Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Dan had Ot gesnoept van de suiker van Moe! Neen ventje, laat jij dus het zakje maar toe. Vondel zou zeggen: »Sluit voor Begeerte uw graegh gezicht." Wij zeggen: »Ook niet kijken. Laat het zakje maar dicht, mijn jongen!" Het ging niet altijd zoo vredig toe daar beneden. Soms bleven mijn broer en ik samen spelen.
Men vertelde dat het ventje, Gustav Hirsch heette hij, alleen op weg was van Londen naar Hamburg; en 's morgens was juist een telegram ontvangen, waarin aan den stationchef werd verzocht het ventje goed op den trein te zetten en te zorgen dat hij in Osnabrück zou overstappen. Daar zouden vader en moeder hem wachten....
Dik gaf geen antwoord, want hij had het al eenmaal gezegd, en dat vond hij genoeg. "Kom, ventje, je kent toch je eigen naam wel? Hoe heet je?" Gedreven door een gevoel van medelijden zei hij nog eens: "Dik." "Jawel, jongetje, dat ben je, maar ik wil weten, hoe je heet! Hoe is je naam?" riep de juffrouw eenigszins ongeduldig.
Gedurende de reis moesten we vijf keer van paarden en koetsier verwisselen. Meestal kregen we vader en zoon mee, en nu was het opmerkelijk dat de weg en de wagens hoe langer hoe slechter werden en de zoons hoe langer hoe jonger. Het laatste koetsiertje was zeker niet ouder dan acht jaar. Hij was een alleraardigst ventje, dat altijd door wilde praten en erg verbaasd was, dat we hem niet verstonden.
En over het ijs kwam ook met trage, stramme schreden een der oud-mannetjes uit het Armenhuis naar ons toe: een klein, bleek ventje met grijze oogen, die mij oolijk aankeken, terwijl hij stil glimlachte in zijn vollen, grijzen baard. Hij spuwde van zich af een straaltje bruin tabakssap, veegde zijn mond, glimlachte inniger en zei: Da es toch precies zijn voader, e-woar, meniere?
Haar lichtblauwe oogen staan helder in haar hoofd en vestigen zich nu en dan met welgevallen op een klein, dik ventje van een jaar of acht, dat met inspanning van al zijn kracht bezig is om tusschen de voegen der klinkertjes, waarmee ’t plaatsje bestraat is, een gebroken houten lepel te drijven, door er uit alle macht met een stuk plank op te slaan, en als wilde hij bewijzen, dat gewillige last licht is, zingt hij het hoogste lied er bij uit.
"'t Lijkt 'n brautzug," lachte Eddy, terwijl hij met Go achter den praeses met z'n meisje aanstapte. "Waarom houën we niet elke week 'n picnic." juichte De Veer. "Er is op de heele wereld niets heerlijkers te bedenken." "Ach, ventje, dat is alleen, omdat 't zoo iets nieuws voor je is! Dat is de heele charme. 'n Mensch is niets dan 'n gewoonte-dier.
Met niemand anders dan de toovervrouw! Onder het dansen stopte ze 't gulzige ventje aanhoudend lekkernijen in den mond, en dan grinnikte ze van pret. Op eens hoorde Frits door de dansmuziek heen het wijsje van: "Ach, mijn lieve Augustijn, Augustijn, Augustijn, Ach, mijn lieve Augustijn, alles is weg!"
"Hoe jammer!" zeide Zweder: "dat de Graaf hier niet tijdig genoeg wezen kan; hij ook zou zonder slag of stoot kunnen binnentrekken." "Ja ventje! dat is waar; maar die groote nalatigheid baart mij achterdocht. Ik zorg, of zij ook slechts schijnbaar is en de vijand altemet in hinderlagen schuilt."
De hoofdman was er stellig over uit zijn humeur, dat reeds twee van zijn krijgslieden overwonnen waren, en dat door tegenstanders, die, naar het geschenen had, stellig niet tegen hen opgewassen waren. Nu viel zijn blik op Hobble-Frank, en toen kwam hij in een betere luim. Dat kleine ventje was onmogelijk in staat het Springende Hert bij te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek