United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Meester, ik weet iets; daar de ratten in de gang loopen, bewijst dit, dat men erdoor kan gaan; ik zal zwemmende de ladders bereiken en daar om hulp roepen; men zal ons komen zoeken, dat zal eerder kunnen gebeuren dan door de schacht. Ik verbied u dat! Maar, meester, ik zwem even goed als gij loopt en als een paling schiet ik door het water. En de slechte lucht.
Die oude, lamme man, uw grootvader! Die vrouw, die over de tafel lag, uwe moeder. Ik sprong op en thans bevende, en niet meer als een verzoek riep ik uit: Zwijg, Mattia; spreek zoo niét; ik verbied het u. 't Is mijn grootvader; 't is mijne moeder, van wie gij spreekt. Ik moet eerbied en liefde voor hen hebben.
Ik zeg u, dat ge dit huis niet zult binnengaan, omdat ik dit niet verkies. Zoo ge nader komt, blaf ik. Ik heb 't u gezegd, dat ik de hond ben. Ik lach u uit. Gaat weg, ge verveelt mij. Gaat waarheen ge wilt, maar komt niet hier, ik verbied het u. Ge hebt messen, ik heb mijn klomp, 't is mij om 't even; nadert dus, als ge durft!"
Toen opende zij terstond de deur der zijkamer, nam haar nichtje mee naar binnen, keek haar strak in de oogen en zei zeer beslist: "Nu zeg ik je eens vooral Elsje, dat ik niet verkies, ja dat ik je verbied, weer naar die menschen toe te gaan. Heb je me goed begrepen? Ik verbied het je ten strengste.
Moeten we het fantastische vertelsel onthouden aan de naar bevrediging hunkerende verbeelding van onze kleinen, omdat zij er niet alles uithalen, wat er in zit? Maar verbied ze dan ook, hun blikken op te heffen tot den sterrenhemel! Zij weten immers niet, dat die «lichtjes» daarboven werelden zijn.
Gij hebt Francine nog lief. Houd uw mond toch! Denkt ge dat ge mij met den bombast van een "Ik verbied u zoo te spreken" zult afschepen? Dan kent ge de duivelsche koppigheid niet van iemand, die, met een heilig geduld, drie volle maanden geluisterd heeft zonder antwoorden en nu mordicus antwoorden wil. Ik vergeef u dat gij haar ooit lief hebt gekregen. Ik kan ook aannemen dat die liefde diepe wortelen in u heeft geschoten en dat enkele behandelingen van Francine indertijd daaraan niet vreemd waren. Maar wanneer zich dit kind in u had bedrogen, en gij aldus door haar bedrogen werd, wat hebt gij gedaan om u naar de eischen van Gods wil te schikken? Niets niets! .... Integendeel, ja integendeel! Gij zijt u gaan inbeelden dat gij een slachtoffer waart slachtoffer van wat? Slachtoffer van wie?.... Zwijg, ik hoor uwe opwerping, en den naam, dien gij niet durft uitspreken, ik zal hem u toesmijten, want ik wil u ten voete uit leeren kennen, geheel en
»Ik verbied je te gaan, Van Reelant! Dat spreekt van zelf! Alles is gedaan tusschen ons! Je hebt duidelijk genoeg gesproken, al heb je niets gezegd. Je werpt het masker af. Je laat mij eenvoudig aan mijn lot over! Een poos ben ik je speelgoed geweest, en vond je het niet kwaad van tijd tot tijd je hart aan dat speelgoed op te halen! Maar nu nu krijg ik mijn afscheid!
De aderen op zijn voorhoofd zwollen op en zijn stem beefde, toen hij zich tot oom Frans wendde en heftig uitviel: "Ik verbied u, u een naam toe te eigenen, die u niet toekomt!" Doch oom Frans verroerde zich niet. Hij keek slechts Peter Dam aan met een blik, die hem van het hoofd tot de voeten opnam. "Hoort u, wat ik zeg?" ging Peter Dam even heftig door.
"Vader, mijn vader! gij zult leven. Gij moet leven. Ik wil dat ge leeft, hoort ge!" Jean Valjean richtte liefderijk het hoofd tot haar op: "O ja, verbied mij te sterven. Wie weet? Ik zal misschien gehoorzamen. Ik was bezig te sterven, toen ge kwaamt. Dat heeft mij belet. 't Kwam mij voor, dat ik herleefde." "Ge zijt vol kracht en leven," riep Marius. "Verbeeldt ge u, dat men zóó sterft?
Ik verbied het u uitdrukkelijk. Zegt, heb ik ulieden bedankt, voor hetgeen gij daarginds voor mij gedaan hebt?.... Wat drommel, ik vind gelegenheid, om u een kleinen dienst te bewijzen.... en daar maakt gij zulken ophef van!" »Maar gij spraakt er van, dat gij naar Christiania wildet terugkeeren," merkte Joël Hansen op. »Welnu, ik zal eerst naar Bergen vertrekken, als dat noodig zal zijn."
Woord Van De Dag