United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hare borste golfde geweldig, hare wimpers waren heet en zij voelde de tranen niet, die stille over hare wangen rolden. Ze snikte endelijk en vatte in plotselijke drift zijn hoofd in hare handen en drukte 't met ongemeene kracht tegen haren zwellenden boezem. Ze hakkelde: Ja ... ja ... ik wil ... ik zie u zóo ... machtig geerne ... u ... u....

In haar hoofd kruisten, ondereen in woelige wanorde, hare nieuwe gedachten. Ze beredeneerde haar minste gewaarwording en wist endelijk, buiten alle angstigheid of driften, een uitlegging te vinden voor elk gevoel. Johannes was vertrokken, en zijn vrouw, zijn kind waren vertrokken.

Ja, ja, mijn kind, het is een liefelijkgespeel.... Endelijk tellen we de hoopkens te gare. Ze likte met hare tonge trage over hare lippen, maar hare handen bleven onbeweeglijk liggen. Op denzelfden toon, bijna zonder overgang in de daling van hare stem, zei ze: Trouw nu ... trouw nu gauw met Sebastiaan ... ons basis is sterker, als ge getrouwd zijt met hem.... Waarom schrikt ge, Goedele?

Hij bad streelend dat ze eens deugdelijk lachen zou en den rimpel langs haren mond doen wegzakken. Hij begreep niets van hare handelwijze, beweerde hij, en hij deed alle mogelijk gevlei om haar op te wekken. Hij vroeg endelijk: Maar wat meent ge? Ze staarde heel diep in zijne oogen, tastte er naar gedoken gepeinzen, en trage sprak ze: Wat meent ... gij?

Ze verzinde dat de meidiertjes endelijk opvlogen, en 't was dan seffens een juichend handgeklap, een zot jubelen van al die keelkens.... Ze tuurde naar de zonnevlek langs Johannes zijn werkzame vingeren, en ze glimlachte vergenoegd. Zoo omleuterde de jonge Lente haar herte. Ze zei: Johan! Hij keek op, en zijn donkere oogen hadden elk een sterreken van het goede voorjaarslicht.

Hij merkte dat ze rijzekens schrok, en bood haar lauwer water en 't suikerbordje. Ze zei: Ik wou wel koffie. Koffie moogt ge niet hebben. Ze lachte koortsig: Wat belieft? Hij bestelde melk, en ze vond naderhand dat melk te heet en te dikke was. Ze bloosde endelijk en boog zich al zuchtend: Och! ik weet niet ik heb geen smaak ... ge moogt mij zoo scherp niet aankijken.

Ze zag in de hoeken de gewone stofkens herroeren met het kleine gewaai van haar kleeren. Ze merkte 't allemaal op, tot de luttelste dingen, en ze klampte zich permintelijk eraan vaste, gestadig het oogenblik wegschuivend, dat toch al gelijk aanbreken moest. Ze keek naar hare hand endelijk, hoe die trage zich naar de deurklinke reikte en hoe de deurklinke daar precies te wachten hing....

Ze geraakte er niet toe te denken dat misschien Romaan niet thuis zou komen en dat Goedele tegenstribbelen mocht. Ze had hare gansche heerschappije weer in handen en geen wil zou weerstaan aan haar wil. Ze bouwde in hare hersens de machtige machinatie die zou endelijk ommedraaien, naar heur volle goesting, met geweldig raderwerk.

't Was om medelijden te hebben met den ouden man; hij ontweek iedereen, en was geheel alleen aan 't werk, in den molen en in den stal, als wilde hij op dezen dag alles inhalen, wat hij sedert vele jaren verzuimd had. Endelijk werd hij verlost; mijn oom Herse kwam aan, doch heden in burgerkleeding. "Goeden dag, Voss!" riep hij hem toe. "Nu, onze zaak is in orde!"

Twee- en drijmaal te weke bracht ze een haastig bezoek bij Romaan en liep dan, langs veranderlijke omwegen, de stad omme, endelijk in een verlaten wijk een laag huizeken binnensluipend.... Niemand mocht vermoeden dat ze hier kwam, en ze nam dan ook alle voorzorgen om te beletten dat iemand 't vermoeden kon. Daar Ursule niemand bij Romaan zenden kon, geraakte zij deze vreemde doening niet te wete.