi en grootsch werk. Ik ging ook naar de polytechnische school, maar dat cijferen beviel me niet.
"Jij verdien wel vier gulden in de week!" viel ze bitter uit. "Mot je óók naar 't fabriek gaan, meid!" zei de oudere zuster; ze zei het zachtzinnig, want zij bedoelde het goed, als een verstandige raad. Sprotjes gezicht trok hard en gesloten. "Leg maar neer, dat pakkie," kwam toen eindelijk de moeder; "'t zal dan wel klaar komme, al zeg ik er nou 't mijne van...."
Dat is 'n zwak van me en ik weet dat 'k me zelf d'r mee ruweneer," zei ouwe Jan. "Dat is jouw bedrag. Als je me d'r een stuiver meer voor vroeg, zou 't me spijte zoo vrijgevig geweest te zijn en zou 'k er een daalder afdoen." "En maak nou mijn pakkie maar es los, Jan," zei de eerste vrouw.
Uit 'n marmeren deur kwam-ie. Net 'n meissies-kop met z'n zwarte oogen, z'n lange haar, z'n witte handjes. Goddoome .... zoo'n pakkie mot je niet uitvlakke!... Je ziet alleen maar z'n nakende voeten... dan bont, wit en rood bont... hermelijn... wat je maar wil... Precies as de priesters op de plaatjes... Achter den sultan vrouwen, mooie vrouwen. Vrouwen met wit vel. Vrouwen met zácht, blank vel.
"Dat is 't waarste woord dat je ooit gesproke hebt," zeide juffrouw Dilber. "Nou heeft ie net wat ie verdiend heit." "Ik wou dat 't wat zwaarder was," antwoordde de vrouw, "en dat zou 't, daar kun je van op an, als ik nòg meer te pakken had kunnen krijgen. Maak dat pakkie maar es los, Jan, en zeg me hoeveel je d'r voor geeft. Zeg 't maar ronduit.
Nou, papa die kapitein van de garde nationale de Paris was, trok meteen z'n pakkie as kaptein uit en bedankte, want die zag ook de zwendelderij en wou z'n eige niet late omkoope as moordenaar, hoe 'n erge tegenstander ie ook was van Duitschland. Maar edel boven al.
Woord Van De Dag