Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
De hoest wou maar niet verdwijnen en moe's wangen bleven bleek. En d'r handen waren nog zoo dun en wit. Maar eindelijk mocht ze toch weer in den stoel voor het raam zitten. Dat was een feest voor de kinderen. Jo droeg een leuningstoel aan en Nel legde er een paar kussens in. »Want moe moet gemakkelijk zitten«, dacht ze. En toen keken de beide kinderen stil als muisjes toe, hoe pa moe steunde.
Ach, wat speet het mij, Pa zoo teleurgesteld te hebben. »Waar was je dan?» vroeg hij even later. »Pa, ik was in den toren. Bob......» »Bob? Ik had je immers verboden, jongens mede te nemen? Dorus, Dorus! Wat val je me tegen.» »Ik heb hem niet meegenomen, Pa!» zei ik schreiende. »Hij is zelfs gekomen ondanks mijn verbod. En ik kon hem niet weg krijgen.» »En wat moest je in den toren doen?
"Da's pas 't begin," lachte meneer in aller-lekkerste opgewektheid: "ik neem zeker 'n bloeddog op òns dak of 'k leg klemmen in de goten. Zoo. De hond blaft niet meer. Nou ik doe nog 'n toertje langs 't huis. Amélie waar ga je heen, kind?" "Ik ga òm 't huis, pa." "Stoot je niet an de stang van de schoorsteen, kind!" "Nee pa." Op datzelfde moment gaf Chris 'n gil die 't maansikkeltje dee trillen.
En Pa, toen toen was ik het derde gezang vergeten, ik dacht er in het geheel niet meer aan, totdat ik opeens hoorde zingen.» »Het geld gevonden en de postzegels?» zei Pa, die een en al verbazing was. »Dat zeg je immers?» »Ja, Pa.» »En waar zijn die jongens nu?» »Nog in den toren, Pa. Toe, ga er als het u belieft dadelijk heen, want zij weten niet, wat zij er mede moeten doen.»
»Ik blijf hier,» zei hij op zijn gewonen beslisten toon. »Ga gij beiden maar naar huis terug en zeg aan Pa, wat er gebeurd is. Vraag hem, eenige menschen te zenden, om mij bij het zoeken te helpen. Of weet je iets beters?» Neen, dat wisten wij niet, maar om op deze wijze terug te keeren, vonden wij ook onaangenaam.
Pa zat aan 't hoofdeind, over 't raam en had 'n servet met een zilveren servetring. Moe zat naast 'm met 'n roodfluweelen servetring. Naast moe zat Gerrit, daarnaast zat zij. Aan den anderen kant van pa zat Marie. Die most altijd het geslepen glas hebben, waarop "voor uw verjaardag" stond. Dat hadden zij en George d'r samen gegeven. Naast Marie zat George, naast George: grootmoe.
Ma sliep nog, 't hoofd op háár knie. Nee, ze zou zich niet bewegen ma had 't zoo noodig. Doch plots draaiden haar oogen naar alle zijden. En in angst-reflex gilde ze: "Ma! Mòéder!" "Wat is 'r?" , vroeg mevrouw dood-van-slaap. "Pa is wèg!..." "W
Al haar pogingen, haar dreigende, zoowel als haar vleiende, al haar woorden, zoenen, omhelzingen, knievallen zelfs, hadden niet gebaat, om Max naar haar Pa te bewegen, en nu trachtte zij zichzelve voldoening te geven, door luid aan iedereen te vertellen, dat Max haar een aanzoek had gedaan, en zich zoo'n beetje, als zijn verloofde voor te doen.
"Nu pa, dat is toch zoo heel onverstandig niet;" zegt Eva, terwijl ze met haar vinger in parelgrijs glacé, op den genoemden volzin wijst. "Nee te donder, wat dat betreft; na Hasselt zei de kolonel Bik, in presentie van de sergeants Leeuwendaal en Wagenaar en een heele boel anderen tegen me: "Luitenant, je hebt je als een braaf officier gehouden."
Moe vond het een prachtig geschenk en Nel werd bijna jaloersch. En Dina dan! Dina vond het witje het mooiste konijntje van de heele wereld. »Dat is het ook«, dacht Jo, en hij danste weer naar buiten. »Nu moeten we een hokje voor 't diertje maken«, zei pa. »Morgen zullen we er mee beginnen; vandaag kun je 't wel in dit bakje zetten.« Maar Jo dacht er nog niet aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek