Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Kleine Kee scheen minder gestreeld. Waar was ik weer? Ja, dat is m'n godsdienst, zeg ik maar. 't Is 'n getob met die kinderen, mensch, je wéét 't niet! En ik vind, als ik ze goed opbreng... ga jy nu 'ns, Pietje, en breng Simon terecht, die knypt zeker z'n zussie weer, dat doet-i altyd als 'r volk is. Simon werd terechtgebracht.
»Dansen moet geen hoofdzaak worden!" viel Kee in. »Daar zouden de zilveren bruid en bruidegom niet veel aan hebben! Neen, er moet iets aardigs, iets amusants bedacht worden! André zal wel wat weten!" »Laat ons dan comedie spelen!" riep Willemien. »Als we er maar talent voor hebben!" merkte André op. »Talent zullen we hebben, als jij ons helpt!" »Met het grootste plezier! Ik zal je helpen!
Vroolijkheid blonk uit ieders oog. De jongejuffrouwtjes Roza en Louise, die weer volop mochten spreken, daar papa en mama waren binnengesmokkeld, draafden in 't rond met flesschen wijn en weerden zich dapper door inschenken. De heeren Tulk en Van Houweningen maakten fatsoenshalven een klein ziertje het hof aan Kee en Jans, die de echo's der tuinkamer wakker riepen met haar giggelend gebabbel.
Wat heb je dat mooi bedacht," zei ze lachend tot Nel. "Waar mijn vogelnestje toch al niet dienstig voor is." "Kom, Dolf, nu de tweelingen nog," zei Nel. "Hé," zei Dolf lachend tot Kee, die gedurende de verstoppartij geheel tegen haar gewoonte in al dien tijd op de waranda was blijven staan kijken. "Mij dunkt, je hebt eenige rokken extra aangetrokken van morgen. Je schort staat heelemaal uit."
Je weet niet wat 't is, mensch, om 'r zoo negen groot te brengen. En ik doe daar m'n godsdienst mee, want in de Schrift staat... Trui, geef kleine Kee 'r wat voor, ik hoor 'r weer. Truitje had iets edels in haar houding toen ze naar de achterkamer ging om kleine Kee er "wat vóór te geven." Men kon 't haar aanzien dat ze zich gestreeld voelde door de overdracht der moederlyke waardigheid.
Toch vond Kee goed met een flinken hoofdknik alles toe te geven. De drie jongelieden waren den grooten rijweg genaderd, en besloten naar de tent terug te wandelen, daar zij geene muziek meer hoorden, en begrepen, dat het concert afgeloopen was.
Want terwijl ze Dina stond uit te lachen, holde er eensklaps een muisje over den vloer. En dat was nu geen houten, maar een van vleesch en bloed. »Help, help, een muis....« schreeuwden de twee heldinnen buiten de deur. Maar mevrouw Veenhof en Kee bleven rustig staan en lachten en riepen: »Sliep uit, sliep uit!« Arm Moedertje! »Zeg, Jo, ga je mee?« riep Klaas over de heg heen. »Waarheen?«
Al de artisten kwamen snel te voorschijn. De repetitie werd afgebroken. De drie heeren hadden juffrouw Betsy nog niet ontmoet. Plechtige voorstellingen moesten derhalve plaats grijpen. Toevallig was André de laatste. Kee bracht hem naar Betsy, die ter zijde bij de tafel stond. »Juffrouw Muller wilde gaarne onze repetitie bijwonen, en zal ons het genoegen doen voor de piano te zorgen!"
"Eigenlijk dacht ik niet dat u die kunst verstondt...." "Waarom niet? Juist op de dorpen wordt veel gespeeld. Wij hadden enkele gezellige vrienden." "Was het niet eentonig daar, vooral met zulk een stil huishoudentje?" "Een stil huishoudentje was het niet," protesteerde zij met hare eigenaardige beslistheid. "Daar was papa en juf en ik en Toon de knecht en de oude Kee en dan Caesar.
"'k Zal het Kee eens vragen," zei Nel. "Deze boontjes moeten afgehaald worden, dat vind ik wel een leuk werkje. Leni kan mij wel wat helpen," en vol ijver wilde Nel dadelijk al beginnen. "Och, Nel, help jij Fritsje even met zijn boterham. Laat die boontjes maar staan tot na 't ontbijt." "Zou ik ze dan nog wel klaar krijgen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek