Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
Daar werd zoo mooi .... zoo beeldig mooi gespeeld, dat hij nieuwsgierig geworden was, en, als de dames en heeren het niet kwalijk namen, dan.... Kee, Jans en Willemien komen hem te gemoet in feestelijke stemming alsof de bescheiden lachende man reeds zilveren bruigom was, en stellen hem voor aan den jongen Van Houweningen, den eenige, die hem onbekend is.
»Hoe oud zouden ze zijn?« »Dat weet ik niet. Misschien een jaar of acht, negen.« Nel was bijna tien jaar en Jo haast negen. »Dan zouden we met ze kunnen spelen«, zei Jo. »Wel zeker«, zei Dina, »'t zijn heel aardige kinderen.« Dina ging weer naar binnen, en Jo en Nel bleven dus alleen. Ze wachtten en wachtten of Klaas en Kee ook opnieuw zouden verschijnen.
Nu, als ik wist, dat Snoetie voor mij ook zoo'n lekker eitje wilde leggen, dan zou ik ook wel zoo'n buiteling uit de sportkar willen maken." "Oompje in de sportkar," lachte Hans. Daar kwam Kee de kamer in stormen. Kee stormt altijd, langzaam loopen kan ze niet, want Kee heeft altijd haast. "Kijk eens," zei ze en bracht Hans en Bob ieder een schoteltje roode bessen. "Hoe vinden jullie dat?
Jo deed het, en nu zette Klaas z'n eenen voet in de samengevouwen handen; daarna ging de tweede op Jo's schouder en toen de eerste ook. »Kun je me dragen?« »O, best hoor!« Klaas keek nu in 't gat. »Zeven eitjes,« riep hij. »Haal ze d'r uit,« zei Kee. »Ja, toe, haal ze d'r uit,« zei Nel. »Piet, tjiet piet, tjiet,« smeekte het muschje. Het borstje van het vogeltje ging snel op en neer.
"Fox, apporte, bedaar nu, apporte," gebood Nel en toen nam de dartele, vroolijke Fox heel gedwee het boek in zijn bek en ging er mee naar binnen. "Allo, marsch," riep Kee en toen stoof Fox de trap op naar Doors kamer. Bob, Hans en Frits hadden het al even druk met hun drietjes als de kleine huishoudsters.
Ieder verwachtte nu te hooren, wat ze zoo zeer vreesden. Kee kwam naar boven hollen en vloog vader bijna omver, die juist naar beneden wilde. "Ze ze " stotterde ze, "ze zitten dáár," en Kee wees met den vinger, "dáár gunder op het dak. De slagersjongen kwam het mij zeggen" hijgde ze, "och, die wurmen, die wurmen! Het staat daar vol menschen, de politie is er ook, och hemeltje och, och!
Als hij naar iemand luisterde, verried het spel zijner wenkbrauwen, van zijn oogopslag en zijner bewegelijke trekken het antwoord, dat volgen moest. Kee had het zeer druk, en maakte zich spoedig van den boventoon meester, terwijl hij bij tusschenpoozen een enkel woord sprak.
"Ja, dat wil ik wel gelooven," zei Dolf. "Wiens neus voel ik door Kee's schort heen? Mij dunkt," zei hij, de schort wat op zij schuivende, "mij dunkt, die van Hansje Pansje." Hansje schaterde het uit. "Was het geen mooi plaatsje? Je kon mij toch bijna niet vinden, hè?" "Neen, hoor. Wie heeft dat wel zoo mooi bedacht?" "Kee," zei Hans. "Ik moet nu gauw naar het eten gaan kijken.
»Maar ze doen ons geen kwaad, ze moeten toch eten.... U mag ze niet hinderen, dat zou.... zou....« Jo kon haast geen woorden vinden, zoo opgewonden werd hij. »Wat zeg jij, Kee«, vroeg pa, »moet het nest hier blijven?« »Ja, meneer«, antwoordde het meisje. »En jij Klaas?« »Ja, meneer!« »Kijk, dat begrijp ik niet. Weet je nog wel van dat musschennest?
"Ja," zei Kee lachend, "één rok heb ik aangetrokken, omdat het de eerste vacantiedag is en één, omdat Bob en Hansje gekomen zijn." "Die Kee, die Kee," proestten Nel en Door. "Of je gelijk hadt? Zoo'n dubbele feestdag mag wel met een paar extra rokken gevierd worden." "Maar ik moet nu eigenlijk weer aan het werk. En dan is mijn feestgewaad mij wel wat lastig."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek