Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
'r Moest iemand op 't dak zijn, 'n kat kòn dat niet. Even kleefden Chris' kouse-voeten aan 't loopergoed, even bonsde 't in 'r hart als in 'n overkokenden ketel. "Blijf nou niet
"Dat's waar! Ze benne geen haar beter!" En ze zuigen 't arme Volk uit! "Ja, ze zuigen 't Volk uit!" En weetje waarom? Omdat jeluî om nou 'reis de gulle waarheid te zeggen allemaal lamme... enz. bent! "Ja, ze benne-n-allemaal lamme... enz." Jelui buigt je nek onder 't juk... "Juist! "Ze" buigen den nek onder 't juk!"
"Nou ja, mijn God, kerel!.... ja, ja! dat 's wel waar, maar.... heeft hij dan toch ook ten slotte geen gelijk met zich de dingen niet te veel aan te trekken,.... waarachtig, je kunt dat ook te veel doen,.... je kunt ook al te hoe zal ik zeggen? .... degelijk is 't woord niet,.... te diep.... te zwaar zijn!...." "Zóó? Heb jij dat ook ingezien," vroeg Bernard, licht spottend.
»Nou, als....« »Net zoo waar, als dat twee keer twee vier is.« Dat was erg waar, vond Klaas. »Wil je 't zien?« vroeg Jo. »Graag, hoor!« »Laten we dan tien minuten wachten; dan slaat de klok.« De jongens gingen zitten. Klaas keek met groote pogen naar het uurwerk. De wijzers gingen hem veel te langzaam. Jo bleef niet lang zitten. »Ik moet even weg; ik kom gauw terug«, zei hij.
"Ik zoek me zoon, mijnheer." "Is die van je weggeloopen?" "Nee, nee." En dan begon ze weer de uitlegging, weer hetzelfde. Nou hield ze de oogen dicht en bad. Ze bad altijd als ze in moeielijkheden was. Nou bad ze zachtjes, met gevouwen, trillende, ouwe handen: "Lieve God in de hemelen... Zeg me nou hoe de straat hiet... die straat van Willem... Lieve God... zeg 't nou..."
"Hou nou godverdomme je smoel!", stootte Hes 'm aan: "je mot niet flùite as 't zoo...." Hij zei 't niet verder, hoofd wijkend in schrik. Een vlamming van schel-wit licht overgulpte de binnenplaats, belaaiend met krijt-stuiving het grijze cement.
"Als ze mij nou vooruit gevraagd had," verzekerde vader Huiskamp; "dan zou ik gezeid hebben: kind, weet wèl wat je doet." "Buurman!" pleitte Gerrit weer; "ik geloof dat ze goed geweten heeft wat ze deed." "Hm!" bromde Huiskamp. .... "en dat we samen voor het aangezicht des Heeren de zaak besproken hebben." "Hm!"
Nou, ja, maar u moest me toch toegeven.... Er was niets meer aan te doen; dát was de zaak. U had al 'n gedeelte gepubliceerd, en iedereen had Marceline herkend.
"Meester, dat wil d'r nou bij mijn maar niet in dat onze gezegende Heiland nou zoo iets van z'n diakenen zou goedvinden. Ik ben niet geleerd en ik kan er niet tegen op; maar ik vraag maar: zou de Heere dat nou bedoeld hebben met het ambt van diaken?.... Maar we bennen er, en hier gaan we uit mekaar."
"En de kinders stellen 't goed, e-woar?" zei hij. "'K ben toch euk zeu blije da 'k ze nou zal weere zien. En 't veuleken? 'K ben zeu curieus om 't veuleken te zien. As 't morgen 'n beetse goe weer es goa 'k ne kier tot in de stal." "'t Es tòch zuk 'n scheun beestjen," glimlachte zij zwakjes; "maar ge meug wel oppassen: de mirrie es er wried zjaloes van." "Sloa ze?" vroeg hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek