Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Alles wat België schoons, edels en voornaams heeft, zal hier, om zoo te spreken, af- en aangaan. Wie weet of we hier zelfs geen leden van het Voorloopig Bewind krijgen...." »Dan wordt het hoog tijd dat ik aftrek," sprak ik met een zucht, bij de gedachte dat het nu uit was met mijne rust, en ik had een gevoel of ik uit het paradijs verjaagd werd.
Zonder juist trotsch te zijn, had ze iets voornaams, toen zij antwoordde, dat zij door treurige familieomstandigheden vooreerst niet veel lust tot conversatie had.... Zij zal alleen dineeren op haar kamer! Zij was heel elegant in 't zwart. Ze zag er knap uit, heel knap!" Op dat oogenblik viel Jans in: »Ze is bepaald in den rouw over haar man!" »Dat heeft ze niet gezegd!" hernam Kee.
Ik ben der ontdaan van, zoo als-i sprak ... en je moet hem niet zoo aangapen, Mina, dat staat niet ... maar ik ben benieuwd of ze 't gezien hebben in de komeny. Ik wou niet graag te hard oordeelen, maar waarachtig, ik geloof dat jufvrouw Pieterse schik begon te krygen in Wouter's ziekte. Er was iets voornaams in dat dokters-koetsje voor de deur. Alas, poor mankind! Weêr een avendje.
Op dit tapijt grondde Tante Chloe hare aanspraken op eene fatsoenlijke manier van leven, daar het ontegenzeggelijk iets voornaams was; en dit tapijt en het bed waarbij het lag, ja eigenlijk die geheele hoek werden in zekere eere gehouden, en zooveel mogelijk beveiligd voor strooptochten en aanvallen van het kleine goed. Die hoek was zooveel als staatsiekamer van het huis.
Men was druk bezig met »groote repetitiën", om tegen het einde van November de eerste »representatie" te kunnen geven aan al, wat Den Haag edelgeborens, aristocratisch en voornaams bezat. De markiezin De la Pezuela vermaakte zich bijzonder met de »groote repetitiën", en wist altijd de eigenlijke voorstelling zoo lang mogelijk ter zijde te schuiven.
Ook kon men niet ontkennen dat in de geheele verschijning der schildersdochter iets voornaams was, dat haar verraste. Dat zag men zelfs aan haar kleeding, en toch had Iras haar midden in den nacht in haar rust gestoord, en haar zeker geen tijd gelaten om aandacht te schenken aan haar uiterlijk.
"Och! of je me helpen kan juffrouw!" antwoordde Geurt met ter neergeslagen oogen, en, ware hij niet zoozeer met Hans vervuld geweest, hij zou voorzeker onvoorbereid om zoo iets voornaams te ontmoeten er nog veel minder vrij hebben bijgevoegd. "Als je niet dadelijk helpt dan zal het te laat zijn!" "Maar wát is er dan toch?" vraagde mevrouw.
Neen, zij was niet ijdel de eenvoudige vrouw, maar toch, ze kon het zich niet ontveinzen dat ze wel iets voornaams gevoelde, toen ze, na verloop van een paar jaren die beide kinderen "alsof zij van éénen tuk" waren, door het gras zag rollen, of in 't zand spartelen, terwijl haar Franske 't jongeheertje maar glad weg "Wimpje" noemde.
Moeder had die alle gewasschen en gestreken en het was een heel genot, daar 's Zondagsmorgens in gestoken te worden als jongetje van zes, zeven, acht jaar, en er dan mee naar de kinderkerk te wandelen. Daar was iets voornaams, iets deftigs in. Je liep, stijf gestreken ventje, blinkend figuurtje, de halfjes in de linkerhand, netjes over de kleine steentjes.
Het gezicht is scherp en ingevallen; de kleeren zijn onordelijk en verscheurd. Maar trots dat alles heeft zij nog zóoveel voornaams over zich, iets zóo gebiedends, dat zij niet alleen medelijden, maar ook eerbied inboezemt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek