Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Verbaasd bleven die even staan. Ze hadden Jo en Nel ontdekt. Met verwonderde oogen keken ze de stedelingen aan. De monden gingen een beetje open en de armen hingen slap neer. Toen stoven ze ineens naar d'r huisjes terug. Zeker wilden ze het groote nieuws vertellen, dat ze buren hadden gekregen. »Hoe heeten ze, Dina?« vroeg Nel. »Die jongen heet Klaas Veen, en dat meisje Kee Zwart«, zei Dina.
"Verbeeld je, Kee zegt ""gewoonlijk ,"" weer proestte Door 't uit. "Hè toe, wees nu niet zoo flauw," zei Nel half boos, half lachend. "Kee zegt," zei Door nu, haar best doende zich verstaanbaar te maken: "gewoonlijk driehonderd en nu nog vijftig meer," wéér gierde Door. "O, nee, maar Nel, wat zou ze meenen? Gewoonlijk driehonderd en nu nog vijftig meer; zeker, omdat ik een stomp mes heb!"
Zonder juist trotsch te zijn, had ze iets voornaams, toen zij antwoordde, dat zij door treurige familieomstandigheden vooreerst niet veel lust tot conversatie had.... Zij zal alleen dineeren op haar kamer! Zij was heel elegant in 't zwart. Ze zag er knap uit, heel knap!" Op dat oogenblik viel Jans in: »Ze is bepaald in den rouw over haar man!" »Dat heeft ze niet gezegd!" hernam Kee.
"Kom Willem, moed houden, m'n goede Willem, als de nood het hoogst is, is Gods hulp het meest nabij. Wil je nog eens drinken?" "Neen, neen, maar ik voel me zoo flauw, zoo wee, en toch, dat harde roggebrood kan ik niet eten. Had ik maar een kopje melk, Kee." Dik ziet, hoe de heks haar gelaat met beide handen bedekt, en in tranen uitbarst. "Niet huilen, Kee, niet huilen, lieve vrouw.
Die hoop vodden moet toch geen bed verbeelden? Ja toch, er ligt zoowaar een mensch op! Vreeselijk, wat een levend geraamte! Zie, nu richt de gestalte zich op, en beweegt de lippen. Dik legt zijn oor tegen het raam. Hij wil hooren, wat er gesproken wordt. "Kee, goede Kee, ach, wat voel ik me ziek!" hoort hij met zwakke stem zeggen. De heks richt zich op, en gaat naar het bed.
Toen Leni de eieren aan Kee liet zien van Snoet, Toet en Haantje-Kukelekaantje, sloeg Kee de armen van verbazing in de hoogte. "Heb ik van mijn leven, heb ik van mijn leven! Nu begrijp ik, waarom hij vanmorgen zoo aanhoudend kraaide, 't Is dan ook geen kleinigheid, een chocolade-ei. Dat doen de kippen hem niet na, ofschoon Snoet en Toet ook bijzonder knap zijn.
»In de keuken, mevrouw..... het zat op de tafel..... En het sprong in eens op me aan en wou me bijten....« Dina's beenen trilden nog van den schrik. »Ik zal eens even gaan kijken,« zei mevrouw. »Wat is mevrouw toch dapper,« dacht Dina. Ze liep achter haar meesteres aan naar de keuken toe. En toen ze daar kwam.... Daar stond mevrouw te lachen, en Nel lachte, en Kee lachte....
Kee, die eerst van plan was boos te worden, omdat hij haar voor niets naar boven had laten komen, kon toch haar lachen niet bedwingen bij het gezicht van die twee grappige broekemannetjes. "Tuut," riep ze en zette den kleinen Bob in bed. "Goeie reis, hoor, goeie reis," en met haar zakdoek wuivende verdween ze. Nel en Door gierden het uit.
»Wel, wel, halve dubbele twee, dat doet me plezier. Is de andere helft misschien verloren gegaan?« »Nee,« zei Kee, »hier zijn we al.« En meteen stapte ze in den wagen. »Ze waren bijna in Zwolle gebleven, Harms.« En Klaas vertelde, wat er gebeurd was. »Jonge, jonge, jonge,« zei de boer. »Zulke ondeugende nesten. Ja, ja, die dames....!« En hij schudde het hoofd, maar hij lachte meteen.
»Zeg, weet je wat we moesten doen?« riep ze. »Nee; wat dan?« »Dina bang maken. Dan zetten we de muis in de keuken op de tafel en als Dien dan komt....« »Ja, laten we dat doen«, zei Kee. En weet je, wat de beide schelmen nu deden? Ze bonden een zwarten draad om den kop van het houten muisje, en zetten het zoo op de tafel. De draad ging onder 't openstaande raam door naar buiten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek