Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Hoe gaarne ook haalde hij zich allerlei ongelukken in het hoofd, om te toonen hoe dapper hij zijn zou om harentwil. "Als er een beer kwam in de gang," zei hij dan met schitterenden blik en gebalde vuistjes, "dan zouden pa en ik u met de kleintjes hier in de kamer sluiten en hem dan gaan doodslaan...." Hare oogen beginnen te schemeren van het staren op dat in het kussen weggezonken blonde kopje.
"Zoo," zei hij, met de geweldig-schijnende lamp het plateau bekijkend: "geen levend insect te zien! Waarachtig de boel is zoo solide als je maar wenschen kan." "Mag 'k niet is beneden kijken, pa?" "Je mag wel, maar je k
Van hare zijde moest Eva nu echter ook maar tevreden zijn. Waarlijk ze zou nog beter in de vigilante van De Zonsberg dan haar pa in den uniformrok zitten. Wat deed het er ook toe, of het een koets of vigilante was.
"Watte?... Ikke? ... 'k Heb 'm nog niet gezien." "Daar belt-ie net." "Heeft je pa je niet verbojen, bengel, om nog voor 't eten uit te gaan?" "Ja moe, maar ik had an Hendrik 'n schrift geleend, dat 'k terug most hebben." "Wat heb je weer in je zakken zitten?" "Niks." "Wat, niks? Hoe kom je an geld voor zooveel knikkers?" "'k Heb ze gekregen." "Je jokt." "Nee heusch niet." "Je jòkt."
Ze ging nu 'n beetje stil in de donkere ziekenkamer zitten, achter het bed, zoodat 't Else niet onrustig maken kon. Ze hoorde de kinderen joelen boven, en de moeder, die: "ssst," riep; ze moest even glimlachen om Pa, die bij de deur voorzichtig op z'n teenen wipte, maar dadelijk er na z'n voeten weer zwaar neerplonsde op den steenen vloer. Het was heel triestig.
"Leen, let jij op de klok, terwijl ik schoone borden geef." "Haast je dan wat." "Akelig spook, hou je nou niet of je dronken bent." "Ik ben dronken, heusch." "Pa kijk dat malle spook eens!" Lang, lang vroolijk-opklinkend gelach, zoo vroolijk als het schitteren van de zilveren vork, die in zijn hand rust. "Dolf, je bord." "Dank u." "Hoe vin-je ze?" "Prachtig."
Hij groet en neemt z'n hoed af voor den duivel en de duivel neemt z'n hoed af voor Pa. Maatje kleurt weer, nu tot 't kuiltje van haar hals. Maar 't dichtertje ziet dat niet, hij is te lang getrouwd. Ze staat op en helpt 't kindje van haar stoel. "Wil je meteen weg?" "Ik moet nog wol koopen om mijn manteltje af te breien. Ik kan nergens de kleur krijgen.
»Ja mijnheer, volkomen waar!» stemden wij toe. Pa gaf mij stilzwijgend eene hand, ten bewijze, dat hij mijne fout vergaf. Maar Bob zag het, en hij zeide tegen Pa: »Ja mijnheer, Dorus heeft in het geheel geen schuld, want hij had mij verboden te komen.
En hij mocht haar behouden; de professor had het goed ingezien. Van het oogenblik af, dat zij de Geldersche lucht inademde, begon zij te herstellen, en nog geen drie maanden daarna schreef Bob ons, dat zij volkomen beter was en hare krachten bijna geheel had teruggekregen. »En jongens,» zoo eindigde hij zijn brief, »in de volgende zomervacantie mag je beiden hier komen logeeren, zeggen Pa en Moe.
Z'n zienende oogen staarden in 't electrisch licht, z'n wangen plooiden zacht van glimlach. "Pa," zeide Amélie bescheiden: "maar als de Atjehers en de Duitschers tegen dien tijd òòk vliegen wat dan?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek