United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik kan niet, snikte Cecilianus; zonder mijn broêrtje! Naar wien je, wenkte hem Martialis tot zich; verlangt bijna als Korydon naar Alexis! Kom kind, zit hier neêr, als de hooge gasten vergunnen.... Dank u, heer, weigerde Cecilianus weenende; ik mag niet met u mede aan zitten....
Dan eerst ontstroomde haar een tranenvloed, en hijgde en snikte zij met krampachtige bewegingen der borst. Zonder nog een woord te spreken, zonder in schijn acht te geven op de vertroostingen van Robrecht, liet zij zich tot in de groote zaal harer woning leiden.
Dat zal wel, zei Snepvangers droomend, nu ga ik gauw mijne vrouw verwittigen... Het kan niet zijn, snikte Madame. Van mijn kanarievogels heeft hij niks gezegd... Wat zullen zij angst hebben uitgestaan! Die arme vogeltjes... Neen, de kinderen, Snepvangers! Willen wij morgen naar huis gaan? En het Comiteit?
Van lieverlede werden de kreten zachter, vernam men nog slechts een smartelijk gemurmel, als de stem van een kind, dat weenend inslaapt. Daarop volgde een diepe stilte. Het duurde niet lang of dat zwijgen joeg mij een onbeschrijfelijke ontzetting aan. De woning scheen mij uitgestorven, nadat Babet niet meer snikte.
Door die aanraking gewekt trok Ben-Hur zijne hand terug, en zag tegelijkertijd de vrouw aan. Daar sprong hij overeind en riep blijde: Amrah! o Amrah! Zijt gij daar eindelijk? Zij antwoordde niet, maar viel hem om den hals en snikte luid. Goede Amrah, hoorde zijne moeder hem zeggen, wat ben ik blij u te zien; maar zeg mij gauw wat gij van moeder en Tirza weet. Waar zijn zij?
Doch van lieverlede werd hare stem onvaster, en toen zij de derde bladzijde nog ten einde brengen moest, snikte zij zoo luid en zoo hartstogtelijk, dat hare hoorderes de schepen der diskretie moedig in brand stak. "Kom hier, lief kind," zeide freule Bertha, de armen naar haar uitbreidend, "kom hier en zeg mij wat u kwelt." Alles kon Emma de oude dame niet mededeelen; ten minste niet op eenmaal.
Nu kan ik ook met een gerust hart van je weggaan, ik weet...." Verder kon het vrouwtje niet komen, want bij het woord "weggaan" was Ida zóó geschrikt, dat ze eerst heel bleek werd en toen in schreien uitbarstte. "Niet weggaan," snikte ze, "ik hou' zooveel van je. Je bent altijd lief voor me geweest, je hebt me zooveel geleerd, ik ben nu zoo gelukkig!
Mevrouw d'Ablong verloor geheel hare zelfbeheersching en snikte het uit, zichzelf de hevigste verwijten doende, dat zij niet eerder naar Elsje had omgezien. Frits en Miss Piper deden al wat zij konden om haar tot bedaren te brengen. De politie was van alles onderricht, verzekerde Frits en zou zeker het verloren schaap wel weer terug brengen zij moesten niet zoo gauw den moed verliezen.
Neen, er liepen slechts enkele wandelaars in het toenemende duister en niemand zag op. Maar in huis? Enfin, zij kon er nu niets aan doen; ze zou nu weêr verstandig worden. Zij snikte, maar zij lachte tevens, zij lachte zichzelve uit. Zoo ze zich zoo opwond zou ze nooit slapen. Brusk wierp zij zich op het ordelooze bed, en sloot de oogen. Maar de slaap kwam niet. O God! kreunde ze. God!
"O, Papa, gij breekt mij het hart!" riep Eva uit en wierp zich opstaande in zijne armen. "Gij moet zoo niet denken, zoo niet voelen." En zij schreide en snikte met eene heftigheid, die allen zeer ongerust maakte en aan de gedachten van haren vader terstond eene andere richting gaf. "Stil, Eva; stil, liefje! Ik heb verkeerd gedaan. Ik heb slecht gesproken. Ik wil alles denken alles doen.
Woord Van De Dag