Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Het begon reeds te schemeren, toen Liesje boven in haar kamertje een sierlijk korfje vol kleinigheden pakte; telkens voegde zij er nog iets fraais bij; eindelijk sloot zij het, en een halfluid: "zie zoo, het is vol marsepein en chocolade dat lust zij het liefste," kwam over hare lippen.
Het gloeiend rood aan den hemel was verdwenen, en slechts een dof geel kleurde nog den horizon; de vensters van het oude slot zagen er weder even treurig uit als altijd; de beide jeugdige harten waren droevig gestemd door het afscheid; de nachtkus, dien zij elkander bij het hek van het park gaven, was inniger, veel inniger dan vroeger, en Liesje had een gevoel of zij de kleine hand harer vriendin heden niet kon loslaten; nog eenmaal fluisterde zij zacht: "goeden nacht!"
"Gij zijt verbaasd, grootmama, dat is natuurlijk ik verwonderde mij nog van morgen vroeg, dat gij zelve niet op de gedachte gekomen waart; nu merk ik trouwens, dat gij aan niets minder kondt denken, dan aan een huwelijk tusschen mij en Liesje Erving." "Ik geloof, dat gij gek zijt, Army!" "Hoe dat zoo?
"Hoe ben je hier toch gekomen?" "Loulou is beneden bij Cécile, en ik zei dat ik een visitetje bij jou zou maken," zei Liesje deftig. "Dat vind ik heel aardig van je." "Wat denk je dat hierin zit?" vroeg het kleine meisje, het geheimzinnige grijze pakje bij Elsje's oor houdend en heen en weer schuddend. Elsje hoorde iets zacht rammelen, maar werd daar niet veel wijzer door.
"Uw vader bezit dus eene papierfabriek? Maar hout ik meende dat het beste papier uitsluitend van lompen vervaardigd werd?" Om Liesjes mond speelde een schalksche glimlach. "Zeker, overste. Daarom heet onze fabriek in den ganschen omtrek de lompenmolen, mijn vader de lompenmolenaar en ik lompemolenaars Liesje." "Lompemolenaars Liesje?" herhaalde de overste lachende, en zag haar vroolijk aan.
Liesje bedacht zich even, toen fluisterde zij hem weer iets in en nu kwam hij blijkbaar tot andere gedachten. "Mag ik er dan den heelen dag mee spelen en kom jij er dan heelemaal niet aan?" vroeg hij. Zij knikte bevestigend en toen riepen ze tegelijk, Liesje met een erg blij gezichtje: "Je moogt het heele stuk chocolade nemen; het is heelemaal voor jou."
"Vader, ik weet, dat het niet zoo is; het is niet mogelijk neen, het is niet mogelijk !" "Ik begrijp uwe smart, Liesje," sprak hij kalmer; "maar hoe kunt gij zoo dwaas zijn aan een plotseling ontstane genegenheid te gelooven?
Laat ons nu verder gaan, spreek er niet meer over! Zie, hoe zoudt gij het vinden, als wij hier eene boot hadden? Ik heb het reeds lang gewenscht. Dan konden wij met Blanka roeien, en Liesje nietwaar? Blanka zal toch niet trotsch zijn?" Hij antwoordde niet; hij kwam zichzelf op dit oogenblik zeer verachtelijk voor. Haastig wendde hij het gelaat af. Zijne zuster bemerkte het.
Zij was weder de beminnelijkheid zelve en had uit eigen beweging verklaard, dat het haar leed deed, zoo heftig te zijn geweest op den avond harer verloving, maar een onweder maakte haar altijd erg zenuwachtig; Army was overgelukkig, ten minste zoo scheen het Liesje toe.
Liesje wordt in haar idealen bakschommel gezet en er weer drenzend uitgedragen. Naar de caroussel gebracht en er weer drenzend vandaan gehaald. Moeder zegt, dat ze een voorbeeld aan de andere kinderen moet nemen, die zoo lief zijn. Dat ondervindt ze, maar zelf blijkt ze er geen trek in te hebben. Ze blijft liggen drenzen. Ehe...... éhe...... het schoentje...... Nu weet ik er genoeg van.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek