Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
En al deze vreugde en dit gejubel was in een enkel oogenblik te voorschijn geroepen: het enkele woord "Liesje!" uitgesproken op een teederen, dankbaren toon, en een enkele, vluchtige handdruk!
Alleen Liesje scheen van dat alles niets te merken; wel was zij altijd vriendelijk en aardig jegens den leerling haars vaders en zette de groote struiken vergeet-mij-niet, die hij haar nu en dan medebracht, dadelijk in schoon water, maar overigens kon niemand iets van de liefde bespeuren, welke men volstrekt wilde dat zij hem zou toedragen, welke moeite Mina en Doortje zich daartoe ook gaven.
Zij zag er allerliefst uit in haar zomertoiletje van licht crème en met den witten hoed met klaprozen op het donkere haar. "Neen, naar jou natuurlijk heelemaal niet," zei ze met een coquet lachje. "Hoe maak je het? En hoe gaat het jou, Lizzie, och, Elsje bedoel ik. Dag, Liesje, kleine snoes, hoe heb jij het?" En met een bevallige beweging knielde zij bij Liesje neer op het mos en kuste haar.
"Neen, Liesje blijft van morgen bij mij je bent nu mijn patiëntje en ik reken er op dat je me stipt zult gehoorzamen. Tegen koffietijd kan Liesje je dan wel hier in de dennenlaan tegemoet komen. Ga dien kant maar eens uit, je zult het daar heel mooi vinden." Elsje gehoorzaamde met een lachend gezicht en liep langzaam de dennenlaan in op zij van het huis.
Liesje had haar gevraagd te komen; zij moest toch ten minste de lichten op den boom zien branden; maar neen, waartoe zou dat dienen? Wat ging haar des molenaars Kerstboom aan? Het was de hare toch niet, en waarom zou zij Liesjes gelukkig gelaat aanschouwen? Hare sombere, stille woning zou baar daarna nog eens zoo treurig hebben toegeschenen.
Army had beleefd gegroet, en antwoordde op de vraag zijner moeder, waar Nelly bleef, waar zij waarschijnlijk nog in het park vertoefde. Op dit oogenblik verscheen Hendrik, om het paard weg te voeren; de oude man zag er in zijn nieuwe bruine livrei zoo deftig uit, dat Liesje hem eerst niet herkende en verwonderd aanzag.
Ik dank u wel" en ze vloog op de mannetjes toe en kuste hen op de beide wangen. "Neen, neen," riep Orleman "dat zijn we niet gewend" en meteen zetten ze het op een loopen en verdwenen door den schoorsteen. Boven keken ze nog even om. Liesje kleedde zich vlug uit, blies de lamp uit en stapte in bed. Toen hoorden ze nog heel zacht: "Dank u, lieve Heer.
"Ja, vader komt, Liesje en dan wordt alles weer goed. Hij is onschuldig ze kunnen hem niet langer houden Ga nu slapen, kindje of jij wordt ook ziek. Kom gauw slapen" en de zieke sloot de oogen en sliep zelve weer in. Door het bulderen van den storm heen klonk nu een zacht steunend schreien. Liesje greep in de bedstee naast moeder en nam er iets uit.
Grootmama kwam nooit in de ziekenkamer, zoolang zij wist dat Liesje er was; en Sanna mompelde zoo iets van eigenzinnigheid, en dat zij even goed eene zieke kon verplegen als dat nietige ding, daar uit den molen; "dat was weer zoo'n idée van de jonge barones."
Hij zou vrij komen, omdat zijn schuld niet bewezen kan worden en dat kan ook niet, omdat hij onschuldig is. Wat de menschen ook zeggen Liesje, wij weten het wel. Je weet wel, die man, hij heeft hem het geld afgenomen dat van andere menschen hoorde en, dat hij moest bewaren. Maar eens zal alles wel uitkomen. Vader wil hem niet beschuldigen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek