Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
"Joa, nou van merrege was ik uut gewêst um, zoo as ze 't nuumen, kloare te hoalen, moar, brocht de lêge flesch t'huus umdat ze niet langer poften. Voader wier zoo vuul, dat ie me met't heufd tegen de deur kwakte; en toen 'k begost te greinen, toen zei ie: "Smerlap, zu'j den mond houwen!" en toen 'k nog harder schrauwde, pakte voader mien in 't wammes en smeet mien de deur uut."
"Ja man, nou vertel ik je de fijnste roman uit dat verrajersleve van die vrouwelijke seksie. Want een vrouw in zwarte sluier had er mondelings kennis van gegeve an de commissaris van politie en an die kazerne. Maar de justitie dorst mijn niet te arresteere, en dee dat over an de milletaire macht om da'lijk de valsche generaal te onteere... Nie minder dan vier, vijf patrouilles defileerde er heen en weer door die stad: sergeant, kopperaal met acht man, of luitenant, 'n eerste, 'n tweede,
"Ja, noù weet 'k 't," knikte hij: "en wat hei-je gister an 'm gebracht?"
Alvorens haar hand aan de deurkruk te slaan, aarzelt de dame, doch daar treedt ze binnen, en terwijl haar een: "Wel nicht hoe geet 't? doar hei'j me dan nou!" in de ooren klinkt, ziet zij tot haar overgroote verrassing, in stede van den wijnkooper, haar Betuwschen neef, die haar de ruwe groote hand gulhartig heeft toegestoken.
"'k Ben te veel in de war geweetht, meneer," zeide meneer Skinner. "Alth je witht, wat wij doorgethtaan hebbe ik en m'n vrouw. We withte niet wat er van te denke, meneer. Doordat die kippe tho groeiden, en de oorwurme, en het kanarie-kruid..." "Ja, ja, dat heb je nou allemaal al verteld," zeide Redwood. "Maar wat moeten we aanvangen, Bensington?" "Wát moeten wij aanvange?" vroeg meneer Skinner.
In juffrouw Juttner's kamertje zit Strijkman in zijn gewone zondagsche pak met zijn onafscheidelijke parapluie tusschen de knieën, en de weduwe, alias juffrouw Blommers, geeft haar zoon Kobus nog, zooals zij het noemt, een pil in, door te zeggen: "Nou niets vragen of zeggen, alleen antwoorden, hoor je?" "Ook niet zeggen van Dorus, moeder?" "Dorus, zoo heet je immers.
"Ik kan niet lezen, mijnheer." "Zeg, Tinus, heb jij wel eens van 'n De Boer gehoord?" "De Boer?... Ik ken een schoenmaker De Boer... Kan 'm dat zijn?" "Ach God, nee, mijnheer!... Mijn zoon is in betrekking." Niemand wist 'r te helpen. Met snelle, bibberende rukjes kauwde ze, hield de mand vast met de bevende handen. Wat zou ze nou doen?
Er ging een ribbeling door het vel onder zijn oogen en zijn woorden kwamen uit zijn mondholte zacht en bang, toen hij nog eens zei: «Nee, 'k wil ze niet meer." Maar dadelijk zijn angst verjagend, verzette hij zijn dunne beenen en kletste voort: «We hebben samen al wat een lol gehad, want 't is wat een goeie man. Hij mag me graag. Ze magge me allemaal graag. Weet u nou hoe dat komt?" «Nee?
"Nou. Met me uitgangskast van f 180 uit de bajes had ik niet genoeg om de rol te spele, die ik in 't detentiehuis in me hoofd had gesteld. Daarom nam ik me toevlucht tot mama. Ik vroeg die edelvrouwe of ze mijn de som van duzend gulde op wou sture. Maar deze edele moeder wist welk vleesch ze in de kuip had, en daarom schreef ze mijn mot gij u tevrede stelle met honderd gulde, geliefde zoon. 't Had natuurlijk ten doel om baron van ..... in De Haag te late springe, want die z'n zoon wou ik same met mijn an lager wal hale ... As je nou dus maar voelt dat 'k
ENGSTRAND. Toen Johanne ongelukkig was gemaakt door dien Engelschman ... of misschien was het een Amerikaander of een Russer, zooals ze ze noemen ... nou, toen kwam zij naar de stad. Het arme schepsel had mij vroeger al een paar keer den bons gegeven, want ze keek alleen maar naar de mooiigheid toen en ik had immers dat mankement aan mijn been.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek