United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ze nam haastig afscheid van de kinderjuffrouw en Tom en Liesje en ging toen, wel met een kloppend hart, maar uiterlijk zoo bedaard als haar mogelijk was, naar Louise's kamer terug. Er kwam een zegevierende uitdrukking op Cécile's gezicht, toen zij binnenkwam en zij keek Emma aan, alsof ze zeggen wou: "Heb ik het je niet gezegd?" Er werd echter geen woord over het voorgevallene gesproken.
Liesje zag hij niet; tante, die uit de keuken kwam, en de kamerdeur voor hem opende, antwoordde op zijne vragen, dat het jonge meisje nog sliep; een weinig rust zou wel noodig zijn en goeddoen, als men den geheelen nacht geweend had.
Vader en Moeder wilden zoo graag, dat Liesje een vriendinnetje had. Maar dat wou niet lukken. Een paar maal over en weer bij elkaar, en uit was 't met de vriendschap. Telkens, als Liesje weer moest hooren: "Ik wil niet langer met je!" dan klaagde ze: "Niemand houdt van mij!" Ze vergat, wat de juffrouw van de school gezegd had: "Met de liefde is het als met de echo.
Nacht Elsje...." en met haar zachte wang tegen die van hare nieuwe vriendin, fluisterde ze: "Neem je het nu heusch wel heelemaal? Toe, doe je het?" Elsje drukte haar vaster tegen zich aan. "Kleine schat!" zei ze zacht. "Ja, ik zal de chocolade nemen, hoor en ik dank je heel, heel hartelijk." "En Tom ook," zei Liesje, hare armen losmakend. "Ja zeker, Tom ook.
Maar Liesje moest wel meenen, dat hij juist zoo dacht als "o neen, neen, zeker niet; haar vader is een eerlijke, brave man." Dat was bij slot van rekening dan ook vrij onverschillig neen, het laatst gebeurde, dat had den angel het diepst in zijn borst gedrukt.
"O neen, ik zou veel liever een kamertje hebben zooals Liesje, met wit en blauw gebloemd katoen dat ziet er zoo beelderig uit." De oude barones haalde de schouders op en keerde zich om, want hare schoondochter trad binnen.
"Blijf hier, Liesje," smeekte Nelly en trok haar tot zich; "zij weten niet, dat wij hier alles kunnen verstaan; och, schrei toch niet zoo! O, dat ik gezond ware, en een man als Army; ik zou antwoorden, als zij u beschimpten!"
"Laat de hoenders niet verbranden," vermaande tante. "Zeker niet," antwoordde zij, en voegde er, het jonge meisje aanziende, bij: "Bid ook voor mij, juffer!" Liesje knikte: "Waarom moet ik dat juist doen?" vroeg zij lachend. "O, omdat de lieve God heden zeker welgevallen in u heeft," zei Doortje. De heer Erving lachte.
"Ik vond het een aardige verrassing voor je haar hier te vinden," zei de oude dame, terwijl ze zachtjes hare hand over Elsje's haar streek. Elsje's hart was zoo vol, dat zij niets anders doen kon dan grootmama's hand grijpen en die stevig drukken. Liesje was natuurlijk opgetogen en bleef steeds zoo dicht mogelijk bij Elsje.
"Neen, dat zult gij doen, Nelly. Geen tegenspraak!" antwoordde Liesje beslist; "de dokter wil er volstrekt niet van hooren, dat gij waken zult. Gij slaat een doek om en gaat wat in de frissche lucht; uw broeder zal u zeker gaarne vergezellen." Nelly schudde treurig het hoofdje. "O ja, hij zal wel meegaan maar Liesje, gij weet niet hoe akelig het is, zoo alléén met hem te zijn!