Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Ala toe, hoast ulder, hoast ulder, we moeten d'r direkt noartoe! herhaalde steeds Cordúla, gejaagd en opgewonden. Rechts en links holden zij uit elkaar, Leontientje naar de "beste kamer", de broeders naar den zolder. Wa es dâ hier? Wie hêt-er hier mee natte voeten over de vloer geleupen?" riep knorrig Cordúla, toen zij in de keuken kwam.
Zij ging met haar bevende hand in een mandje, dat het jong begijntje in een kast voor haar gaan halen was en nam er van onder een kerkboek en een sleutelbos een bankbriefje van honderd frank uit. "Ha moar nichte Begijntje, 't es te veele!" riep Alfons gansch ontroerd. "Neem moar, neem moar,... moar 'n verlies het niet, en... en vergeet ulder belofte niet...." zei nicht Begijntje.
Hawel, 'k zal ulder da ne kier goan vertellen," zei Belzemien, met een glimlach der fijne lipjes zijn plaats als hoofd van 't huis in den leunstoel bij den haard innemend. En hij begon een langdradig en ingewikkeld verhaal van hun bezoek aan Tante.
Ja, ik heb al gezien dat de zoon en de dochter met mij loechen als ik tegen ulder klapte en ik had waarlijk goest om tegen ulder te zeggen dat zij wel zouden doen met nog eenige jaren lesse te komen nemen bij meester Cattoir in ons dorp.
Zij waren weldra zoo totaal van het doel huns bezoeks afgedwaald, dat Alfons haar eraan had moeten herinneren en met trillende stem aan nicht Begijntje gevraagd had of ze 't wel goed vond, dat ze met elkander trouwden. "Joa ik," had nicht Begijntje geantwoord, "op conditie da g'ulder veur ulder huwelijk deftig gedroagt en in de zonde van onkuischheid nie 'n vervalt."
Meneer Waelckens keerde zich tot Rozeke: "Irma Rosalia van Doalen, verklaart-e gij tot wettigen echtgeneut te nemen Alfonsus Josephus van de Weghe?" Ja ik, menier de schepen," fluisterde Rozeke zacht. "In noame der Wet verkloar ik ulder deur het huwelijk verienigd!" orakelde meneer Waelckens.
Even praatten zij over de barones en allen vonden dat zij er zoo bizonder knap uitzag. Grondnagel stompte Cocksken in de zij en lachte. 'k Weinschte da 'k ik 'n kier veur nen dag 't Barontje woare. En gij? 'k Doe mee! riep Cocksken. 't Zoe dobbelen-oarend zijn mee ulder! schaterde Schouwvlieghe. Allen moesten even hartelijk schaterlachen en dat luchtte hen wat op.
Tut tut tut, madam, Noem gulder mij "vreiwe" meniers. We 'n zijn wij moar simpele wirkmeinschen, meniers. Kom binnen as 't ulder blieft. Zij traden binnen, hun hooge gestalten onder 't laag deurgewelf buigend. Fonske leidde hen in 't slaapvertrek, liet hun daar zijn schilderijen zien.
"Nie buiten komen, mejonkvreiwe; nie buiten komen ier da 'k ulder roepe! Mijne man es doar mee nog twie andere!" hijgde Rozeke. "Goed, we zullen wachten." antwoordde stil de jonkvrouw. "En ulder stil houên, ewoar? Da z'ulder nie 'n heuren?" "Ge moogt gerust zijn, Rozeke." "Ze goan noar de peirdstal, bezinne!" berichtte 't Geluw Meuleken. "O, gelukkig!" riep Rozeke.
Ik 'n hè natuurlijk gien verstand van boeren, en 'k hè road en hulpe neudig. 'K hope da ge zilt willen doen lijk of 't veur ulder eigen woare." Vaprijsken kreeg een traantje van ontroering in zijn oog. "Ge meug gerust zijn, bezinne; over mij 'n zilt-e niet te kloagen hèn," zei hij met een stem die trilde. Smul, het hoofd somber gebogen, knikte zonder iets te zeggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek