Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
En toen tante in de oude dorpskerk later een dochtertje van het jonge paar ten doop hield, en een paar groote blauwe kinderoogen haar aanstaarden, toen vielen vreugdetranen op het gezichtje der kleine, en een vurig dankgebed, voor al het geluk haar beschoren, steeg ten Hemel op. De kleine ontving den naam van Liesje.
Maar Lena had niet veel plezier: ze keek telkens angstig rond, of de toovenaar, die haar den ketting gegeven had, ook in de buurt was. Liesje kreeg natuurlijk ook eene beurt. Die was zoo vroolijk, die danste zoo vlug, dat Frits haast niet mee kon komen. Op eens kwamen ze bijna te vallen over ja, dat zul je nooit raden. Bijna kwamen ze te vallen over twee heel kleine dansende paartjes.
Van toen af dagteekende de vriendschap tusschen lompenmolenaars Liesje en de kinderen van Derenberg. Op den molen was intusschen het leven aangenaam voortgesneld. Liesje groeide steeds schooner op; zij was een schrander meisje geworden en leerde vlijtig. De geestelijke, haars vaders vriend en haar peetoom, onderwees haar, en zijn vrouw leerde haar Fransch spreken en zingen.
Dat voegt niet meer," liet hij er eenigszins verlegen op volgen. "Voegt dat niet meer?" Het jonge meisje zag haar broeder vragend aan. "Neen, Nelly, gij moet verstandig zijn; als kind kan men omgaan met wien men wil, juist omdat men een kind is; als officier kan dat echter niet meer." "Nu, Liesje moogt gij toch wel bezoeken; gij gingt vroeger altijd zoo graag mede."
"Om Gods wil, oom, is het zoo erg?" Liesje zag hem verschrikt aan; zij kwam zichzelve eensklaps hoogst liefdeloos voor, dat zij door haar geluk zijn angst niet eens bespeurd had. "Zal ik meegaan? Kan ik helpen?"
Zij zou niet meer in haar kamertje weenen, niet meer dagelijks de torens van het oude slot zien? Zij drukte de handen op hare borst, en had een gevoel, alsof haar hart ophield te kloppen bij deze gedachten. "Liesje, kom eens binnen!" klonk nu haars vaders stem. Werktuigelijk stond zij op en volgde deze aanmaning.
Grootmama en Frits waren wel even vriendelijk en alles bleef even mooi, maar zij voelde zich telkens niet op haar gemak, vond het maar het allerprettigst heele ochtenden en middagen met Liesje alleen naar het bosch te gaan en was boos en verlegen tegelijk, als ze Cécile's oogen waarschuwend op zich gevestigd zag.
Houd je toch stil!" Maar Elsje had het niet gehoord. Zij was veel te veel vervuld van het bezit van haar horloge en druk in gesprek met grootmama en mevrouw d'Ablong. "Hoe maakt Liesje het toch?" vroeg ze, toen Louise later een praatje met haar maakte, "vindt ze het nog zoo prettig op school en is ze alweer gegroeid?"
De oude voeten konden anders zoo vlug trippelen; nu kwamen zij haast niet van steê; langzaam stap voor stap ging het; de trappen kraakten onder haar zware voetstappen en hare handen hielden zich zoo stijf aan de leuning vast nu verdween zij uit het gezicht, en Liesje hoorde haar slepende schreden in de gang, en nu dat was de deur der huiskamer; nu stond zij voor vader en moeder.
Liesje greep het bordje, legde broertje in moeders arm en wilde naar de deur loopen, maar deze werd zachtjes geopend en daar stond hij, druipend van regen. Vragend zag hij naar binnen: "Vader!" gilde Liesje en wierp zich in zijn armen. Snikkend nam hij haar op en bedekte haar gezichtje, haar haren, haar oogen met kussen, terwijl hij naar de bedstee liep.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek