Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Kaatje moest goed toezien, de brief naar Amsterdam moest worden aangeteekend zooals dokter gezegd had. Voorts zouden de meiden immers wel heel, heel stil zijn, want dokter is bijna den ganschen nacht uit geweest, om vier uren thuis gekomen en nu pas ingeslapen.
Kaatje voorzag slechts te duidelijk, hoe weinig er in eene stemming, als die van dezen avond, na tooneelen als het geschetste, toe vereischt zou worden, om hem mede te slepen naar die plaatsen, waarop ter beschaming onzer hooggeroemde zeden, niet enkel de weelderige wulpschheid der jeugd hare gezondheid, en in deze haar geluk: de kracht des ligchaams en de krachten der ziel aan den wellust offert!
"Goeje morgen vrijster! Kaatje van dokter Helmond niewaar? Iets verloren? Je stondt zoo in gedachten. Toch alles wel thuis? Zoo vroeg al op 't pad!" "Wat meen je menheer?" vraagt Kaatje strak. 't Was de klok. "'k Zal 't je zeggen. Juist op weg om even bij jelui aan te loopen. Gisteren gehoord, dokter niet heel fiksch was. Watblief? Treurig geval met boer Dirksen niewaar? De heele stad vol van.
"Een graaf!" zegt Kaatje, vuurrood geworden: "Is hij een graaf! Ben ik bij een.....?" "Jawel, dat zeggen ze allemaal. 'En mooi ding! 'En graaf met 'en apetheek. 't Is schande!" "Voor vier duiten drop!" grinnikt de molenaar. "Nee maar gekheid is gekheid;" herneemt Careltje die geen gekheid verstaat: "Ze hebben niewaar Kaatje gisterenavond visite gehad?" Kaatje knikt "Zie-je, gesmuld en gebrast!
Zij haastte zich haar dochtertjes naar bed te zenden, en verzocht toen den bruinen man "verlof" ook Cosette naar bed te doen gaan, "die," voegde zij er op moederlijken toon bij, "heden wel zeer vermoeid moet zijn." Cosette ging naar bed en nam Kaatje op haar armen mede. Vrouw Thénardier ging nu en dan naar het einde der kamer, waar haar man zat, om "haar hart te verlichten."
"O Doorne!" zei Kaatje, toen de borst de trappen af was, zoo lang ze zijne voetjes hoorden, hadden beide gezwegen, "o Doorne al kwam het ook nooit weer in mijn handen, zoo noode als ik het zou missen, zoo graag heb ik het veil, als gij weêr de oude wierdt, als ge mij liefhadt als weleer, als ge begreept, dat ik maar zuinig was om bestwil!
Eenige oogenblikken later bericht de dienstmeid dat de luitenant Hardenborg, de zoon van den baron van De Poel, gevraagd had of mevrouw niet ontving. "O! de zoon van menheer Debecque. Verzoek mijnheer hier te komen Kaatje. Als ik schel dan breng je port en fijne glaasjes."
Hij moest veel gedronken hij moest, zoo als het gemeen zegt, een' kwaden dronk hebben, om dien toon aan te slaan; om Kaatje in hare omstandigheden, in zulk een' oogenblik, aan hare jonkheid te herinneren, toen betrekkelijke weelde haar deel was geweest, toen zij de poëzij des levens genoot: achting, vriendschap, liefde zij, die nu tot zulk een laag proza was gedaald: vergetelheid, armoede, smaad.
Tegen háár kon-i toch niet opvliegen, zooals hy tegen Kaatje gedaan had! Bovendien, z'n olympische toorn was òp! Hy antwoordde vry bedaard dat-i niet gereden had, en dus... Zóó? Niet gereden? Niet op 'n paard gezeten? Wel zeker niet! Ik bedoel of je nog pyn hebt van je val op ons tafeltjen in 't koffihuis! Gut, hoe grappig!
"Nou, Kaatje, me kind!" heet het uit zijn mond tot een zwaarlijvige, niet heel mooie keukenmeid: "Ik kon niet langer van je van daan blijven. Ik zeg teugen de heeren: me zellen de vier der reis voorzetten; me motten reis na Zomerzorg; ik wil weten of Kaatje nog geen vrijer het". "Dat kan jou ook wat schelen, Gerrit," antwoordt de beminnelijke, "je hebt een vrouw thuis."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek