United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !
En dan, wanneer men een huishouding heeft, dan behoeft men ook immers niet meer zoo buitengewoon discreet met het maken van visites te zijn. Debecque heeft het getoond, men ziet een dokter graag als hij zijn zaak kent. Wanneer de burgers en boeren tóch niet tevreden zijn aleer zij een paar "bruine dranken" geslikt hebben, waartoe ze hun dan tot zijn eigen scha te onthouden!
De arme lange Bus geeft stotterend maar naar waarheid verslag van 'tgeen hij er deed: Sinds den morgen na de partij bij mijnheer Debecque toen hij dokters rok had schoongemaakt heeft hij geen rustig uur meer gehad. Och de verzoeking was zoo groot geweest. In den linker-achterrokzak had hij zoo heel toevallig twee banknoten van honderd gulden in een couvert gevonden.
"Ah zoo, dan heeft mijnheer Debecque de mooie doktersvrouw zeker vooruit gevraagd, want al vroeg hoorde ik haar tot dien majoor zeggen dat ze geen dans meer open had."
Welk een onderscheid! Inderdaad, wanneer de wereld het wist, men zou zich moeten schamen: Een man als Debecque, die toch twee eigen dochters heeft, hij bedoelt het welzijn van zijn stiefzoon alsof het zijn eigen leven gold; hij wenscht hem gelukkig te zien en steeds nauwer aan zich te verbinden.
Toen Archibald op twintigjarigen leeftijd officier is geworden, toen heeft mevrouw Debecque de zwaarste slag van haar leven getroffen.
Zeg aan mama dat het niets te beduiden heeft." Mevrouw Debecque was een eenigszins vreemd, schichtig, lief leelijk mensch van ruim vijftig jaren.
Nochtans, hoewel Debecque "baron en vader was in de eerste plaats", en ofschoon hij nog geenszins ongevoelig mocht heeten voor vrouwelijk schoon, hij was te zeer edelman, om zijn woord van trouw aan de weduwe Hardenborg te schenden, of voor haar toenmaals tienjarig zoontje Archibald, liefde te huichelen, indien hij niet werkelijk dat aardige kind als zijn eigen had liefgekregen.
Debecque wist het: boeken schrijven, populair; honderd duizend middelen zijn er..... voor den professor! Daar kwam Eva. "Ha haha, ben je daar engel, mijn jarige vrouw! Wel wat drommel, zeg jij me nu eens of je 't hier niet een hemel vindt, een hemel vol bloemengeur, en een hemel aan mijn hart!?" "Waar gaat u heen pa?" "Ik.....? ik ga uit Coba." "En 't is al zoo laat."
Bedanken voor zoo'n partij! voor een partij bij den baron Debecque van De Poel. Letterlijk de heele beau-monde van Romphuizen en omstreken was genoodigd, en daaronder natuurlijk ook de familie Van Armeloo: zelfs Louise, "mademoiselle Louise" jawel. En dan te bedanken! Waarom? Goeje hemel!
't Is al één geslagen; je weet men wacht me in de stad, en om halfdrie komt het rijtuig van Debecque. Circa vier uur hoop ik weer thuis te zijn, en we kunnen dan 't chapitre vervolgen; nu, bonjour kind!" Haastig heeft Helmond haar omhelsd, en gaat dan snel naar de deur. Maar neen, zóó kan Eva hem niet zien vertrekken.
Woord Van De Dag