United States or Nicaragua ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hoe oud was hij dan wel? Twie en vijftig, zei hij glimlachend. Twee en vijftig! Hij zag er wel zeventig uit! En hij was jonger dan ik! Ik had daar wel willen weg zijn; en het speet mij, dat ik er gekomen was. Ik voelde ineens den afstand, het verleden, al die lange, lange jaren loodzwaar op mijn eigen leven drukken.
De notaris legde de vier effecten boven op de vijf eerste, ontvouwde er twee andere en ging voort: "Twie acties Geconsolideerde Schuld, ingeschreven op de greutboek van de Stoat...." "Meneer de notoarus as 't ou belieft?" viel Alfons hem plotseling met ontroerde stem in de rede. "Menier de notoarus, ge 'n meug het mij nie kwoalijk nemen, moar k'n verstoa 't niet, k'n kenne die dijngen niet.
"Nie buiten komen, mejonkvreiwe; nie buiten komen ier da 'k ulder roepe! Mijne man es doar mee nog twie andere!" hijgde Rozeke. "Goed, we zullen wachten." antwoordde stil de jonkvrouw. "En ulder stil houên, ewoar? Da z'ulder nie 'n heuren?" "Ge moogt gerust zijn, Rozeke." "Ze goan noar de peirdstal, bezinne!" berichtte 't Geluw Meuleken. "O, gelukkig!" riep Rozeke.
Fille," zei Pallieter, "'k hem oe in twie dage ni mier gezien! Hoe is 't?... Kom is hier." Fille, de schildpad, kwam, en Pallieter klopte met zijnen kneukel op haar blinkende schelp. Ze bezag hem. Hij nam ze in zijn armen en met haren drogen harden kop wreef ze heen en weer over zijn kaken.
"Wel twie," zei de pastoor. Loebas baste van ongeduld. En ginder lagen de blauwe verten en de wereld! Pallieter snakte er naar en riep: "Dju!" spijts Charlot, die nog aan elke begijn en kwezel een hand wilde drukken. En daar rolde de wagen voort! Een kind schreeuwde, en Marieke gaf het hare volle, blanke borst. "'k Gon mee!
't ês hem!" verzekerde deze. "Ze woaren ulders gedreiën, twie kleine en ne greuten. Hij es de greuten!" Ge liegt!" gilde Jules, bleek en bevend van woede. 't Es hem! 't ês hem!" herhaalde de boer met onverstoorde overtuiging. 'K zegge dat ge liegt, gie sloeber!" bulderde Jules.
Den dezen is gelukkig nog mee drei peuten noar huis gekomen. Moar ge'n keen nie geleuven, meniere, wat dat er hier al deur die treins kapot gereên wordt! Kiekens, honden, katten, en onlangs nog da schrikkelijk ongeluk mee die twie wirkmeinschen! G' hèt doar toch van g'heurd, meniere?
Pallieter stapte af en ging langs 't meerhof zien. Nonkel Hanrie hong tegen den beschaduwden muur op een stoel te slapen en verder was het stil. Pallieter maakte den boer wakker. "Wor is ma lifke?" "Hee! Ja 't!" zei de boer, al geeuwend en zich rekkend, "z'is mé heur twie nichtjes, die in vacansie zen, nor de hei gon wandele. Kom! gon w'een pint drinke?"
Twie dreupels, vreiwken, bestelde Theofielke, met een gewichtig air aan een tafeltje naast Deeske plaats nemend. De vrouw, een half-afgedroogd bierglas roerloos in de hand, keek hem even vaag wantrouwend aan.
Langzaam, deftig, gewichtig bijna, gingen zij ook plaats nemen aan een tafeltje, schuins tegenover den boerekinkel, en Theofielke bestelde bedaard "twie pijntsjes bier", terwijl hij het vijffrankstuk even over 't tafelblad liet rinkelen. Veel-Hoar keek met verbaasde oogen op en zelfs de oude moeder werd door het verleidend geluid even wakker.