Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
»Domme kinders«, lachte hij, »je eet mekaar toch niet op.« »Komt hier eens heen«, riep hij tegen Klaas en Kee. En weet je wat die deden? Ze keken dien vreemden meneer eens aan en toen...... Toen schuifelden ze zachtjes aan achteruit, en verdwenen om den hoek van het eene kleine huis. Voor zoo'n meneer met een wit vest aan waren ze bang. Meneer Veenhof lachte en ging met Jo en Nel naar binnen.
Maar, liefje, ik moet nu weer naar mijn boontjes," zei Kee en holde weg. "Hoor Fox eens, met wien heeft die het toch zoo aan den stok?" zei mijnheer Van Brakel. "Hij keft ons de ooren doof. Daar zit toch soms geen vreemde poes onder die struik?" "O wee!" riep Door, "ik begrijp het al. Als Fox hem maar geen kwaad doet. Leni, kom eens gauw hier. Kijk eens onder die struik." Leni bukte zich.
De conducteur zette z'n fluitje aan de lippen.... En wie kwamen daar op het aller-laatste oogenblik nog aanstormen....? Nel en Kee! »Gelukkig!« riep meester. »Gelukkig!« zuchtten een heele boel monden. »Vlug wat!« riep de conducteur. Hij ontsloot een portier, meester en de twee meisjes stapten in, en.... Daar gilde het fluitje, daar steunde de locomotief, en daar reed de trein heen.
»Waar komen jullie van daan?« vroeg meester. Hij was kwaad. Kee begon te stotteren: »Meester...., we...., we....« »Vooruit, zeg op!« »We.... we.... zijn in een.... winkel geweest....« »In een winkel! Schaam je je niet? Begrijp je niet, hoe ongerust we waren? En jij.... jij....« Meester begon ook te stotteren. »En wat moest je in dien winkel? Snoepen?«
Na veertien dagen zag men Jo nooit zonder Klaas en Nel nooit zonder Kee. En heel vaak waren ze met d'r vieren. Een van de grootste schooljongens had een aardigen naam voor hen gevonden. »Kijk«, zei hij op een keer, »daar komt »dubbele twee« ook weer aan.« Alle kinderen, die 't hoorden, lachten. En na dien tijd noemden ze ons viertal altijd »dubbele twee.« Het was een gepaste naam, nietwaar?
Ook hoorde zij niets meer. Misschien had zij zich bedrogen, en zonder verder aan de zaak te denken, begaf zij zich naar hare kamers. In doodelijken angst zaten de drie dames De Milde Kee, Jans en Willemien achter de overgordijnen van de voorkamer. Zij waren door louter nieuwsgierigheid gedreven. Mevrouw De Huibert kwam zoo laat thuis .... ze wilden weten, of haar ook iemand zou komen brengen.
Kee zei: ""asjeblieft een portie voor een kazerne."" Nu, dat kan nogal, dunkt me." "Zoo? Zei ze dat? Maar je moet mij nu toch even helpen. Het botermesje ben ik kwijt," en Door tilde alle bordjes op, keek onder het theeblad, op den stoel. "O, daar is 't gelukkig al. Waar zijn de tweelingen en Leni? Wil je even kijken?" "Fritsje een glaasje melk, Door," vleide de kleine jongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek