Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
»Ja, dat heb je er van, als je er kinderen bij haalt!" meent Willemien. »De kinderen moeten er bij voor papa en mama!" herinnert Jans. »Ik zal wel zorgen, dat Roza en Louise hare rollen kennen!" »Goed; en dan moeten de dames eens aan de kostumen gaan denken!" »De kostumen! Bravo! de kostumen!" roept Willemien. »Ja, dat is een lastige quaestie! Daar moest mevrouw ons eens wat aan helpen!"
»Vóór den twaalfden October kunnen we dan nog een paar maal in kostuum en met al de accessoiren repeteeren," hernam de dilettant-regisseur, »en dan komt het ding wel in orde!" »Te beginnen met van avond!" riep Willemien. »Juist! Van avond repetitie!" vervolgt André. »Ik reken er nu op, dat de dames de rollen van buiten kennen. Vooral Roza en Louise mogen er nog wel wat meer werk van maken!"
Suze verdiepte zich met den »ouden heer" steeds verder in de genealogiën van Voorhout en Vijverberg. Roza en Louise wijdden al hare studie aan de »sandwiches", en de beide oudsten, Kee en Jans, hadden alleen oogen voor hare broeders-acteurs, die zoo talentvol de rollen van Zeus en Mars vervulden. Zoo stond het André vrij met Betsy eene lange pooze te spreken .... bijna onder vier oogen!
»Het moeilijkste zijn de dameskostumen!" ging André voort. »Voor de kleineren, Roza en Louize, die Apollo en Eroos zullen voorstellen, is nog wel wat te vinden. We nemen een tuniek van wit gaas, een verguld gordel, gouden kothurnen, pijlenkoker, boog en pijlen van hetzelfde metaal, en rozen, in kransen op het hoofd gedrukt, zooveel je maar wilt...."
Roza en Louise waren twee jongejuffrouwtjes, die men met een smakeloos germanisme »bakvischjes" zou kunnen noemen; dametjes, die op het punt stonden van de korte tot de lange japonnen te worden bevorderd. Ze aardden het meest naar Willemien, daar ze, vrij lang en mager van gestalte, toch vrij aardige en levendige gezichtjes hadden.
André en Tulk waren oude kennissen, met hen maakte men geene »complimenten". Roza en Louise zwegen op hoog bevel. Er werd plechtig thee geschonken door Jans; de heeren moesten eerst allen een kop thee drinken. Onder deze omstandigheden begon de repetitie. »Kom aan!" riep André. »Mijne rol komt pas bij 't slot. Ik zal weer voor régisseur optreden!"
In 1879 dacht een man van smaak, de heer Souza Roza, thans gezant van Portugal te Parijs, dat men wel gebruik kon maken van de schoonheid van die plaats en te Cascaes een uitspanningsoord kon inrichten, dat snel tot bloei zou komen door de nabijheid van Lissabon.
Vroolijkheid blonk uit ieders oog. De jongejuffrouwtjes Roza en Louise, die weer volop mochten spreken, daar papa en mama waren binnengesmokkeld, draafden in 't rond met flesschen wijn en weerden zich dapper door inschenken. De heeren Tulk en Van Houweningen maakten fatsoenshalven een klein ziertje het hof aan Kee en Jans, die de echo's der tuinkamer wakker riepen met haar giggelend gebabbel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek