Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Dank je, dank je.... stamelde zij. Jeanne dekte haar dicht in de dekens en zette zich naast haar neêr. De ruiten schenen in de vensters te klappertanden en heen en weêr geslingerde takken zwiepten er in wanhoop tegen aan. De pendule op den schoorsteen sloeg, kort en hard, drie uur.
Trage tort ze de trap op en duwde de deur open van moeders slaapkamer. Ze keek niet zijwaarts. Ze merkte niet hoe plotseling Ursule zich overend oprechte uit de bleeke sargiën. Ze stapte naar den hoogen spiegel, en deed haar hoed af, en schikte peuterig, zonder aandacht, heur haar. Ursule stamelde: Maar wat zijt ge van zin?
In het halfduister stiet Frank bij eene beweging even Bertie's hand aan. En hij drukte die eensklaps, tot brekens toe, vast in de zijne en stamelde: Goede jongen, goede beste jongen! Zoû hij er heen gaan? dacht Bertie, toen hij den volgenden avond alleen thuis bleef en niet wist met welke plannen Frank was uitgegaan. Nu, Bertie zoû afwachten. Er was niets meer aan te doen.
"Hawél, joa joa, 't es goed, lijk of ge wilt," antwoordde zij als versuft, met hooge kleur en op 't punt in tranen uit te barsten. "Moar 'k en wil ik niets, zeg ik ou!" riep hij nijdig, "'k Vroag ou joa of nie of 't ou gedacht es. Keunt-e doar nou nie op antwoorden?" "Hawèl joa 't dan, joa 't, 't ès mijn gedacht!" stamelde zij, bleek en bevend.
Indien ik u zeide dat in dit doodshoofd een geest woont, wiens taal voor mij klaar en verstaanbaar is, indien ik u verzekerde, dat die geest reeds dertigmaal onder verschillende menschelijke gedaanten heeft geleefd, zoudt gij mij gelooven?" "Ik zou u willen gelooven, heer oom, maar bij gebrek aan kennis der zaak, is mij dit nu onmogelijk," stamelde de jongeling in verlegenheid.
»Mijnheer de Voorzitter," stamelde de blauwe bril, »ik dank u," en hij stapte van het platform met den stillen wensch, dat Johannesburg op dit oogenblik aan zijn vier hoeken tegelijk in brand mocht vliegen. Nu stond eene kleine vent op met een vrijpostigen blik en een borsteligen baard. »Schoenpik, houd je bij je leest!" riep de inspecteur.
Mevrouw d'Ablong nam haastig afscheid en liep toen vlug naar Elsje toe, die half met den rug naar haar toegekeerd stond. Zij keek verschrikt op, toen zij een hand op haar schouder voelde en een bekende stem aan haar oor hoorde zeggen: "Wat doe jij hier? Ga terstond mee naar huis." "O ja tante," stamelde Elsje, "ik .... ik was al op weg. Ik ... ben maar even uit geweest."
Ik heb deze wond voorgewend, om geen valschheid te verrichten, om de trouw-acte niet van nul en geener waarde te doen zijn, om niet te behoeven te onderteekenen." Marius stamelde: "Wat wilt ge zeggen?" "Ik wil zeggen," antwoordde Jean Valjean, "dat ik op de galeien ben geweest." "Gij maakt mij krankzinnig!" riep Marius verschrikt.
Hier, scheurt hem het vel van het hoofd, en smijt hem dan boven van de muren af. Het schertsen is uw ambt; kunt gij nu schertsen?" "Gij behandelt mij beter, dan gij beloofdet, edele ridder," stamelde de arme Wamba, wiens gewoonte van schertsen zelfs niet door het onmiddellijke vooruitzicht van den dood kon overwonnen worden.
"Wel, op het fooitje, dat mijnheer .... van wegens de goede tijding!" stamelde de concierge. "Eruit! Kerel, blijf je met je pet op je kop in de kamer staan?" "Maar, mijnheer ...." "Vooruit, geen maren, eruit, of neen, wacht even. Wij zullen naar de kamer van dien smeerlap-artist gaan, die verhuist zonder me te betalen." "Wat?" riep de portier uit, "mijnheer Schaunard?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek