United States or Portugal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dikker stapelde de duisternis zich tallenkante thoope. Goedele zag rijzekens in 't witte gelaat van Ursule de donkere schaduw van den mond, die roerde. De oogen echter, weggeveegd door den dompigen nacht, zag ze ziet. En zal ik nu alle hoop moeten verlaten, mijn kind? Zal ik, na alle verlies, de laatste toevlucht, die nu rest, verliezen? Ik vrage u dat. Ik dwing u niet. We moeten discuteeren.
Hij staat recht en gaat van dichterbij dat vrouwelijk meesterstuk bewonderen. Hij knikt. Hij toetst rijzekens het matte satijn der armen en sluit vluggelings zijne oogen in een walm van den frisschen schouderreuk. Hij legt zijne hand op haar leên, vezelt: Gij zijt een porseleintje van uitgelezen kostbaarheid. En zeldzaam als uwe goedheid? Ik min u. Ik min u, o ja!
Ze werd ongedurig; ze wist niets, dat groot genoeg was om mee te klinken met die stijgende golvingen in haar. Ze wilde niet spelen. Ze zou 't nietig achten, al wat ze spelen mocht. Het herfsteweer alleen was machtig genoeg. Ze hoorde rijzekens de korte stem van hare moeder, die weer wat te gebieden had aan vader of grootvader of de meid.
Ze kon rijzekens hare gedachten bijeenrapen en voelde een zeerdoende moeheid in hare beenen. Ze kon 't niet gelooven, wat zij gezien had, en ze was danig ongerust, niet begrijpende die schrikkelijke doening van Grootvader. De eenzaamheid werd haar onuitstaanbaar en haar herte klopte om te breken. Ze vatte haar hoofd in beide hare handen. 'k Hebbe zoo'n pijn!...
Gevieren tante Olympe was thuis gebleven om alles weg te ruimen wat tot een pijnlijke herinnering aanleiding kon geven gevieren volgden ze te voete de koetse en ze zagen even, in hun voortdurend geween, de menschen van weerskanten groeten en verwonderd blijven staan, al kijkend naar dien rijkemans wagen rijzekens begeleid.
Wat zeggen ze? vroeg Ursule. Bijna niets ... een woord ... een ja een neen.... Maar, hoofdzakelijk? Niets! zei Justa. Ursule werd koortsig daarvan, hetgeen haar dan niet het minst voordeelig was, want al nijpender drong de pijne van haar "rheumatiek" in hare braaien en ze kon soms rijzekens opstaan uit haren zetel. Ze wilde geen dokter. 't Is rheumatiek. Dat was zóo haar zeker zijn.
Ze wenkte met hare hand ten teeken dat mijnheer Wilder zich verwijderen mocht, onverwijld, en, als hij sprakeloos wegdrummelde, keek ze rustig naar haar zakuurwerk. Men hoorde rijzekens het horloge tikken. Ze sprak: Het alkoollampje brandt nutteloos. Ze ging het uitdooven. Ze nam de sigaar op, die uit Albien's vingeren geglibberd was, en blies de assche uiteen langs het tafellaken.
Dat alles, meende zij, was ook nu zoo verre van haar verwijderd, dat ze geen belang meer stellen kon in peuterige leelijkheidjes. Ze had de smart tot diepe in haar vleesch gevoeld; en wat hier ommeging, de doening van moeder en de kinderachtigheid van vader, al dat suffe bedrijf van elkendeen in de groote leege woonste, 't was rijzekens een buitenmenschelijk gespeel.
Hij merkte dat ze rijzekens schrok, en bood haar lauwer water en 't suikerbordje. Ze zei: Ik wou wel koffie. Koffie moogt ge niet hebben. Ze lachte koortsig: Wat belieft? Hij bestelde melk, en ze vond naderhand dat melk te heet en te dikke was. Ze bloosde endelijk en boog zich al zuchtend: Och! ik weet niet ik heb geen smaak ... ge moogt mij zoo scherp niet aankijken.
Ze hoorde maar rijzekens wat hij zei, en drevelde voort, en had straks weeral alles vergeten. Ze vreesde bijkans dat ze te late zou aankomen en dat Johannes, moe-gewacht, niet meer ter plaatse zijn kon. Ze vroeg dan haastig: Is 't nog verre? Een ander rood gezichte blikte in haar wezen en maakte haar met langzame uitleggingen wrevelig. Nee-ë, als ge doorstapt, juffrouw, en geen omwegen begint....
Woord Van De Dag