Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"En toen?" "Toen riep ze van vier, dus...." "En vier kon onmogelijk iets anders zijn in Doors oogen dan sneetjes brood; zoo'n huishoudstertje," lachte vader. "Nu begrijp ik het," zei Door, "vier kon bij Leni onmogelijk iets anders zijn dan eieren." "Of kippen," zei Nel. "Dus kippeneieren," lachte Dolf. "Wat wil jij, Julia, kleine vleister!
"Hoor je 't?" fluisterde Nel. Door knikte. De angst benam haar bijna den adem. "Zullen we vader en moeder roepen?" fluisterde Nel weer. "'k Durf niet," kwam bijna onhoorbaar uit Doors mond. "Ik ook niet," klonk het wanhopig naast haar. "Luister eens. 't Is precies, of ze met sleutels rammelen," zei ze en kneep Door van angst in den arm. "Ik durf onmogelijk opstaan," kermde Door.
"Jij hebt die knikkers zeker ergens zien liggen en omdat je er nu eenmaal niet van houdt, dat zulke dingen rondslingeren, heb je ze in je zak gestoken, erg netjes, dat moet ik zeggen." "En ik ben het slachtoffer van Doors opruimmanie," zei Dolf. "Nu, ik ga tellen. Als ik vijftig roep, moet jullie verstopt zijn. Jullie moogt je alleen in den tuin verstoppen, niet in huis." "Een, twee," telde Dolf.
Zoo alleen boodschappen doen was juist een kolfje naar Doors hand; ze hield dol van winkels kijken en nu kon ze net zoolang voor een raam staan, als ze zelf verkoos. Nel had gewoonlijk zoo'n haast.
"Hoera, voor 't vogelnestje," juichte Nel en kwam met Doors ingedeukten hoed achter het priëel vandaan. "Gefopt." "Dat is flauw," zei Dolf teleurgesteld. "Wie kan dat nu ook denken." "Ja, zoo'n slim zusje heb je nu," lachte Nel, "wees maar blij." "Nu Door en de tweelingen nog." "Een, twee, drie verlos!" riep Door, toen Dolf juist den anderen kant was opgeloopen. "Dat heb ik je lekker afgewonnen.
Doors kam gleed uit haar handen. Beide meisjes stonden als palen; want nu volgde een onrustbarend geschuifel in het ledikant. "Ga op den grond liggen," commandeerde Nel en zeeg zelf ook behoedzaam neer. Het geschuifel hield aan. Door en Nel stikten bijna van 't lachen. Door lag voorover met haar hoofd onder de tafel, de noodlottige kam recht voor zich uit houdende.
Maar Dorus, kind, ik begrijp niet, hoe het komt, maar ik kan niet zeggen, dat ik gemakkelijk op dezen stoel zit. Het schijnt aan het kussen te liggen. Ik zal het dingetje er maar even uitnemen. Wat is dat?" zei Oom, en hield Doors hoed geheel platgedrukt in de hoogte, "die stumperd kon zijn pleizier ook wel op onder het kussen." "O moeder!" Door werd zoo rood als vuur.
"En als dan het zonnetje van binnen en van buiten schijnt, dan zingen we," zei vader lachend: "'t Is vacantie, 't blijft vacantie...." "Hoera, vacantie boven!" vielen Door en Nel in. "Nacht vader, nacht moes!" En zingende gingen, ze naar boven. "Er zijn dieven," fluisterde Nel aan Doors oor, want hard praten durfde ze niet. Door, nu op eens wakker, zat kaarsrecht in bed.
"Fox, apporte, bedaar nu, apporte," gebood Nel en toen nam de dartele, vroolijke Fox heel gedwee het boek in zijn bek en ging er mee naar binnen. "Allo, marsch," riep Kee en toen stoof Fox de trap op naar Doors kamer. Bob, Hans en Frits hadden het al even druk met hun drietjes als de kleine huishoudsters.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek