Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Haar man; drie harer kinderen waren begraven, en met één kind was ze overgebleven. "Moeder! geef me brood," vroeg het kind. "Er is geen brood," snikte ze. "Ga 't halen, moeder." "Niet sterven, mijn eenigste! O! je moogt niet sterven." "Moeder, geef me brood." Dien avond ging ze naar haar zuster's huis. Zij naderde de deur. "Klop klop klop," tot driemalen toe. Niemand opende.
Mevrouw Shelby volgde haar stil, nam haar bij de hand, trok haar zacht weder terug en zette haar naast zich op een stoel. "Mijn arme, goede Chloe!" zeide zij. Chloe liet haar hoofd op den schouder harer meesteres zinken en snikte: "O, Mevrouw, verschoon mij. Mijn hart is gebroken dat is het al."
God zal hem oordeelen, en gij behoeft u daarover niet moeilijk te maken, jongenheer. Och, juffrouw Harper, ik kan hem niet missen; ik weet niet, hoe ik het zonder hem stellen moet. Hij was mij zulk een troost, hoewel hij mijn arm hart ten bloede toe kon plagen." "De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de naam des Heeren zij geloofd!" snikte juffrouw Harper.
"Meid," zei-ie pootig: "jij ben niet goed in orde!" "As je me niet gelooft!" , snikte Chris 'r plots gierend op los zooveel electriciteit móést nat geven! : "ga je dan overtuige! De bedde binne leeg enkel de rokke hange d'r hìj heit 'r weet van hij wil me vermoorde as 'k 'r van vertel...."
Bij zijn komst in de klasse werd het kind met hoongelach en lorre, kopjekrauwen, klontjesdief begroet en de leeraar .... lachte. De arme Jacques leed. Geheel ontdaan kwam hij thuis en snikte het uit. Van den leeraar had hij het niet kunnen dragen. De leeraar werd daarover onderhouden en bood zijn verontschuldiging aan door te zeggen: "Nu ja, de jongen had er zóó potsierlijk uitgezien."
"Een eenzaam kind, verwaarloosd door zijne vrienden, is er nog in achtergebleven." Scrooge zeide dat hij het jongetje kende. En hij snikte. Zij verlieten den grooten weg, sloegen een hem welbekende laan in, en kwamen weldra aan een huis opgetrokken van dofrooden steen, op het dak een rond torentje met een weerhaan erop, in welk torentje een bel hing.
Heb je genoeg geraaskald! brieschte Frank. Jij deed het dus, jij vernietigde alles wat mooi in mijn leven was!! God, hoe is het mogelijk! Neen, je hebt gelijk, ik begrijp je niet, ik begrijp dat niet! eindigde hij, terwijl hij, rood van opstijgend bloed, met uitpuilende oogen, hatelijk lachte. Sidderend was Bertie op den grond neêrgevallen en hij snikte, snikte door.
"Is daar dan mijne Gonne niet?" vroeg Van Bergen nogmaals, terwijl hij op Adelgondes weenend kamermeisje toetrad. "Ach, genadige graaf!" snikte Anne: "de lieve freule is er niet. O lieve God! wat of er van haar geworden is! Ik ben er wellicht de oorzaak van; had ik den brief van den boozen Spanjaard maar niet gegeven! Hij is het die haar dezen avond heeft ontvoerd."
Het zou slecht van me geweest zijn, als ik je vrouw had kunnen worden zonder eenige wroeging! Hij hief haar zacht op en trok haar een weinig tot zich. Eline! sprak hij. Je hebt me eens gezegd, dat je je geluk had weggegooid. Ik vroeg niet, wat je daarmee bedoelde. Maar nu vraag ik het je. Bedoelde je daarmeê, dat je Otto dien brief hadt geschreven? Ja! snikte zij.
Zij leide haar hoofdje tegen zijne borst en vervolgde: "Het baat niet, Papa, of ik het langer voor mij zelve wil houden. De tijd komt dat ik u verlaten zal. Ik ga heen en kom dan nooit terug." En Eva snikte. "O kom, mijne lieve kleine Eva," zeide St. Clare, bevende terwijl hij sprak, maar zich tot een opgeruimden toon dwingende: "gij zijt zenuwachtig en droefgeestig geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek