United States or Anguilla ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik wist wel dat ik eens in Bunschoten, niet lang buiten de Scheiding blijven zou; ik mocht dus toen nog niet vragen.... maar nu... ik heb het uit een brief van vader gelezen.... en God gedankt.... toen kwam er weer hoop in mijn hart...! o Laat me niet zonder antwoord!" "Wat zal vader..." was het eenige, dat het meisje zeggen kon. "Vader Huiskamp, meen je?
Maar 's middags liep ze "even" bij Beukman aan, en toen ze een uur later weer naar huis ging, wist Klaas Beukman dat hij 's avonds aan de broeders en zusters mocht mededeelen, dat Jannetje Huiskamp zich bij hen aangesloten had. Driekwart eeuw geleden was het verzenden per post van een brief een duur ding, waar gewone menschen alleen toe overgingen wanneer het beslist noodig was.
Ook hij zou reeds sedert eenige maanden bij de nieuwe gemeente behoord hebben, indien....; wanneer hij zijn hart eerlijk doorzocht, moest hij wel bekennen: indien er te Loosdrecht geen Jannetje Huiskamp gewoond had. De jonge Beukman was nu even drie en twintig jaar oud. Jannetje was ongeveer drie jaren jonger.
Ofschoon vader en moeder Huiskamp nu niet bij voorkeur hun dochter daar een Zondag zagen doorbrengen, hadden ze er ook geen overwegend bezwaar tegen. Hetgeen in de laatste maanden in Loosdrecht was voorgevallen, had ook op hen zijne uitwerking niet gemist; de oogen gingen hun hoe langer hoe meer open. Een bekend staatsman heeft eens gezegd: "Alle bescherming is vervolging."
"Omdat we Zondag morgen nog zoo'n mooie preek van onzen dominee gehoord hebben, ook zoo wat over hetzelfde," hernam moeder terwijl ze voor alle drie de kommetjes inschonk; "je kreeg er zoo'n inzicht in, zie je." "Ja," zei vader, "een dierbare tekst." "Lees 'm 'reis voor, vader," vroeg vrouw Huiskamp.
En daarna: doken vader en moeder Huiskamp weer kopje-onder in den mist van hun eerlijk-gemeend kerkisme. Eerst des Maandags zouden de jonggehuwden naar Bunschoten vertrekken, nadat zooals de bruid gezegd had den vorigen dag hun huwelijk door dominee Scholte zou ingezegend zijn. Des Zaterdags namiddags kwam deze predikant van Utrecht om bij zijn vriend Reijmeringer te logeeren.
Dat ouderwetsche Hollandsch van Buter is misschien vloeiender; maar die nieuwe taal van de Synode slaat er beter op los! Even over half tien kwamen de "kerkgangers," achttien in getal, want om gewaarborgd te zijn tegen alle spitsvondigheid werd Beukman voor den negentienden gerekend. Onder die achttien waren ook mijnheer en juffrouw Builders en Jannetje Huiskamp.
Maar ieder hunner wilde van den ander dat hij het eerste woord zeggen of de eerste vraag doen zou. "Het is dan maar een rare wereld tegenwoordig," begon Huiskamp eindelijk. "Zeg dat wèl!" beaamde Beukman rustig; hij wist dat er nu aanstalten gemaakt werden om er mee voor den dag te komen. "Als je blieft, Teunis!" zei moeder Griet.
De heer des huizes nam z'n pet af en bromde: "Nou!" Daardoor werden de aanzittenden uitgenoodigd zich met hem in het gebed te vereenigen. Vader Huiskamp was gewoon voor te gaan in gebed; kort, zeer kort, want anders werd de karnemelk noodeloos koud. Straks, na het eten, had men beter den tijd.
Daar hadden de handhavers van wet en orde zich zelfs niet ontzien er met de kolven hunner geweren op in te slaan toen ze niet spoedig genoeg naar hun zin gehoorzaamd werden. "Ik kan toch zoo innig met jullie te doen hebben," zei vrouw Huiskamp hartelijk; "als ik zie dat je beste van het dorp zoo behandeld worden als dieven en moordenaars. Ik zeg wel tegen Teunis: 't is om bij te huilen!"
Woord Van De Dag