Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Alweer zaken lieve?" vroeg Eva, terwijl ze, vermoeid van den heerlijken dag en het beklimmen van de veertig hoteltrappen tot besluit, op een sofa is neergegleden. "Ja.... kh'm.... 't is niets.... maar...." "God August.... toch geen kwaad? Je doet me schrikken. Is pa of ma....?" "Nee nee nee! niemendal! Foei, een doktersvrouw moet niet zoo schrikachtig zijn, beste kind.
Ik hoor voetgeschuifel boven mijn hoofd, ik hoor een kamerdeur opengaan, ik hoor een hartelijken welkomstkus, en dan die innig-blije stem: »Dág Pa! Dág lieve Pa!" Ik hoor kindergekraai. Ik zie een man over de wieg buigen, een kindje kussen. Een knevel prikkelt het donzen wangetje. Een zwaar geluid trilt in 't zachte oortje. En dan: »A-a-a-a!" Dat is 't kleintje. Ze leven nog.
"Kom, kom, kleine meid," zei pa, "Julia zal wel gauw terugkomen; ze vond het zeker frisscher op het dak dan op den zolder. Ze zal zoo gauw geen ongeluk krijgen." "Och ja, maar ... paatje, Hans en Bob zijn er ook niet." "Hans en Bob zijn toch geen poesjes, die zijn toch niet op het dak geklauterd? Kom, kom, vrouwtje, maak je toch zoo angstig niet. De bengels zullen zich zeker verstopt hebben."
En terwijl buiten de storm kwaadaardig loeide en daverde, begonnen ze paisibel te happen, ma slaperig pa en Amélie met oorlogzuchtige, felle gemoederen. Zoolang de storm aanhield, bleven ze 's avonds huiselijk fantaseeren. Eerst den volgenden Vrijdagavond hernamen ze hun tocht.
»Maar ze doen ons geen kwaad, ze moeten toch eten.... U mag ze niet hinderen, dat zou.... zou....« Jo kon haast geen woorden vinden, zoo opgewonden werd hij. »Wat zeg jij, Kee«, vroeg pa, »moet het nest hier blijven?« »Ja, meneer«, antwoordde het meisje. »En jij Klaas?« »Ja, meneer!« »Kijk, dat begrijp ik niet. Weet je nog wel van dat musschennest?
Dit was plotseling uiterst pijnlijk. Mevrouw drukte haar dun-gelipten mond, met trotsche berusting, stijf-dicht, Louis trok z'n wenkbrauwen op, krabde zich achter 't oor, kuchte, Annie zei zacht: "Maar Pa!"... En er was een oogenblik stilte.
"Wat zeg je Eva, je pa een graaf Van Armeloo?" heeft mevrouw geaarzeld: "WIJ zouden.... WIJ....?" En dan naar de deur ziende: "Goeje God, Armelo! ben je gek; met je sloofje voor!"
"Maar ik had behoefte beste pa, om weer eens even te zien hoe het u ging, en u nog een glaasje melk te komen brengen. O, sinds de tuinman mij gezegd heeft dat er voor die nare benauwdheden niets zoo goed is als melk, zal ik er u mee vervolgen totdat u weer heelemaal beter zult zijn." "Ei Coba, zou je denken dat melk voor zoo'n kwaal....?"
Nu en dan verrast Pa ons door een gedachte bloot te leggen, die op den bodem van mijn hart lag en waarvan ik dacht, dat niemand behalve ik zelf haar bestaan wist. Zou dat nu zieleverwantschap zijn? Als ik wat meer bijgeloovig was, zou ik heusch denken, dat Pa gedachten kon lezen.
Maar het zal toch aan uw smaak liggen: of dat er misschien iets aan de melk is...." "Wat zou er aan de melk zijn Coba?" "O, weet u wát ik denk: de koe zal buiten langs den stalmuur zijn gegaan, en daar aan de perzikbladeren hebben geknabbeld. Dat lusten de koeien wel, nietwaar pa?" "Doe je er suiker in Coba?" "In de melk? O ja, een heel heel klein beetje." "Zoo dan is die suiker slecht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek